Achter me in de kist van Amsterdam naar Dubai zit een ouder echtpaar dat nog nooit van de harde weg is gewest. Ze snappen niets van het onboard entertainment systeem van Emirates. De stewardess heeft ze al een paar geholpen maar inmiddels loopt zij ze ook stoïcijns voorbij. Als ze elkaar iets proberen duidelijk te maken dan gebeurt dat op een toon waarbij mij de haren van overeind gaan staan. Het is niet vriendelijk hoe ze naar elkaar zijn. Met een harde stem en een boel verwijt wordt uitgelegd wat de ander fout doet. NEE, JE MOET NAAR MUSIC EN CEEDEE'S TOE!!! DAT IS DE CANCEL KNOP EN NIET DE PAUZE KNOP!! Mens, hou je kop toch, denk ik. Het halve gangpad is getuige van jullie discussie. Ik hou me in om er iets van te zeggen. Dat gaat nooit een prettig gesprek worden.
En als er niet luidkeels wordt gesproken dan zijn er nog een verzameling bijgeluiden van de man die in een woord onsmakelijk zijn. Gerochel, luide niezen, vage keelgeluiden en weer een oer rochel. Zou dit nu echt hun eerste keer vliegen zijn? Of echt de allereerste keer dat ze reizen en nog niet weten dat het voor iedereen prettiger is om een beetje met gedempte toon te praten. Kinderen van 8 moet je zoiets nog leren. Die kunnen dol enthousiast de kamer in rennen en gillen dat ze gewonnen hebben met voetballen. Er zijn blijkbaar ook een paar grijze knarren die dat stukje opvoeding hebben gemist.
In Bangkok regel ik tegen de officiële regels in een taxi voor een vaste prijs. Dat kwam gewoon handiger uit. Ik snapte het systeem ook niet zo goed. Voordat je een taxi in kan stappen moet je je eerst melden bij een centraal punt. Daar vertel met hoeveel je bent en welke bagage je wilt meenemen. Dat had ik netjes gedaan en ik krijg taxinummer 48. Maar in de gedoe van het regelen tref ik ook nog een Vlaming met een fietsdoos die ook naar Bangkok wil. En het is makkelijker om een taxi delen. Maar in taxi 48 passen geen twee fietsdozen; in taxi 49 echter wel. Daar stappen 3 chinezen in met bagage voor 5. OK, dus eerst doen we een een taxi wissel en we leggen de twee dozen in de grotere taxi. Maar nu wil onze chauffeur de meter niet aanzetten, iets waar hij eigenlijk wel toe verplicht is. De Vlaming hamert er op dat hij de meter aanzet maar onze taxi chauffeur is ook niet gek. Je hebt maar een taxi voor een man en een fietsdoos gevraagd en nu prop je twee fietsen en twee man in, zegt hij. Dat was natuurlijk ook niet helemaal netjes. Hij stelt een vaste prijs voor die wij te hoog vinden. Maar een beetje gesjacher komen we op een betere prijs uit. Iets in de trant van, OK ik houd me niet aan de regels en dan hoef jij dat als taxi chauffeur ook niet te doen. Maar dan wil ik wel een schappelijke prijs. Voor 350 baht wordt ik voor mijn hotel afgezet. Inchecken, fietsdoos versjouwen en eerst maar eens in uurtje pitten.
S avonds loop ik door de stad op een zoek naar een massage zonder happy ending. Dat is nogal zoeken in deze wijk. Mijn hotel ligt zo'n beetje in de foute wijk van Bangkok. Ergens halverwege mijn wandeling loop ik een doorlopend straatje in waar zowel links als rechts alleen maar massage salons zitten. Van alle kanten wordt ik door de dames hun massage salon ingelokt. 27 jonge vrouwen tegen een man. Kunnen ze wel. Ik weet niet meer waar ik kijken moet, zij wel. Rechtsomkeer dan maar.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten