Nederland Portugal

Oranje fans zijn rare mensen. Ik moet aan een aantal dingen denken als ik over oranje supporters schrijf. Het eerste wat in me op komt is boter of je hoofd. Er lijkt wel een een pak Blue Band over elk oranje hoofd te zijn uitgesmeerd. Hoe fanatiek kun je zijn of hoe onnozel kun je zijn als je blijft denken dat we de volgende ronde kunnen halen door van Portugal te winnen? Ze blijven geloven. Geloven in de successen voor oranje. Tegen beter weten in. Geen mens is nog gelovig in Nederland; gelovig in de zin van geloven in een kerk of god. Op een enkeling na dan. Veel mensen hechten wel waarde aan een kerk of geloofsgemeenschap maar echt geloven in een hiernamaals, dat is echt iets van de vorige eeuw. Maar in oranje geloven we wel. We blijven kijken. Hoe dramatisch het spel ook is en hoe tenenkrommend het wedstrijdbeeld ook is, we blijven kijken. We zullen de gifbeker tot op de laatste drup opdrinken.

Neem nu de wedstrijd tegen onze oosterburen. Op het einde van de tweede helft staan de Duitsers met 2-1 voor en ze kiezen er nu voor om de wedstrijd uit te spelen. Spelen op bal behoud en de bal ver van eigen doel houden. Een logische keuze. Nederland zou nu op de proppen moeten komen met een furieus slot offensief. Proberen de 2-2 te maken en vol op de aanval spelen. Dit mislukt aan alle kanten. We komen niet tot kansen; we komen niet eens tot aanvallen. De Duitsers hebben de bal en we kunnen zelfs de bal niet eens afpakken.

Zo slecht was oranje. Niet eens de bal kunnen afpakken. Om je diep voor te schamen. Als je dat als speler meemaakt, zou ik niet weten hoe me te schamen. Ik zou het liefst een kuil willen graven ergens bij de cornervlag en de me daar de komende drie jaar in verschuilen. En nu moeten we nog tegen Portugal spelen. Als we met 2-0 winnen en als de Denen verliezen en als Pasen en Pinksteren op een dag vallen, dan......... Ik denk dat de kans groter is dat Pasen en Pinksteren op een dag vallen, dan dat Nederland dit toernooi nog iets wint. Maar alle oranje supporters zullen natuurlijk kijken want de gifbeker moet leeg. Tot de laatste drup.

De Jean Nelissen Classic 2012

Eerst even reclame maken voor deze tocht voordat ik bij de belangrijk details kom. Ten eerste verdient deze tocht een hele verzameling complimenten. Voor 12 luttele euros is er een goed gepeilde tocht uitgezet door een prachtige omgeving met heel veel mooie klimmen. Zeer goede bevoorradingen onderweg met een nagenoeg onbeperkte hoeveelheid wafels en Snelle Jelle's. Goede douche na afloop en voldoende parkeer gelegenheid. Een aanrader voor iedereen die in Luxemburg een mooie toertocht wil rijden.

Maar ik heb ook iets te zeuren. Er is een ding wat heel specifiek opvallend is aan deze toertocht. En dat is de naam. Het is niet het feit dat een vereniging in Driebergen (Nederland dus) een toertocht organiseert in Luxemburg. Dat is 300 km van Utrecht vandaan en tocht staat gewoon op de Nederlandse NTFU kalender. Het vreemde zit hem in de naam. Jean Nelissen Classic. Een gewone naam eigenlijk voor een wielerklassieker. Een grote naam uit het wielrennen en de term classic achter elkaar. Niets vreemds aan zou je zeggen. Zo is er ook een gran fondo Macro Pantani, de gran fondo Eddy Mercks, de Steven Rooks classic en de Gerrie Kneteman classic. OK, Nelissen was dan weliswaar geen wielrenner maar hij staat wel in Nederland bekend als een groot wielerjournalist die jarenlang samen met Mart Smeets de tour de France heeft verslagen. Denk je aan Nelissen, dan denk je aan een smeuiig verhaal over een ver vervlogen verleden plus een nerveuze Smeets ernaast die een poging doet iets over de koers te vertellen. Nelissen kon mooi vertellen. Hij was niet voor niets journalist.

En toch deugt het niet. Jean Nelissen deugt wel. Daar is niets mee mis. In 2010 overleed de goede man aan een Bourgondische levensstijl. En over de doden niets dan goeds. En ook over de een Bourgondische levensstijl ook niets dan goeds. Dat is wat niet iets wat past bij onze Calvinistische achtergrond maar het is wel een veel prettiger leven dan wat die ascetische azijnprediker uit de protestante kerk ons willen laten geloven.

Deze tocht heeft gewoon de verkeerde naam. Het is een schaamteloze truc geweest van de DTC om juist deze naam te gebruiken. De hele tocht heeft namelijk helemaal niets te maken van Jean Nelissen. Niets, maar dan echt ook helemaal niets. Jean woont niet in Luxemburg; hij heeft er nooit gewoond. Hij heeft nul binding met het gebied, de route of de organisatie. In 2003 stond deze toertocht voor het eerst op het programma en nu in 2012 wordt de tocht voor de 10de keer gereden. Een jubileum dus. De eerste tocht ging nog onder de naam de Ronde van Luxemburg en trok 160 renners. Niet echt een goed begin om op voort te borduren. Nu trekt de tocht meer dan 1000 renners. Vorig jaar zelfs 1700. En dat is danken aan een hotelier uit Vianden die stom toevallig ook Jean Nelissen heet. Deze man overtuigde de DTC om de tocht voor een tweede keer te organiseren. En nu draagt de tocht als sinds jaren zijn naam. In het programma boekje wordt het verhaal van de hotelier uitgelegd maar er staat geen woord over waarom de journalist Jean Nelissen naamgever is van deze tocht. Er wordt alleen maar verteld dat deze man ook bestaat. Het boekje is ook niet duidelijke naar wie de tocht nu is genoemd. De link naar de journalist Jean Nelissen wordt niet genoemd. Juist uit het ontbreken van deze info kan alleen maar de conclusie worden getrokken dat er makkelijk gebruik is gemaakt van een bekende journalist. Ik vind het het niet echt netjes.