Hellofresh topsportbox deel 2

De Hellofresh doos is binnen. Gisterenavond ontvangen en vandaag de eerste maaltijd er van bereid.

Om eerst maar eens iets duidelijk te maken. De Hellofresh topsportbox heeft helemaal niets met topsport te maken. Niks wetenschappelijk verantwoord en ook geen dieet technisch uitgekiende warme hap. Er is mij vooraf namelijk niet gevraagd wat voor soort sporter ik ben. Duursporter of krachtsporter. Ook niet in welke trainingsfase ik zat en wat mijn korte en/of lange termijn doelstelling zijn. Niet dat ik die heb overigens. Ook niet of ik aan probeerde te komen of juist wilde afvallen. Niets van dat alles. De topsportbox is eenheidsworst; zonder onderscheid naar ras, persoon, sport of doelstelling. Maakt dat het geheel ongezonder? Nee, de doos zit gewoon vol met etenswaar voor een gezonde hap. Niets meer, niets minder.

En vol zit de doos. Echt vol. Om een of andere duistere reden heb ik geen doos voor een eenpersoonshuishouden gekregen maar een doos voor een topsporter en zijn of haar supporter. Geen idee wie dat dan is. Het eerste wat opvalt aan de inhoud van de doos is de absurde hoeveelheid groente. Broccoli, winterpenen, paprika’s, snijbonen, rucola, knolselderij, bleekselderij en nog wat meer zooi. En dat allemaal voor twee personen en drie maaltijden. Dat is dus eigenlijk voor 6 personen. Ik heb alles even op de keukenweegschaal nagewogen en ik kwam op het schrikbarende gewicht uit van 4 kg groente. Dat is per man per maaltijd ruim 6 ons. En dat terwijl de aanbevolen hoeveelheid groente per dag maar 2 ons is. De hoeveelheid pasta en rijst per portie van 75 gr zijn wat logischer. De hoeveelheid vlees is niet echt milieu technisch verantwoord als de partij voor de dieren er zijn oordeel over zou mogen vellen. Ik vind het niet zo erg; ik hou wel van een stukje vlees.

De maaltijd van vandaag bestond uit pasta met broccoli, kastanjechampignons en zalm. Dat alles op smaak gebracht met rucola, pijnboompitten en groene pesto. De pasta was spaghetti die rechtstreeks was gejat uit de Disney film Lady en de vagebond. Midden in de film zitten twee honden romantisch te dineren aan een bord spaghetti en ze proberen de dezelfde sliert op te eten en al doende komen hun monden bij elkaar uit. Ook mijn spaghetti kent extra extra lange slierten. Een gewone  spaghetti stengel maar dan dubbel gevouwen en dus twee zo lang. Echt handig vond ik het niet. En of het nou lekkerder is vraag ik me ook af. Ik heb echter niet de banale fout gemaakt die je toeristen nog wel eens ziet maken in Italië. Iets wat een Italiaan ziet als een cultureel en culinair barbaarse daad. Met mes en vork de spaghetti in vermicelli stukje snijden. Dat niet. Dan liever klooien met vork.

De verdere samenvatting:

Is het de moeite waard?
- Ja en nee. Als je er plezier in hebt om lekker en gezond te koken, dan kun je een keer zo’n doos proberen. Je wordt dan gedwongen om eens iets anders te proberen. Het is lekker makkelijk; makkelijker dan zelf een nieuw recept opzoeken en alle ingrediënten bijeen te sprokkelen. Maar echte kook liefhebbers zullen zoiets eerder niets vinden. Het zelf nadenken over het koken gaat er vanaf.

Was het lekker?

- Ja.
 
Is het gezond?
- Het zal wel. Dat boeit me niet zo. Het was lekker, dan is het bij mij al rap goed.

Is het zijn geld waard?

