Mae Sariang - Mae Sot

Lonely Planet geeft heel weinig info over dit stuk Thailand. Het stuk is 223 km lang ik doe er 2 dagen over. Onderweg is het zoeken naar een slaapplaats en naar eten. Er komt hier werkelijk geen enkele toerist. Op een verdwaalde fietser na dan. En de route is prachtig. Ik fiets in een vallei tussen 2 bergketens. De rivier is de grens met Birma. En de bergketen aldaar is schitterend om langsaf te rijden. Ergens in het begin van deze route zit een saddistisch stuk weg. Ik begrijp nu steeds beter dat Thai niet fietsen. De wegen zijn er niet altijd voor ontworpen. