Als een lange sliert staan de culinaire barbaren opgesteld in de food court van Schiphol. Verreweg de meest populaire optie blijkt Burger King. Maar waar ik mij chicken chili bestel, is het ook lang wachten. Het lijkt wel alsof je op Schiphol ergens op móet wachten. Twee jaar geleden waren het de security scans waarmee Schiphol het nieuws haalde. Niet echt iets om trots op te zijn. Het is nu zeven uur en ik ga straks nog vliegen. Om half acht was de bedoeling, maar de vlucht heeft vertraging. Misschien wel vanwege de zelfde knalharde noordenwind die mij vandaag teisterde. De route naar Spanje zou dan echter rap moeten zijn. Ach, late vluchten hebben wel vaker vertraging.
Mijn nachtrusten hebben me de afgelopen week weinig rust gegeven. Maandag én bloed gegeven én mijn baan opgezegd. En ik heb niet eens iets nieuws. Ik heb er de brui aan gegeven, ze laten de boel maar zonder mij in de soep lopen. Het zinkede schip had toch al geen kapitein meer. Maar dat was wel een beslissing die stress gaf. Ik heb heel veel zin in voorlopig niet meer werken. En eventueel werk komt ook wel weer. Maar die constante geldstroom gaat stoppen. Da's wel jammer. Maar dat is maar een van de weinige dingen die ik ga missen.
Goed. Met niet genoeg slaap wel naar Schiphol gefietst vandaag. Domme actie, ik had beter de trein kunnen nemen. Knalharde noordenwind tegen de hele rit. Daar was eigenlijk niet veel aan. Morgen zit ik in de zon in Girona, Spanje. Het opschrijven van deze zin is al een genot op zich.
1 opmerking:
Heerlijk die knalharde noordenwind op zaterdag. Na 7 maanden weer eens op een windsurfboard gestaan.
Een reactie posten