Hersteld?

Ik lijk wel hersteld. Genezen van iets dat geen naam had of een duidelijke oorzaak. Maar hersteld leek het vandaag zeker. Ik zit al vier maanden in de lappenmand; ik werk ook al vier maanden niet meer fulltime. En waarom? Oververmoeidheid, onverklaarbare oververmoeidheid. Niemand lijkt te weten waarom, maar feit bleek wel dat ik de afgelopen maanden moe kon worden van een inspanning van niks. Van 60 km fietsen kon ik makkelijk drie uur slapen. De langste fietsafstand dit jaar staat op 70 km, en dat op mijn racefiets, daar maak ik sowieso het makkelijkst mijn kilometers op.

En vandaag 90 km. Negentig! Op de Trek, niet eens mijn rapste fiets. En dan ook nog eens met bagage plus drie klimmen die gezamenlijk goed zijn voor ruim duizend hoogtemeters. Waar komt dit gevoel van fitheid toch plots vandaan? Ok, ik ben wel moe na afloop en ik neem best vaak pauze onderweg. Maar ik ben niet zo moe dat ik op mijn hotelkamer direct in slaap val. Ik hou puf over om even een handwasje te doen, plus een constructie bedenken om de kleren te drogen te hangen voor de airco.

Ik zal niet te vroeg van juichen en eerst morgen maar eens afwachten, maar het idee dat ik rap mijn conditie ga terugvinden is een soort godsgeschenk. Waar vakantie vieren in Taiwan al niet goed voor is.