Nou ja, laat dat misselijk er maar vanaf. En dat ziek
misschien ook wel. Zwak ben ik zeker. En volgens de dokter ben ik ook zeker ziek
alleen voelt dat zo niet. Als ik aan ziek denk dan denk ik aan koorts,
maag/darmproblemen, spierpijn en snotteren. Daar heb ik allemaal geen last van.
Zwak ben ik wel en gezien de grote verzameling witte bloedcellen in mijn bloed kan ik ook
rustig stellen dat er ergens een infectie zit en dat ik dus ziek ben. Mijn huisarts
had het zelfs over een stevige griep. Maar mijn enige klachten zijn dat ik
futloos ben en veel moet hoesten. Dat was het dan. Niets meer. En ja, ik had
ook last van een gebrek aan eetlust maar intussen heb ik ook weer gewoon honger.
En dus spendeer ik nu al meer dan een week mijn dagen op de
bank. ’s Nachts 10 uur slapen en overdag futloos een boekje lezen en een beetje
TV kijken. Liggend op de bank wel te verstaan, zitten kost me teveel kracht. De
gehele dag mijn hoofd met mijn nekspieren overeind, dat is teveel gevraagd. Ik
voel me net een oude van dage die zijn dagen thuis probeert te slijten. Heel af
en toe ben ik mezelf beu en vind ik dat ik me aanstel en dan probeer ik
iets te doen. Voor ik aan een suf klusje begin zoals even de afwas doen, denk
ik eerst een uur na. Of ik daar echt wel zo’n zin in heb en of ik er puf voor kan vinden. Na een
half uurtje afwassen en een keuken opruimen, plof ik weer op de bank neer. Met een sinaasappel.
Maar voor ik daar aan begin, ga ik toch maar eerst weer even liggen. Dat voelt
toch beter. En na een uur ligt die sinaasappel er nog steeds en ik ben niet
verder gekomen dan een uur lang apathisch naar het plafond staren. Misschien ben ik
toch wel ziek.
Ik heb even geen idee waar de Rob is gebleven die zonder
problemen even 100 km door de bergen ging fietsen en dan nog niet moe was. Maar
van mij mag die terugkomen. Ik ben dit geklooi waarin ik meer op een bejaarde
opa van 90 lijk meer dan beu. Fit zijn is echt 10 keer leuker.
