Rad am Ring 2014

Een cyclo op de Nürburgring. 6 keer het rondje over de nordschleife plus een stukje van het GP circuit. Goed voor 146,5 km en 2900 hoogtemeters. Ik rij deze cyclo voor de tweede keer en twee jaar geleden finishte ik net onder de 5 uur. Iets wat ik vooraf niet voor mogelijk had gehouden maar ik had óf hele goede benen óf ik ben gewoon voorzichtig in het voorspellen van tijden. Het doel van vandaag is een fles wijn die de inzet is van een weddenschap. Het 'enige' wat ik hoef te doen is de tijd van 4h56m46s uit te boeken te rijden. Rapper zijn dan de vorige keer dus. Echt veel vertrouwen heb ik er vooraf niet in. Ik kan niet altijd top benen hebben.

De eerste 10 km van deze cyclo zijn bijna roman vullend. In een tijdsbestek van nauwelijks een kwartier gebeurt er extreem veel. Daarna is het vooral volhouden, doorgaan en pijnlijden. De eerste paar km gaan licht bergaf en licht bergop. En het gaat vooral hard met 250 man aan opgekropte koerswoede. Drie procent bergop? Niet zeuren en 35 kmh fietsen. Twee procent bergaf? Och, een kilometertje of zestig. En daarna duiken we de afdaling in. Crisis, wat gaat dat rap hier. En wat doen die mensen allemaal op mijn weg? Er is niet zo heel veel ruimte en veel mensen willen een plekje opschuiven, mezelf incluis. Op de eerste kleine hobbel bergop ontstaat een harmonica effect wat ervoor zorgt dat ik met een verkeerd verzet stil kom te staan. Terugschakelen naar het binnenblad vanaf de 50/14 werkt bijzonder rottig met een gangetje van 10 per uur en 8% stijging. Ik raak zo direct de voorste groep kwijt die ik even later weer in beeld krijg omdat er een lelijke valpartij is geweest.

Even later ontsnap ik zelf aan een rotsmak. Met een gangetje van 80 in het uur zie ik pas heel laat een renner met pech die nauwelijks harder dan 40 gaat. Hij zat nog midden op de weg. Halleluja, dat ging echt net goed. Ik kon ontwijken en de renner naast gaf net die 10 cm ruimte die ik nodig had. De volgende afdalingen zijn leuker. De groep is dan allang uit elkaar geslagen en er kan spectaculair hard gedaald worden op de ring. Ik verbeter zelfs mijn daal record wat nu of 94 kmh komt te staan. Na drie rondjes heb ik door dat helt wel snor zit met de vorm. Die tijd van vorig jaar gaat uit de boeken. Het is nu vooral een kwestie van volhouden en doorbikkelen. Nog een paar keer over de hohe acht heen waar de weg 13% stijgt. En ook als de weg niet echt klimt of daalt, stevig tempo blijven maken en goed samenwerken met andere renners. Want aan renners is er geen gebrek. De Rad am Ring is een 24uurs race voor individuen en teams. De hele dag fiets ik volk voorbij en wordt ik ingehaald door de 24 uurs teams. Na 4h50m52s fiets ik steen kapot over de finish. Pffffffffffffff,......... eerst wat uithijgen en een bord pasta scoren en dan op het dooie gemak 8 km terug fietsen naar mijn hotel

Ikea

Ik woon op 52 vierkante meter. Je kent het misschien wel. Woonwarenhuis Ikea heeft in elke mega winkel wel een huisje of studentenkamer ingericht met alleen maar eigen meubels en accessoires. Om te laten zien wat er mogelijk is. Of juist niet. Het is maar net wat je wil zien. Wat mij doorgaans aan zo'n Ikea ingericht huis opvalt, is de enorme hoeveelheid meubels die in een kleine ruimte zijn opgestuwd. Loopruimte, wat is dat? En kasten die drie meter hoog komen. Dat is nog zo'n stukje gezichtsbedrog. Zo hoog is mijn huis helemaal niet maar in de Ikea woonfabriek valt zoiets niet op. OK, ik ben een zeurpiet en ik wil echt de Ikea niet in kwaad daglicht brengen. Ook in mijn huis is genoeg Ikea spul terug te vinden. Maar die volledig ingerichte Ikea huisjes, die kloppen niet. Bij Ikea Utrecht trof ik ooit een keukentje waarvan de ovendeur niet open kon omdat die dan tegen de muur kwam. Dat zag je niet want er was met een lijn op de grond een virtuele muur getekend. Maar toch.

