Ik ben hier niet alleen om te fietsen

Als aperetief een vin blanc avec crême de cassis plus een amuse van mousse van asperges met gedroogde ham.

Als voorgerecht een lokale florel met asperges, artisjokken, citroen en kruiden. Plus een glaasje witte wijn om het weg te spoelen.

Als hoofdgerecht de mixed grill van lam, eend en lokale worst, vergezeld met diverse groenten en geprepareerde aardappels. En nu een glas rode wijn om het geheel te laten wegvloeien.

Plus nog een bordje kaas als toetje. Nou ik toch bezig ben.

Hierbij moet worden verteld dat de omschrijvingen langer zijn dan de hoeveelheden. De smaak laat zich zich niet in woorden of foto's vangen.

Het was domweg super lekker.

Mont Aigoual

Vlagen mist fladderen voorbij en ontnemen mij het uitzicht. Auto's rijden zonder licht door de dichte mistflarden aan me voorbij. Wat doe ik hier eigenlijk op de top van de Aigoual? Het meteorologische instituut dat hier ergens schijnt te staan, kan ik niet ontwaren. Is het de memorie van de roman van Tim Krabbé? Door velen geprezen, maar ik heb nooit zo de genialiteit ervan in gezien. Ik denk dat ik gewoon wat meer vertrouwen in het zonnetje heb gehad vandaag wat niet door de weergoden is bewerkstelligd. Ik dacht dat de brandende zon dat wolkendek wel aankon en dat het een aangename middag zou gaan worden hier op de top.

Niet blijkt minder waar. Het is koud en mistig, vooral erg mistig. Ik zie geen steek. Twee Franse wielrenners vragen of ik een foto van ze wel nemen. Tuurlijk, geen probleem. Twee vermoeide renners voor een bord, een lichtblauwe Fiat 500 op de achtergrond plus een pak grijze mist.  Leuk voor het nageslacht. Ik blijf niet lang. Bammetjes met gedroogde ham op peuzelen en weer naar beneden. Nog een foto van het bordje dat de grens tussen het departement Gard en Lozère aangeeft en de afzink in.

Dit was nummertje 4 van de Aigoual. Ik beklom de berg voor het eerst in 1998, daarna nog twee keer en vandaag weer. Misschien ga ik deze vakantie nog een keer omhoog. Sommigen bergen trekken nu eenmaal meer dan anderen. Ik stond ook al eerder 6 maal op de Ventoux,  drie keer op de Galibier een 43 keer op de Amerongse berg. Die laatste meer omdat die nu eenmaal in Nederland op 'kruip' afstand ligt. De Aigoual is gewoon een leuke klimberg. De hoogste in de regio en rustig klimmen. De klim route van vandaan was maar liefst 26 kilometer lang, maar nergens meer dan zes procent.

Misère in de Alpen

Als ik net de was gedaan heb en alles netjes aan de waslijn hangt, begint het te regenen. Boven op de col is het hopen dat de zon even wil schijnen, want voor buiten eten in de schaduw op het terras, is toch echt een jasje nodig. Als ik om zeven uur 's ochtends hoognodig moet plassen, moet ik door de regen rennen om bij het toilet gebouw te komen. De tent is nog geen moment droog geweest. Een lus waar een scheerlijn aan vast zit, is er op de eerste dag afgerukt tijdens fel noodweer. Bliksem, ja. Donder, ook ja. Regen? Ja,... ja ja en ja. Heel veel regen. De weersvoorspellingen van Meteo France geven aan dat het volgende week lichtjes gaat verbeteren. En nu zijn ze bij die site wereldkampioen slecht weer voorspellen, maar ook andere sites beloven weinig goeds de komende twee weken. 

Tijd voor een change of plans. Als het zonnetje niet naar de Alpen wil komen, dan gaat ik wel naar de zon toe. Vier honderd kilometer zuidelijker schijnt de zon volop, 28 graden een drupje regen is eerder gewenst voor de plantjes dan dat ze er teveel van hebben. Ik pak de tent nat in en doe geen enkele poging het ding in zijn geheel terug in de zak te krijgen. Zelfs droog lijkt me dat al een super uitdaging. Nu zou je misschien kunnen zeggen dat ik geen tent kan inpakken, maar daar ga  ik niet in mee. Die zak hoort bij een veel kleinere tent. Binnen no-time zit alles terug in de auto. Afrekenen bij de camping en wegwezen. Dat rennen naar het toilet gebouw was echt de druppel. Dat was om 7 uur,  om negen uur, rij ik naar de zon toe.

Het is vakantie en het moet wel leuk blijven

Zonder apotheose

Zonder PCR test naar Frankrijk afreizen, nog niet helemaal gevaccineerd en dan ook nog eens zonder noodzakelijke reden. Ik denk dat ik hiermee wel een of meerdere corona regels cq adviezen heb overtreden. Och,.....ik haal al meer dan jaar mensen op het fietspad, zonder de anderhalve maatregel in acht te nemen en goedbedoelde adviezen van voornamelijk financiële gladjakkers, sommigen zeggen adviseurs, heb ik meermaals in de wind geslagen. De koning schudt handen, er zitten 60.000 mensen in een voetbal stadion en op vakantie gaan is een noodzakelijkheid. Om zomaar eens 3 andere waarheden er tegenaan te gooien.

Zo zit ik dus nu naast mijn 4 persoonstent van de Decathlon op een decathlon stoel naast een Decathlon tafeltje. Die drie dingen plus een pannen en potten set van diezelfde Franse sportieve doorschuiver kostte nog geen 200 euro. Een soort budget vakantie want ik ben namelijk een krent, of  iemand die kan rekenen. Een huisje huren had ook gekund, maar helaas mag je daar niet hele huisraad mee naar huis nemen, ook al doet de huurprijs wel vermoeden dat dat onderdeel uitmaakt van het pakket. Zelfs als de kwaliteit van al die kampeer spullen tegenvalt en ik alles daarna in de kliko mik, dan nog ben ik goedkoper uit.

Tijdens deze vakantie kan er maar een ding echt misgaan. Het zou zo maar eens kunnen gebeuren dat de Franse gendarme gaat controleren op die pcr testen. Dat doen ze vooralsnog alleen  super sporadisch, niks om je echt zorgen over te maken. Ik vermoed ook dat ik er een bij een tolpoortje ben tegengekomen, maar ik zag er kennelijk niet zo bijster crimineel uit. En ik had niet eens goed geslapen die dag plus een baard van vier dagen oud. Er zijn nog wat andere dingen die nu kunnen gaan. Het weer hier houdt niet echt over en de tent heeft zijn eerste regenproef goed doorstaan. Een stormproef zou de tweede grote test worden en het volste vertrouwen heb ik niet echt in de standaard meegeleverde haringen. Het wegdek in de Franse Alpen laat te wensen over en een ongelukje zit in een klein hoekje. Straks wordt dit weer een of ander zhs blog.

Maar waar ik voornamelijk op hoop is een super saaie vakantie met fietsen en een beetje wandelen in de bergen om daarna mezelf te laten fêteren met gastronomische hoogstandjes van de lokale cuisine. Plus een glaasje wijn, dat ook