Om eerst maar eens iets duidelijk te maken. De Hellofresh
topsportbox heeft helemaal niets met topsport te maken. Niks wetenschappelijk
verantwoord en ook geen dieet technisch uitgekiende warme hap. Er is mij vooraf namelijk
niet gevraagd wat voor soort sporter ik ben. Duursporter of krachtsporter. Ook niet
in welke trainingsfase ik zat en wat mijn korte en/of lange termijn
doelstelling zijn. Niet dat ik die heb overigens. Ook niet of ik aan probeerde te
komen of juist wilde afvallen. Niets van dat alles. De topsportbox is eenheidsworst;
zonder onderscheid naar ras, persoon, sport of doelstelling. Maakt dat het
geheel ongezonder? Nee, de doos zit gewoon vol met etenswaar voor een gezonde
hap. Niets meer, niets minder.
En vol zit de doos. Echt vol. Om een of andere duistere
reden heb ik geen doos voor een eenpersoonshuishouden gekregen maar een doos
voor een topsporter en zijn of haar supporter. Geen idee wie dat dan is. Het
eerste wat opvalt aan de inhoud van de doos is de absurde hoeveelheid groente. Broccoli,
winterpenen, paprika’s, snijbonen, rucola, knolselderij, bleekselderij en nog
wat meer zooi. En dat allemaal voor twee personen en drie maaltijden. Dat is dus
eigenlijk voor 6 personen. Ik heb alles even op de keukenweegschaal nagewogen
en ik kwam op het schrikbarende gewicht uit van 4 kg groente. Dat is per man
per maaltijd ruim 6 ons. En dat terwijl de aanbevolen hoeveelheid groente per
dag maar 2 ons is. De hoeveelheid pasta en rijst per portie van 75 gr zijn wat
logischer. De hoeveelheid vlees is niet echt milieu technisch verantwoord als de
partij voor de dieren er zijn oordeel over zou mogen vellen. Ik vind het niet zo
erg; ik hou wel van een stukje vlees.
De maaltijd van vandaag bestond uit pasta met broccoli,
kastanjechampignons en zalm. Dat alles op smaak gebracht met rucola,
pijnboompitten en groene pesto. De pasta was spaghetti die rechtstreeks was
gejat uit de Disney film Lady en de vagebond. Midden in de film zitten twee
honden romantisch te dineren aan een bord spaghetti en ze proberen de dezelfde
sliert op te eten en al doende komen hun monden bij elkaar uit. Ook mijn spaghetti
kent extra extra lange slierten. Een gewone
spaghetti stengel maar dan dubbel gevouwen en dus twee zo lang. Echt
handig vond ik het niet. En of het nou lekkerder is vraag ik me ook af. Ik
heb echter niet de banale fout gemaakt die je toeristen nog wel eens ziet
maken in Italië. Iets wat een Italiaan ziet als een cultureel en culinair barbaarse daad. Met
mes en vork de spaghetti in vermicelli stukje snijden. Dat niet. Dan liever klooien
met vork.
De verdere samenvatting:
Is het de moeite waard?- Ja en nee. Als je er plezier in hebt om lekker en gezond te koken, dan kun je een keer zo’n doos proberen. Je wordt dan gedwongen om eens iets anders te proberen. Het is lekker makkelijk; makkelijker dan zelf een nieuw recept opzoeken en alle ingrediënten bijeen te sprokkelen. Maar echte kook liefhebbers zullen zoiets eerder niets vinden. Het zelf nadenken over het koken gaat er vanaf.
Was het lekker?
- Ja. Is het gezond?
- Het zal wel. Dat boeit me niet zo. Het was lekker, dan is het bij mij al rap goed.
Is het zijn geld waard?
- Neuh, niet echtde inhoud:
pasta met zalm:
Geen opmerkingen:
Een reactie posten