- Neuh, niet echt

de inhoud:

pasta met zalm:

HelloFresh topsportbox

Op het fiets forum zag ik reclame voorbij komen voor de HelloFresh topsportbox. Volgens de site van hellofresh.nl is dat het volgende:

“De Topsportbox is speciaal ontwikkeld voor sporters die sporten op hoog niveau. De Topsportbox bevat recepten voor vlees- en visgerechten en alle ingrediënten die je daarvoor nodig hebt en wordt wekelijks bij jou bezorgd. De maaltijden bevatten genoeg eiwitten, vetten, goede koolhydraten, vitaminen en mineralen om snel te herstellen en genoeg energie te hebben voor de volgende training. Ideaal dus, zo hoef je naast de zware trainingen niet lang stil te staan bij je voeding en de boodschappen en kun je toch topprestaties neerzetten!”

En dat voor ‘maar’ 69 euro; alsof het niets is.  Fiets.nl mocht echter ook twee gratis dozen weggeven waarbij werd gesteld dat een leuke motivering zou helpen. Het eerste wat ik dacht is, wat een onzin. Een soort oplossing voor een probleem dat niet bestaat. Welke wannabee topsporter baalt er nu van elke week weer die gang naar de supermarkt te moeten maken en aldaar in diep gepeins verzonken raken hoe toch dat broodnodige wetenschappelijke verantwoorde voedsel uit te zoeken. Welke speciale pasta met links- of rechtsdraaiende vezels toch te kopen en welke specifiek groente en/of fruit mee te nemen om die trainingen nog net iets beter te laten verlopen. Dit dilemma komt mijzelf nogal onbekend voor. Ik koop gewoon wat ik lekker vind en ik eet zelden koek, chips en frisdrank.  Ik ga echt niet nadenken of ik harder zou gaan fietsen van boekweit paste of 17 granen brood met wetenschappelijk verantwoord maanzaad. Doe mij maar gewoon een bruin brood en een stuk kaas. Is het lekker? Dan is het goed.

Maar ik ben een echte zunige Nederlander en als ik de kans zie om een doos gratis boodschappen in huis te halen, ben ik de beroerdste niet om me hier voor aan te melden. Dus ik schrijf me in voor de gratis doos met verantwoord voedsel maar dan wel een beetje ludiek. Dus ik schrijf me in voor de prijs met de volgende motivatie:

“Ik wil ook zo’n doos.

Al jaren kijk ik met kwijlende ogen naar mensen die hun dagelijkse boodschappen bij de voedselbank halen. Ideaal lijkt me dat. Niet te hoeven nadenken en gewoon een bruine doos met levenswaren ophalen en klaar is Klara. Geen gedoe met supermarkten waar je horendol wordt van alle keuze die er is. Geen winkelmunt meer kwijt zijn en niet weten hoe je aan zo’n karretje geraakt. Ook niet te na hoeven denken over welk recept nu weer te koken. In zo’n doos zit alleen maar goedkoop spul. Aardappelpuree en pasta. Wat sambal er doorheen jagen en het is net alsof je culinair Thais eet.

Maar om een of andere duistere reden mag ik daar niet wekelijks een doos ophalen. Ik ben er wel geweest maar ik kwam niet door de commissie heen. Gezeur dat ik een eigen huis had, eigen hypotheek, spaargeld, een auto, een motor en drie ‘dure’ fietsen. En meer van dat soort gezeik. Wat nou dure fietsen, zei ik nog. Die carbon fiets is nog geen 2500 euro waard en die andere twee waren allebei goedkoper dan 1300 euro. Het hielp niets. Ik moest maar naar zo’n profi dozenschuiver gaan, zeiden ze. Ze kenden nog wel een adresje die gezonde verantwoorde dozen leverde aan sportieve en gezonde mensen. Dat leek me wel wat. Dus doe mij ook maar zo’n doos.”

Ik kon me eigenlijk nauwelijks voorstellen dat ik serieus genomen zou worden. Maar wat blijkt vandaag? Ik heb prijs! Het moet niet gekker worden.

De sportschool,....

