Het Engels van de gemiddelde Taiwanees laat veel te wensen over. Of ze spreken alleen vloeiend mandarijn, of vloeiend mandarijn en een beete hopeloos Engels. Ze kennen een paar woorden, vooral eenvoudige woorden, medium of large, inside of takeaway. Dat soort dingen. Ik verwacht de komende drie weken weinig conversatie. Wat verder aan Taipei opvalt, is dat er geen toerisme is. Sowieso zijn westerlingen hier spaarzaam, als ik goed geteld heb ik er vandaag nog geen tien gezien, maar ook de Chinese of Taiwanese toerist gedraagt zich anders. Op het Chiang Kai-shek plein is het weliswaar druk met toeristen en die doen zo'n beetje de standaard dingen, maar buiten het plein houdt het op. Geen voedselstalletjes, geen souvenirs, geen verkopers van wat dan ook. Alleen een blikjesautomaat. Het komt bij mij daardoor niet echt levendig over. Een andere vorm van archaïsch toerisme in de vorm van ansichtkaarten en postzegels heb ik ook nog niet gespot. Bij de Taipei 101 toren is het maar een dooie boel. Dit was toch echt ooit het hoogste gebouw ter wereld. Daar mag je best trots op zijn. Bij de Petronas torens in Kuala Lumpur, ook ooit 's werelds hoogste gebouw, was veel meer te beleven.
Een van de mooie dingen van Taipei, tenminste voor mij als fietser, is het fietspad langs de Tamsui rivier. Een beetje afgekeken van het schitterende fietspad langs de Han rivier in Seoul, of misschien hebben de Koreanen het idee hier wel vandaan. Of misschien komen alle goede fiets ideeën wel uit Nederland, maar feit is wel dat ik vandaag heerlijk rustig heb gefietst in een miljoenenstad. 25 kilometer lang fiets paradijs, speciaal voor alle fiets idioten. Het is er trouwens allesbehalve druk.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten