Boodschappen doen

Ik heb een 36-urige werkweek en zodoende ben ik een keer in de 2 weken op woensdag vrij. Meestal spendeer ik dit soort dagen op de fiets. Ik ben een wielren junkee en elke vrije dag staat in het teken van de verslaving. Geen opium of cocaïne voor mij maar gewoon een dagje in het zadel doorbrengen. Vandaag dus ook. Al is vandaag toch iets anders. Meestal ga ik 's morgens een km of 100 fietsen en 's middags heb ik tijd voor wat boodschappen.

Het rondje van vandaag loopt via Eemnes, Hilversum, Loosdrecht, Breukelen, Maarsen, langs het Amsterdam Rijn kanaal naar Weesp en dan weer de polder in. Thuis even douchen en lunchen met gebakken eieren. Het boodschappen lijstje van vanmiddag bestaat op het ophalen van een gerepareerde wielrenschoen bij de lokale naaiturk en een busje ketting spray voor de motor.

Maar eigenlijk wil ik helemaal geen ketting spray kopen. Ik wil ook helemaal geen kettings smeren. Ik ben die primitieve oude techniek al een tijdje meer dan beu. Elke 500 km een ketting smeren is tot daar aan toe. Maar in de regen mag dat om de 50 km. Daarnaast nog elke 2000 km de ketting opnieuw aanspannen. En dat terwijl er veel betere technieken zijn. Er is cardan aandrijving en er is riem aandrijving. Ik heb afgelopen weekend op de motorbeurs gevraagd aan Honda en Kawasaki waarom ze geen motoren met riem aandrijving in hun assortiment hadden. Ze stonden met hun mond vol tanden. Dat doet Honda niet, meneer en Honda weigert ook nog eens uit te leggen waarom ze het niet doen.

Ik stap binnen bij de lokale motordealer en stel de vraag.

“Kunnen jullie mij een busje ketting spray verkopen of kunnen jullie mij een nieuwe motor verkopen?”

Ik had al gezien dat ze een BMW F800ST hadden staan die me wel beviel. Een ideale motor voor woon-werk verkeer en leuk voor vakanties. En met riemaandrijving. Na een kort babbeltje met de verkoper en een testrit was ik er uit. Doe maar. Een slordige 6000 euro armer en een motor rijker. Dat is het betere werk van even boodschappen doen.

koersdag 1

Niet om over naar huis te schrijven.

Eigenlijk ook niet om een blog mee te vullen. Maar het is nu eenmaal de eerste koersdag van het jaar en daar moet over geschreven worden. Een wielerseizoen begint nu eenmaal vroeg en ook dit jaar zit ik dus half februari al op de fiets. Er is hier in de regio ook nog zoiets dat een voorjaarscompetitie heet. Daar mag ik overigens niet rijden omdat ik geen licentie heb. Die competitie begon al 5 februari van dit jaar. Net toen de horror winter Nederland trof, begon het wielerseizoen. Daar zullen wel wat wedstrijden van afgelast zijn, vermoed ik zo.

Vandaag is het redelijk goed weer. Het is zacht met 8 graden en het is de hele rit droog. Toch kom ik goed smerig de koers uit. Het parkoers is namelijk ronduit vies en nat. En het waait. Nou ja,.. zeg maar gerust het waait heel erg hard vandaag. Geen storm of zo met omvallende bomen maar wel een wind van 40 kmh. Het gevolg is een storm koers. En daar ben ik enorm slecht in. Klimmen gaat me redelijk goed af maar koersen met harde wind is overduidelijk niet mijn specialiteit. Er rijden vandaag een verzameling renners mee die daar veel beter in zijn en het lijkt wel alsof zij de hele winter hierop hebben gewacht. Er is allesbehalve sprake van een warm rij koers. Het is gewoon hard fietsen vanaf kilometer 1.

Ik ben blij dat ik kan volgen. Meer dan peleton vulling zit er niet in. Al snel onstaat er een kopgroep van een 10 of 12 renners die weg zullen blijven. Het achtervolgende peleton dunt langzaam uit. Het begon met 45 renners maar op het eind van de rit zijn daar nog 25 renners van over. De rest is eraf gewaaid. Dat gebeurt mij dan nog net niet maar vooraan rijden zat er vandaag niet in. Ik laat de eindspurt van het uitgedunde peleton lopen en zoek snel de douches op.

Ik zoek nog naar iets om trots op te zijn vandaag. Ik vind dat uiteindelijk in het feit dat ik de hele koers niet geschakeld heb. Ik heb alles op de 50*17 gereden. Ook de stukken met wind mee waar ik een piek heb gehaald van 50 kmh. Even terug rekenen en ik kom dan uit op een cadans van 134 omwentelingen per minuut. Met de souplesse zit het wel goed. Nu de snelheid nog.