Op zondagmorgen. Het is een woord druk. De spinning les zit vol; in de andere groepsles staat de zaal ook vol. De tredmolens en loopbanden worden druk bezocht en de halters en losse gewichten krijgen geen rust. Ze worden opgetild en weer neergelegd, en dan weer opgetild en weer neergelegd. Tsja,… daar zijn ze ook een beetje voor gemaakt. Nederland sport. Nou ja, de mensen dan die zondagochtend vroeg hun bed zijn uitgekomen en naar de sportschool zijn gegaan. Ik heb het niet over de mensen die gisterenavond tot laat in de kroeg pinten hebben gedronken en hun longen vol verbrande tabaksrook hebben gezogen. Die liggen nu nog te ronken onder een dikke deken. De sport tenues waar ik nu tegenaan kijk is het gezonde deel van Nederland. Tenminste als sport gezond is want daar heb ik zelf een hard hoofd in.

Waarom doen mensen dit zich aan op een zondagmorgen? Waarom niet gewoon in bed blijven liggen en boekje lezen; of de krant van gisteren. Of moed verzamelen om je schoonfamilie te bezoeken. Nee, laten we eens vroeg opstaan en lekker fit gaan doen. Het zal wel iets te maken hebben met de huidig heersende moraal dat sport goed is. Midas Dekkers is waarschijnlijk de enige die zich er openbaar tegen uitspreekt. Hij vind sport niets; de mens is er niet voor gemaakt en tot de 19^de eeuw bestond sport ook domweg niet. We planten ons al duizenden jaren voort en we overleven allerlei virusjes zonder ook ooit maar aan sport te hebben gedaan. We kunnen waarschijnlijk best wel zonder.  

Over waarom mensen sporten denk ik eigenlijk niet meer na. Wel over het hoe. Of althans ik verbaas me over het hoe. Bijna alle sportschool mensen zien er hetzelfde uit. Slechts enkelen vallen op. Soms omdat ze er gewoon gespierd, afgetraind en sportief uit zien. Andere vanwege hun passiviteit. Zo ken ik een sportschoolganger die voornamelijk op apparaten zit en niets doet. Van die apparaten waarbij je zware gewichten met armen, benen of rug moet optillen en weer neerleggen. Hij zit doorgaans 3 minuten te niksen en doet dan 20 sec eventjes wat. Ik heb dit eens bijgehouden terwijl ik zat te spinnen. Volgens mij weet de man niet wat er gebeurd als hij gaat zweten. Zoiets is waarschijnlijk compleet nieuw voor hem.

En vandaag was er een nieuwe rare vogel bij het spinnen. Spinnen is een sport voor 40-tigers die veel willen zweten en zich kleden in wielerkleding of sportschool kleding. Of een combi hiervan. Er bestaat zoiets als sportschool kleding. Dat is sport kleding die voor geen enkele specifieke sport bedoeld is. Niet voor tennis; niet voor voetbal, niet voor atletiek. Gewoon nergens voor. Een soort mislukte sport kleding voor het mislukt sporten in de sportschool. Een sportschool heeft namelijk ook niet met sport te maken. Wel een eens gehoord van het WK loopband rennen? Of dat spinning binnenkort Olympisch wordt? De rare spinvogel is een soort combinatie tussen Jan Ullrich, Fabian Cancelara, Daniello di Luca, Bram Tankink en Kevin Pauwels. Hij heeft het half lange haar van di Luca wat met een lelijk elastiekje tot een staartje is gebonden, de torso van Cancelara maar dan duidelijk bestaand uit meer vet en de uitstraling van een werker gelijk Jan Ullrich. Zijn kleding keuze is van Tankink en ik gok zijn intellect gelijkwaardig aan Kevin Pauwels en dat is geen compliment. Daarnaast is er iets verschrikkelijks mis met zijn kleding. Het ziet er net niet gelikt uit. Wel bijna maar toch ook zo overduidelijk niet. Het is een Cervelo tenue wat ooit toen het nieuw was er wellicht strak uit zag. Tenminste als hij destijds ook 10 kg lichter zou zijn geweest. Nu zijn de kleuren verlept en de stof uit gelubberd. Wielerkleding hoort namelijk strak te zitten. Maar dan wel strak op een afgetraind lichaam. Dan en slecht dan is het mooi. Als je ook maar een heel licht beginnend buikje hebt, is een strak truitje alleen maar lelijk. Zijn ooit witte wielrenbroek is nu smoezelig wit en lubbert een beetje. Het is gewoon fout. Echt fout. Zeker als hij aan het begin van de les een rolmaat uit zijn trui vist en de afstand van het zadel tot het stuur opmeet. Toen ik dat zag, schoot ik gelijk in de lach. Zoiets bedenk je toch niet. Dat je er ’s morgens vroeg aan denkt om een rolmaat mee te nemen. Die zadels op de spinning fietsen zijn goedkope dingen die je per 2 cm naar voren of achteren kan schuiven. Als het niet lekker zit op standje 6, dan probeer je gewoon standje 7. Een rolmaat meenemen naar een spinning les getuigt van een grote overschatting van je eigen sport hobby. Alsof je met de complete set golfclubs van Tiger Woods inclusief adviserende caddy op zondagmorgen een beetje gaat midgetgolfen met je kleinkinderen op de lokale camping. Nogal overdone allemaal.

