Tijd voor een echte training dit weekend. Geen lange duurtocht of een koers, maar gewoon allebei tegelijkertijd. Op de fiets naar Amsterdam (45 km); koers van 58 km en dan weer terug. Goede voor 148 en pijn in de benen. Dit zijn de echt gemene training. Ik begin net niet helemaal meer fris aan de koers. Ik rij mee vooraan in de koers ben meer dan peloton vulling. En daarna naar huis fietsen. De benen zitten dan vol met afvalstoffen en willen rust maar dat komt er dus niet van. Nog anderhalve uur met volle benen rijden. Zwaar, vermoeiend en een enorm endorfine kick!
Het is een typische hollen-en-stilstaan-koers. Het peloton telt ongeveer 40 renners en dat is waarschijnlijk net klein genoeg om het in stukken uiteen te laten vallen. Met 70 man gebeurt dit niet zo snel. Als er 6 goede renners weg zijn, zitten er ook nog minstens 20 goede renners in het peloton. Als de helft daarvan wil rijden, dan hebben de 6 voorop geen kans. Maar hoe kleiner het peloton wordt, hoe eerder een ontsnapping tot stand kan komen. Er blijven domweg te weinig goede renners achter in het peloton. Niet dat dat gebeurt vandaag maar er worden wel allerlei uitloop pogingen gewaagd. Alles wordt echter terug gepakt. Het gevolg is dus peloton dat 30-35 kmh rijdt. Vervolgens demarreren er 2 man, daar rijden weer 4 man achter aan en het peloton doet niets. De twee en de vier renners vinden elkaar en gaan rijden. Het peloton kijkt nog even of het wat is en dan besluiten 5 renners de oversteek te willen wagen. Gevolg 6 man, vooruit, 5 erachter aan en het peloton wordt wakker en gaat ook rijden. En dus rijden we weer 50+ totdat na een ronde de rust is weer gekeerd. En dan begint het hele spel weer van voor af aan. Je kunt je klok erop gelijk zetten. Een groepje van 5 komt tot 20 sec voorsprong maar het peloton doet iets wonderlijks. We werken samen en rijden in perfecte trein met 45 kmh. Samen met nog 20 renners rij ik mee in de trein en het doet geen eens pijn in de benen. Zo voelt wielrennen echt machtig. Uiteindelijk rijdt er niemand weg en sprint er iemand naar de zege. Dat ben ik dus duidelijk niet. Goede benen ontbraken me vandaag niet, maar ik zat wel heer erg te suffen in de laatste kilometer. Ik ben geen held in wringen maar de manier waarop ik nu andere renners aan me voorbij liet gaan, was gewoon sneu. Met beleefd koersen wint je niets.
zaterdag 31 juli 2010
zaterdag 24 juli 2010
Paraplu
We zijn net een stelletje kleine kinderen. Je hangt ze een lolly voor en ze gaan harder rennen. In ons geval is het eigenlijk niets anders. De prijzen van vandaag zijn 2 paraplus en een fleece trui. En we rijden er als gekken voor.
Dit verhaal gaat over een paraplu en het begint inderdaad een beetje vreemd,....... Even terug naar het begin. Ik rij vandaag weer op Sloten de trimmerskoers en de gulle gever is nog steeds op vakantie, dus er zijn weer geen geldpremies vandaag. Maar er zijn vandaag wel prijzen in natura te verdienen. Dat klinkt ook zo leuk oubollig; prijzen in natura. Ach, hebben we tenminste iets om ons best voor te doen. En ontsnappen in een kopgroep is toch al niet mijn grote talent (zie blog van vorige week). Maar waarom zou je voor prullaria rijden die je toch niet nodig hebt. Ik zit het mezelf ook af te vragen, als na 4 ronden de speaker galmt dat er bij de volgende doorkomst een paraplu valt te winnen. Zonder het eigenlijk te willen of te bedoelen, schuif ik heel handig in het zog van een paar renners naar voren. En zonder de intentie te hebben om te willen rijden zit ik met nog 900 meter te gaan perfect om een demarrage te plaatsen.