De winter is terug.

Het is weer winter in Nederland; gewoon echt winterweer zoals dat hoort half februari. Het is koud overdag en 's nachts schampt de temperatuur het vriespunt. Het is nat en het er waait een stevige Noordwesterbries. De ene depressie volgt de andere op. Zo hoort het te zijn in februari. Zo is het al jaren alleen af en toe verslikt de natuur zich en is ze in de war. Dat was vorige week en de week daarvoor. Dat was niet normaal meer. Het is -20 geweest bij mij in het dorp en overdag kwam de temperatuur niet boven de -9 uit. Dat zijn geen grappen; dat is je reinste terrorisme. De horror winter die in de herfst werd voorspeld, kwam eindelijk uit. Iedereen leek er blij mee te zijn. Behalve ik dan. Plus waarschijnlijk nog een grote groep mensen die wijselijk hun mond hielden. Klagen over kou wordt om een of andere mij totaal onduidelijke reden niet gewaardeerd.

Fietsen bleek ook onmogelijk tijdens de horror winter. Fietspaden zijn lang niet allemaal gestrooid en zijn dus onbegaanbaar of spekglad. En tegen -10 kun je jezelf niet kleden. Dan moeten er zoveel warme lagen over elkaar heen worden gedragen dat je een soort mummy wordt en normaal bewegen onmogelijk is. Vandaag is het eindelijk weer eens normaal winter weer en ook nog eens een vrije dag, dus de racefiets maar weer eens van stal gehaald.

En ook vandaag was fietsen lang niet altijd even leuk. Fietspaden zijn nat en er ligt veel troep op de weg. Het is nog steeds gewoon koud en er staat ook nog een Noordwesterbries mij van de weg af te blazen. Wielrennen gaat over snelheid maar met de wind vol op kop, komt mijn teller niet boven de 18 kmh uit. Toch beschouw ik deze weersomstandigheden als een godsgeschenk. Ik kan weer buiten fietsen, eindelijk. Hehe, poehpoeh, tsjonge tsjonge, pffffff .... het is gedaan met de horror winter. En nu op naar het voorjaar.

Elfstedenkoorts

Nederland is in de ban, in de ban van het weer. Er gaat geen nieuwsbericht voor bij of het gaat erover. Het E woord. Het grote E woord. Heel misschien zou het mogelijk zijn om dit jaar na 15 jaar weer een Elfstedentocht te kunnen organiseren. Volgens mij zijn het vooral de Nederlanders die erover praten. Elke fries die ik nog toe in het nieuws heb gezien doet wat nuchterder. Ze staan doodleuk te vertellen dat het pas een paar dagen -10 is geweest. Dat is niets, zeggen ze. Het was net genoeg om de Friezen te laten ontdooien. Ze praten nu waar ze doorgaans hun mond houden. Het aloude gezegde. Een Fries ontdooit pas als het gaat vriezen. Nu vriest het en praten ze een beetje in het openbaar maar een Elfstedentocht, nee dat niet. Eerst even afwachten wat de vorst doet.

In de rest van Nederland speculeert men er lustig op los. Wat als, hoe zit het met, wat zegt het rayonhoofd, en zo maar door. Hoe zagen de oude Elfstedentochten eruit? Oude beelden, oude filmpjes komen weer in het nieuws. Alle oude herinneringen komen weer boven water. Geen detail is onbelangrijk. Hoe de veters gestrikt zaten van de winnaar en of dat geholpen zou hebben.

Ik zit nu te kijken naar de wereld draait door. De tafel zit vol met Elfsteden gasten. Erben Wennemars stottert zich de uitzending door. Erik Hulzenbosch is enthousiast als een klein kind. Als die man ook maar een ijsblokje uit de ijskast ziet vallen, begint hij al lyrisch te vertellen over zijn tweede plek 15 jaar terug. We krijgen weer het aloude nieuws en de aloude Elfstedentocht woorden. Windwakken, ijstransplantatie en klunen. Ik krijg nieuws over eenden die zijn stil en de maan die de goede kant op kijkt. Deze Middeleeuwse wijsheden zouden dan duiden op meer strenge vorst.

Het zal allemaal wel. Ik ben ook heel druk met het weer bezig. Ik kijk tweemaal daags alle weersites na om de lange termijn voorspellingen in de gaten te houden. Buienradar, weeronline, knmi, windfinder en ga zo maar door. Net zolang totdat ik er een vind, die dat voorspelt wat ik graag wil lezen. Die site is dan de waarheid. Ik kijk echter naar andere dingen dan de gemiddelde Fries. Wanneer gaat het DOOIEN?!? Wanneer wordt het voorjaar? Wanneer kan ik weer op de fiets springen? Ik schrijf liever over fiets tochten dan een klaag blog vol over de huidige horror winter.