Maar waarom moet de Ikea het vandaag ontgelden op mijn fietsblog? Heel simpel. Ik zit in Kelberg in mijn vakantie appartement voor 2 dagen. Ik ben hier om de Rad am Ring te fietsen, een cyclo over de Nürburgring. Ik ben hier het bijprogramma. De Rad am Ring is een 24 uurs race voor teams en solo rijders. Vorig jaar is het evenement halverwege de nacht afgeblazen wegens noodweer. Onterecht overigens volgens veel deelnemers. Het heeft toen 's' nachts weliswaar flink gestormd en dat was inderdaad reden genoeg om het geheel stil te leggen maar pas toen de storm was gaan liggen kwam de afgelasting. Behalve die 24 uurs race is er ook een 150 km lange cyclo, een hardloopwedstrijd en ook nog iets voor kinderen. Mijn race start vandaag om 13h00, daarna volgen de 24 uurs fietsers. Als ik moe en uitgestreden ben en na een warme douche lekker ga slapen dan gaan zijn nog een nachtje door.

En ik schrijf dit verslag aan een Ikea tafel op een Ikea stoel met uitzicht op een Ikea keuken en ik ben wakker geworden in een ,....drie keer raden. Juist, een Ikea bed. Het hele appartement is Ikea. Echt alles. Tot en met de servetten toe. Het is net alsof ik een reclamefolder ben terecht gekomen.

Sleurhut ongelukje

Ik ben geen fan van sleurhutten. Nooit geweest ook niet. Het zal er wel ook niet van gaan komen. Ik snap het principe niet zo goed. Het is allemaal te lui. Lui kamperen, geen tentje opzetten, geen geklooi met stokken, geen luchtbedden opblazen. Nee, gewoon afkoppelen, pootjes uitdraaien en deurtje open. De echte luiwammes gebruikt zelfs zijn accu boormachine om de pootjes uit de draaien. Het is gewoon niets voor mij. Liever een tentje of een hotel. Een sleurhut zit daar eigenlijk zo'n beetje tussenin. Het is geen kamperen maar heeft de ook niet de luxe van een hotel. En daarnaast heb ik het ook niet zo op de combinaties die je in de zomer op de Europese snelwegen ziet rondrijden. Het zijn vaak van die combi's waarvan ik al snel denk, waar gaat die sleurhut met dat autootje naar toe? En dat laatste zit hem vooral in het enorme formaat waar de huidige sleurhut aan moet voldoen. De auto die ervoor zit, is vaak nog best redelijk groot. Maar een beetje moderne sleurhut is tegenwoordig 5 meter lang en 2,4 m breed. Er zit een vast bed in, een toilet, een satelliet tv, een keuken met oven en een jacuzzi.

Het zal allemaal best wel mogen. Een auto mag al vaak een fors gewicht trekken, vaak zelfs meer dan het gewicht van de auto zelf. Maar ik vind dat toch een beetje gek. Een trekkend voertuig van 1200 kg dat er met 1400 kg vandoor gaat. Alsof ik met een pony op mijn rug door het weiland trek. Het ziet er ook altijd zo pompeus uit. Een sleurhut die langer, breden en hoger is dan de auto. Maar heel zelden zie ik nog een klein caravannetje rondrijden. Soms een moderne maar vaak eerder een oudje. Zo'n ding van 1,70 meter breed en nauwelijks drie meter lang. En dat daarvoor dan ook nog eens een grote auto rijdt. En heel toevallig kwam ik die combi vandaag tegen bij Veghel langs het kanaal. De vrachtwagen chauffeur die erachter reed, had blijkbaar nog een grotere hekel dan ik aan sleurhutten. Zonder pardon ramde hij het ding van de weg. Het caravannetje had geen schijn van kans tegen de tientonner. Alles lag op straat. Bagage, tassen, het dak en de kartonnen muurtjes. Ik denk dat die bestuurder nog van geluk mocht spreken. Zijn oude caravannetje is volledig ter ziele maar het fungeerde wel als een mooi stootkussen. Liever dat dan zo'n mongool van een vrachtwagen chauffeur die niet kan rijden in je achterbak.