En dan ineens schiet er een renner van achter mijn rug om het bruggetje op. Ik ga op de pedalen staan en ram achter hem aan het bruggetje omhoog. We zijn beiden los van het peloton en met nog 600 meter te gaan zit ik in zijn wiel. De renner voor legt zijn handen op het stuur voor een ideale tijdrit houding en lijkt niet te zien dat ik in zijn wiel zit. 200 m voor de finish, als hij stil valt, zet ik nog even een sprintje in. HARO!! BROEVA!! Voor de tweede keer prijs dit seizoen.
En wat heeft deze renner gewonnen vandaag PIERRE??
PIERRE: "Ja, deze renner heeft niet zomaar voor niets zijn longen uit zijn lijf gereden. Dit waarlijk verbluffende stukje wielrennen levert hem een heuse PARAPLU op!!!!"
De volgende twee sprints (fleecetrui en paraplu) laat ik aan me voorbij gaan. Met nog 5 ronden te gaan, zijn er twee man weg en ik spring er achter aan. Ik krijg een renner mee en samen proberen we het gat te dichten. Ik rij anderhalve ronde volle bak om bij de koplopers te komen. Het mag niet baten. Net als we er bijna zijn zit het peloton ons ook weer op de hielen. Ik sprint nog even mee in de eindspurt maar inmiddels is het jus wel uit de benen.
Als ik terug fiets naar de auto, ligt de mega paraplu om mijn stuur. Ik word een beetje aangegaapt door andere renners die aan het inrijden zijn voor hun koers. Ze zullen ook wel denken. Zijn er vandaag paraplus te winnen? Het moet niet gekker worden.
Dit verhaal gaat over een paraplu en het begint inderdaad een beetje vreemd,....... Even terug naar het begin. Ik rij vandaag weer op Sloten de trimmerskoers en de gulle gever is nog steeds op vakantie, dus er zijn weer geen geldpremies vandaag. Maar er zijn vandaag wel prijzen in natura te verdienen. Dat klinkt ook zo leuk oubollig; prijzen in natura. Ach, hebben we tenminste iets om ons best voor te doen. En ontsnappen in een kopgroep is toch al niet mijn grote talent (zie blog van vorige week). Maar waarom zou je voor prullaria rijden die je toch niet nodig hebt. Ik zit het mezelf ook af te vragen, als na 4 ronden de speaker galmt dat er bij de volgende doorkomst een paraplu valt te winnen. Zonder het eigenlijk te willen of te bedoelen, schuif ik heel handig in het zog van een paar renners naar voren. En zonder de intentie te hebben om te willen rijden zit ik met nog 900 meter te gaan perfect om een demarrage te plaatsen.
En dan ineens schiet er een renner van achter mijn rug om het bruggetje op. Ik ga op de pedalen staan en ram achter hem aan het bruggetje omhoog. We zijn beiden los van het peloton en met nog 600 meter te gaan zit ik in zijn wiel. De renner voor legt zijn handen op het stuur voor een ideale tijdrit houding en lijkt niet te zien dat ik in zijn wiel zit. 200 m voor de finish, als hij stil valt, zet ik nog even een sprintje in. HARO!! BROEVA!! Voor de tweede keer prijs dit seizoen.
En wat heeft deze renner gewonnen vandaag PIERRE??
PIERRE: "Ja, deze renner heeft niet zomaar voor niets zijn longen uit zijn lijf gereden. Dit waarlijk verbluffende stukje wielrennen levert hem een heuse PARAPLU op!!!!"
De volgende twee sprints (fleecetrui en paraplu) laat ik aan me voorbij gaan. Met nog 5 ronden te gaan, zijn er twee man weg en ik spring er achter aan. Ik krijg een renner mee en samen proberen we het gat te dichten. Ik rij anderhalve ronde volle bak om bij de koplopers te komen. Het mag niet baten. Net als we er bijna zijn zit het peloton ons ook weer op de hielen. Ik sprint nog even mee in de eindspurt maar inmiddels is het jus wel uit de benen.
