Op het centrale plein in Teruel waggelen twee toeristen voorbij, allebei twee emmers aan teveel gegeten taartjes met zich mee torsend. Ze lopen niet, ze waggelen. Bij de fontein staan ze even stil om een plakaat te lezen. Zo'n ding dat vertelt dat de fontein er al veertig jaar staat of zo. Even later huppelt er een tweeling van 8 jaar omheen. Papa en mama, beiden ook overduidelijk toerist, maken een foto. Een Spanjaard wast zijn handen en gezicht in de fontein, neemt een paar slokken en loopt verder. Een fietser met bagage, net zo'n halve zool als ik, is gestopt op het plein en maakt een foto van de fontein. Het is een saaie fontein.
Alles in dienst van een driejarig meisje in een zwart wit geblokte jurk. Ze wordt op de wipwap geholpen door papa. Mama wipwapt vanaf de andere kant. Papa houdt haar vast. Op de grond liggen rubberen tegels. Een buggy is onderdeel van het het standaard assortiment begeleidende objecten. Inclusief een luiertas, voor het geval dat. Mama met rugzak, papa met kinderwagen. Ik zeul minder mee als ik fiets.
Het museo provincial de Teruel is te bezichtigen tussen 10 en 14 uur. Het is gratis en er liggen scherven tentoongesteld. Een paar vazen die met een beetje fantasie nog net heel zijn. Een moderne tentoonstelling die het meest weg heeft van een kleuterjuf die haar klaslokaal heeft opgeleukt. En op bovenste verdieping is een groot dakterras met uitzicht op een oud bouwwerk in de stad. Het trekt een paar verveelde toeristen aan. Even wat rond lummelen voordat we gaan wijnen op het terras. Alle uitleg bij de prehistorische vondsten is in het Spaans. Ik snap de zinsconstructies, maar de betekenis van de net wat meer ingewikkelde woorden ontgaat me.
Alles in dienst van een driejarig meisje in een zwart wit geblokte jurk. Ze wordt op de wipwap geholpen door papa. Mama wipwapt vanaf de andere kant. Papa houdt haar vast. Op de grond liggen rubberen tegels. Een buggy is onderdeel van het het standaard assortiment begeleidende objecten. Inclusief een luiertas, voor het geval dat. Mama met rugzak, papa met kinderwagen. Ik zeul minder mee als ik fiets.
Het museo provincial de Teruel is te bezichtigen tussen 10 en 14 uur. Het is gratis en er liggen scherven tentoongesteld. Een paar vazen die met een beetje fantasie nog net heel zijn. Een moderne tentoonstelling die het meest weg heeft van een kleuterjuf die haar klaslokaal heeft opgeleukt. En op bovenste verdieping is een groot dakterras met uitzicht op een oud bouwwerk in de stad. Het trekt een paar verveelde toeristen aan. Even wat rond lummelen voordat we gaan wijnen op het terras. Alle uitleg bij de prehistorische vondsten is in het Spaans. Ik snap de zinsconstructies, maar de betekenis van de net wat meer ingewikkelde woorden ontgaat me.
Teruel zou je kunnen verdelen in, de oude stad en alles wat geen oude stad is. Binnen of buiten de oude stadsmuren. Binnen de oude stad is het levendig en er lopen veel toeristen rond. Buiten de oude stad is het met iets minder levendig en is het aantal toeristen drastisch gereduceerd. Ze overleven het daar minder goed. Ik eet buiten de oude stad in een onooglijk restaurant met oude mannetjes en serveerster van minimaal boven de 40 die gewoon Spaans met me praat. Onooglijke restaurants, bevolkt door oude mannetjes, Spanje wemelt er van. Op de vraag wat ik wil drinken, zeg ik wijn, rode wijn.
¿De la casa?
Si
¿gaseoso?
No, sin
Ik krijg een volle fles wijn en een glas. De fles al eerder open geweest, op het etiket zitten al wat gemorste wijnsporen. Ik wacht nu of ik nog een kaart ga krijgen zodat ik kan bestellen. Lasagne, ossenstaart en cheescake, allemaal huisgemaakt.
1 opmerking:
Lekker een beetje mensjes kieken en wijn drinken op het teras. Muy bueno.
Een reactie posten