Rothaus Riderman

De ene cyclo is nog niet verreden of de volgende is alweer gepland. En weer in Duitsland; deze keer is het de Rothaus Riderman. Een driedaagse cyclo in zuid Duitsland. Eerst een tijdrit van 16 km en de volgende 2 dagen twee ritten in lijn van zo’n 90 km lang. Geen spectaculaire afstanden maar drie dagen op rij koersen, dat ga je doorgaans wel voelen. Eind september gaat dit uitje plaatsvinden en het grappige aan deze cyclo is dat ik deze keer gesponsord ga worden. De inschrijving is betaald, ik krijg gratis koerskleding, de maaltijden zijn geregeld en ook nog een camperplaats. De camper zelf dan weer niet. En wie is de gulle gever? Och, ik heb weer eens wat gewonnen via FIETS. Altijd handig zo’n tijdschrift. De keer vorige won ik een HelloFresh topsportbox met een kolderieke motivatie en nu gratis cyclo deelname. Hoe doe ik dat toch?

Ik begrijp het ook niet echt maar kennelijk helpt het om het allemaal niet te serieus te nemen. Ik zag in het FIETS tijdschrijft de aankondiging staan om gesponsord aan een cyclo deel te nemen. Je hoefde alleen maar even te mailen en je deelname te motiveren. Zoiets word al snel een saai verhaal. Iets in de trant van, ik wil heel graag mee want ik vind cyclo rijden zo leuk. Ik heb al de Marmotte gedaan en de maratona en de L3B en nog wat minder bekende cyclos. En nu wil ik deze dus ook. Dat soort motivaties gaat het niet worden. Met zo’n 13 in een dozijn kwijl verhaal maak je geen schijn van kans.

Maar ik wilde wel mee en bedacht daarom het volgende verhaal. Het was net WK gekte in Nederland dus deze redenering kon ik er wel op loslaten:

"Eindelijk dan een prijsvraag middenin deze voetbal gekke periode waar ik warm voor loop. Gewoon even motiveren waarom ik een driedaagse cyclo in Duitsland wil rijden. Hehe eindelijk. Ik zie de laatste tijd alleen maar prijsvragen voorbij komen waarbij een voetbal reis naar Brazilië kan worden gewonnen. Wat je voor dat soort prijsvragen moet te doen, is te zot voor woorden. Of een paar simpele vragen beantwoorden die je zo bij elkaar wiki’t. Of een kekke foto maken van jezelf in oranje carnavals kledij. Niet leuk, gewoon niet leuk. Ook de prijs is niets; een reis naar Brazilië. Niet dat ik daar niet naar toe wil maar niet op die prijsconditie voorwaarden. 14 uur vliegen, moe aankomen en geen tijd krijgen om aan je jetlag te wennen. Meteen door naar een bbq, een feest en het hotel, en dan de volgende dag voetbal kijken. De kans bestaat dat ik in het stadion in slaap val. Nog een hotel overnachting en de volgende dag alweer terug. Dat soort ‘reisjes’ kunnen mij gestolen worden.