Niets te bloggen

Op fiets gebied gebeurt er niet zoveel. Geen wedstrijden, geen cyclos, geen zware trainingen en geen vakanties. Gewoon niets. Het is ook geen weer om buiten te fietsen. Storm, regen en gure wind zorgen ervoor dat ik eerder in de sportschool mijn conditie op peil hou dan dat ik buiten lange trainingen afwerk. Maar om nou te zeggen dat er niets gebeurt, nou nee. Niet echt. Ik ga op fietsvakantie naar Thailand en Laos, ik heb een auto gekocht en en een huis.

Alsof het niets is. Ook genoeg dingen waar een verhaal over te vertellen is, zou je zo zeggen. Toch ontbrak de inspiratie een beetje om te bloggen over financiële adviseurs, winterbanden en een verzameling enge ziektes die een buitenland reis met zich meebrengt. Wie wil er nu lezen dat financiële adviseurs boeven zijn en autoverkopers irritante eikels? Dat wist natuurlijk iedereen al. En dat het beter is jezelf te laten inenten tegen enge ziektes ook wel een goed idee is. Zo heb ik me nu ook maar laten inenten tegen rabies. Hondsdolheid dus. Fietsers schenen daar wel gevoelig voor te zijn. Ronddraaiende benen en hondsdolle dieren schijnen geen goede combi te zijn. En rabies is dodelijk; doe mij dus zo'n preventief prikje van 200 euro.

Eerst maar eens met het belangrijkste beginnen. Van een penthouse in Almere city naar een huisje met een tuintje in Leidsche Rijn. Wel in de gemeente Utrecht te verstaan maar ik hoef maar 100 meter de verkeerde kant op te lopen en ik sta in de Meern. Het klinkt wellicht een beetje burgerlijk maar budget voor een vrijstaande villa ergens op de Utrechts heuvelrug zat er ook niet in. Dan maar maar een huisje in suffe Vinex wijk in Utrecht. En dus ook weg in Almere. En sommige bewoners ga ik echt niet missen als kiespijn. Geen bewoners meer die van 2 hoog hun huisraad op het grasveld gooien. Geen buren meer die halfdronken op het gras liggen en blikjes bier in het plantsoen keilen. Geen winkelkarretjes meer van de plaatselijke supermarkt meer in het gangpad van de berging. Ook geen last meer van een regering die het wel een goed idee vind om ingezeten van dit land extra huurverhoging te laten betalen omdat ze boven modaal verdienen. Ook geen gezeik meer met teveel spaargeld en bijbehorende belasting. Eigen huis, eigen schuld, weg met het spaargeld en welkom eigen schuld. Zoiets dus.

En als ik dan toch aan geld uitgeven ben. Dan maar gelijk een diesel de deur uitwerken en een benzine auto kopen. De toekomstige onderhoudskosten zijn dan ook even niet voor mij. De winterbanden die ik er gratis en voor niets bij kreeg, direct weer terug geven en om extra korting bedingen. Ik hoef die poeha veiligheidszooi er niet bij.