Mijn planningen lopen wel vaker in de soep. Dat heeft voornamelijk als oorzaak dat ik domweg niet zo goed kan plannen. Of te lui ben om wat meer tijd eraan te spenderen. Ik had vier verschillende ritten in Anduze gepland. Allemaal een andere kant op, een over de Aigoual, een met veel gravel en nog een over super kleine weggetjes door de bergen.
Ik zit niet in Anduze, ik zit in Barbieres. Best jottem dat ze uitgerekend op de dag dat ik op vakantie ga het reisadvies voor Frankrijk aanpassen. Mijn gebied werd oranje. Het voordeel is nu dat ik voortdurend mezelf kan wijsmaken dat alles wat een beetje tegenzit de schuld is van Corona. Of de Franssen en hun knuffeligheid. Of pak hem beet een willekeurige uit the usual suspects van Corona dingen, en die heeft het dan gedaan.
Vandaag moet ik iets of iemand de schuld in de schoenen schuiven dat de Mistral koud weer brengt. Nogal lastig, de Mistral is er elk jaar wel. Koud, veel wind en wolken. Het gevolg is dat ik vandaag vijfendertig kleuren mist kan leren onderscheiden. Gebroken wit, grijzig wit, wittig grijs, RAL 8080 wit, bloemig grijs, zeegrijs, groenwit, enz enz. Boven op de col de ls Bataile is 7,5°C, tijd voor een jasje in de afdaling. In Saint-Jean-en-Royans is het na kilometers afdalen eindelijk aangenaam geworden. Tijd voor een formule du midi waarbij vooral van het toetje mag worden geschreven dat het calorisch lekker is. Mousse au chocolat de la maison. Ik besluit daarna om via het dal terug te fietsen naar Barbieres. Eigenlijk wilde ik via de col de Limouches terug maar de warmte van het dal is aanlokkelijker.