Als ik terug fiets naar de auto, ligt de mega paraplu om mijn stuur. Ik word een beetje aangegaapt door andere renners die aan het inrijden zijn voor hun koers. Ze zullen ook wel denken. Zijn er vandaag paraplus te winnen? Het moet niet gekker worden.
zaterdag 17 juli 2010
Ontsnappen is ook een kunst!
Ik rij wel vaker op zaterdag koers bij de trimmers op Sloten. Eigenlijk is het zo dat ik een weekend zaterdags koers rij en zondag een lange duurtraining. Toch wil het dit jaar niet vlotten met het koersen. Het lijkt alsof er elke zaterdag wel iets aan de hand. Vorige week had ik de noodloodgieter op bezoek, de week daarvoor was de tourstart in Rotterdam waar ik wilde gaan kijken. De week daarvoor had ik me verplicht rust voorgeschreven omdat ik last had van mijn knie. Die had ik overbelast tijdens de Ardechoise, L3B en Limburgs Mooiste. Ik moet echt in mijn trainingsdagboek gaan kijken om te zien wanneer ik voor het laatst een wedstrijdje heb gereden. Dat blijkt dus 22 mei te zijn geweest en ook toen waren er net als vandaag geen premies te vergeven. Zo word ik natuurlijk niet rijk van het wielrennen. Wat rest is een poging om weg te rijden in een ontsnapping. Dat gedoe met gewring in massaspurts is mij al helemaal niet op het lijf geschreven.
Mee zijn in een ontsnapping; dat schrijf je makkelijker op dan dat je het doet. Daarvoor moet je constant vooraan rijden en bij elke uitloop poging proberen mee te springen. Daar heb ik duidelijk niet de krachten voor en daarom verdeel ik mijn krachten. In ronde 1 zit ik mee met een kopgroep van 6 maar we krijgen geen ruimte. Halverwege koers is het hectiek alom maar de uitloop pogingen die ik waag, baten niet. Sterker nog, ik rij niet weg maar breng het peloton terug bij de uitlopers. Na een uur koers is het uiteindelijk gelukt. 6 man zijn weg en raad eens wie er niet bij zit? JA, ik dus. Ik had me net weer aan de kop van de koers gemeld en toen was het pleit net beslecht. Het peloton rijdt volle bak om de kopgroep terug te pakken maar van samenwerking is geen sprake. Het is hollen en stilstaan. Ook ik zit mee vooraan te rijden maar het mag allemaal niet baten. De 6 man op kop zijn weg en blijven weg. Ze reden dus goed door daar vooraan. Ik kan wel leven met dit resultaat. Ik heb gestreden en verloren. Volgende keer beter.
Mee zijn in een ontsnapping; dat schrijf je makkelijker op dan dat je het doet. Daarvoor moet je constant vooraan rijden en bij elke uitloop poging proberen mee te springen. Daar heb ik duidelijk niet de krachten voor en daarom verdeel ik mijn krachten. In ronde 1 zit ik mee met een kopgroep van 6 maar we krijgen geen ruimte. Halverwege koers is het hectiek alom maar de uitloop pogingen die ik waag, baten niet. Sterker nog, ik rij niet weg maar breng het peloton terug bij de uitlopers. Na een uur koers is het uiteindelijk gelukt. 6 man zijn weg en raad eens wie er niet bij zit? JA, ik dus. Ik had me net weer aan de kop van de koers gemeld en toen was het pleit net beslecht. Het peloton rijdt volle bak om de kopgroep terug te pakken maar van samenwerking is geen sprake. Het is hollen en stilstaan. Ook ik zit mee vooraan te rijden maar het mag allemaal niet baten. De 6 man op kop zijn weg en blijven weg. Ze reden dus goed door daar vooraan. Ik kan wel leven met dit resultaat. Ik heb gestreden en verloren. Volgende keer beter.
Abonneren op:
Posts (Atom)