Nee dan FIETS!!. Die komen tenminste met iets leuks. Drie dagen in  het zadel sterven in Duitsland. Daar wil ik mijn bed wel voor uit komen. Geen nachtbrakers feestjes met teveel bier en teveel vet vlees maar gewoon ouderwets pasta en pannenkoeken eten en vieze energie gels achter de kiezen proppen. Dat is het betere werk. Hoogtemeters maken en het snot voor je ogen fietsen. Het betere wielrennertje spelen is dit."

Die onzin redenering van mij heeft zijn vruchten weer afgeworpen. YES!!! Laat die cyclo maar komen. Ik heb er zin in.

Geluidsoverlast

Ik ben me dit weekend schandalig te buiten gegaan in het creëren van geluidsoverlast. Niet normaal meer, ik hoop dat de relatie met de buren een niet al te grote knauw heeft gekregen. Ik heb ook nog gefietst maar dat zat echt geen verhaal in dit weekend. Gewoon een lange training tussen de boomgaarden en langs de Lek. Een beetje vorm kweken voor de Rad am Ring die ik over 2 weken ga fietsen. Mijn tuin in het nieuwe huis was er een in de categorie puinhoop. Niet meer onderhouden en vol onkruid. Het aanzien niet waard en totaal onbruikbaar als tuin. Zelfs al zou die onderhouden zijn en er overal nette plantjes groeien, dan nog was het helemaal niets. Er stonden twee bielzen midden in de tuin waar ooit een hangmat heeft tussengehangen en vooral het terras was duidelijk niet doordacht toen het aangelegd werd. Tussen alle tegels zat een gleuf van zo’n 5 cm. Het gevolg is heel veel onkruid en altijd zit er wel een stoelpoot in een groef waardoor je scheef zat. Het was gewoon 2 keer niets maar dat wist ik al toen ik het huis kocht. Dat was het enige wat ik echt totaal anders zou gaan doen. De rest van huis heb ik in tact gelaten. Keuken, badkamer en de houten vloer heb ik lekker laten liggen.

En dit weekend was het tijd dat de mannetjes kwamen om de oude tuin eruit te halen en  de nieuwe erin te leggen. Vier mannen op een zaterdag die ’even’ een tuintje doen. Ik heb geen moment getwijfeld om deze klus zelf te doen of uit te besteden. Puin ruimen en terrassen aanleggen is zwaar werk, daar had ik niet zo’n zin in. Daarnaast ontbeert het me aan gereedschap en de kunde  om het allemaal netjes te doen. Mannetje inhuren dus. Geluidruchtige mannetjes wel te verstaan. Vier kerels van bouwvakker stonden zaterdag ochtend om zeven uur op de stoep. Met groot materieel bij zich en ze beginnen direct. Eerst het mini kraantje naar binnen rijden en dan koffie drinken. Een mini kraantje klinkt weliswaar mini maar het geluid was er niet minder om. Om half 8 ’s ochtends is het dus gewoon kabaal. Eerst wordt met de kraan een perenboom, twee bielzen en nog wat los spul uit de grond gerukt. Daarna mogen de tegels eruit die in een container worden gekeild en mag de grond worden geëffend met een dril apparaat. Nog zo’n kerrie kanon. Zelfs in huis voel ik de trillingen. En als een van de herrie apparaten niet aanstaat dan is het wel de radio die op bouwvakkerssterkte aanstaat. Ongelofelijk foute muziek. Ken je Bingo FM? Nee? Houden zo!

Om 1 uur is gedaan met de herrie. Zes uur later dan de bende van 4 was gearriveerd. Een oude tuin eruit, een nieuwe tuin erin. Alstublieft meneer, klaar terwijl u wacht. Poehee, ik ben een tuin rijker en de rust in de buurt is wedergekeerd. Nou ja, tuin is nog een groot woord. De bestrating ligt erin; ik moet nog plantjes gaan plaatsen en het geheel wat aankleden. Het is nu een grote vlakte  met overal inveegzand dat ik de komend week nog moeten blijven wegen eer alles in de poriën tussen de tegels is weggezakt. En ik heb direct even excuses bij de buren gemaakt. Ik wist wel dat het wat herrie kon opleveren maar niet zoiets.