Het boemeltje naar Berlijn

Officieel schijnt dit een intercity te zijn, en technisch gezien zal dat ook wel kloppen, maar gevoelsmatig is het een boemeltje. We stoppen inderdaad niet bij elk stationnetje, maar voordat we op Berlin hauptbahnhof zijn, stoppen we nog een keer of 13. Apeldoorn, Deventer, Almelo, Hengelo, Bad Bentheim, Rheine, Osnabrück Hbf, Bad Oeynhausen, Minden, Hannover Hbf, Wolfsburg, Stendal, Berlijn Spandau en dan pas eindelijk Berlin hauptbahnhof. We gaan ook niet met superhoge snelheid over modern hightech spoor. Het is domweg de intercity van Amsterdam naar Hengelo, die aldaar 'vergeet' te keren en rustig doorkachelt naar het oude DDR. Ik vermoed dat de nieuwe busverbindingen tussen allerlei Europese hoofdsteden net zo rap is. En vliegen is nog rapper, maar daar komt weer zoveel rompslomp bij dat het uiteindelijk nog lang duurt. Ik prefereer de trein boven de bus, zonder echt duidelijke reden. Dat langzame gedokker over de treinrails vind ik gewoon wel geruststellend reizen.

Ik ga trouwens niet naar Berlijn om Berlijn te zien. Wat overigens een best leuke stad is, en dat zegt wat want ik ben nooit zo'n fan geweest van stedentrips. Ik ga naar Berlijn om naar huis te fietsen. Ik ga gewoon een stukje fietsen, that's it. Geen rondjes om Utrecht tijdens de paasdagen, geen deelname aan een superdrukke Amstel gold race, geen koersen en ook geen andere toertochten. Dit lange paasweekend, voor mij zes dagen vrij, bestaat uit een half doordacht plan. Met de trein naar de Duitse hoofdstad, een hotelovernachting aldaar en daarna terug fietsen. 700 kilometer in vijf dagen en als ik pech heb meer en met goede benen kan het wellicht in vier dagen. De route heb ik niet bestudeerd, een kaart heb ik ook niet en hotels onderweg zijn niet geregeld. Fiets mee, bagage mee voor een paar dagen en gaan met die banaan. Ik kan zo projectleider worden op mijn werk, alles aan mijn strategie voldoet eraan. Half doordacht plan, een losse flodder planning en een strakke deadline.

Nu nog even 5 uur zitten en wachten. Wachten, wachten wachten, want dat is reizen en morgen lekker fietsen. Ik heb de Kona weer van stal gehaald, die heeft sinds Thailand stil gestaan. Tijd om alles even na te kijken had ik niet, dus ik hoop maar dat ik onderweg geen gezeur ga krijgen. Ik zie het wel, jetzt geht's los.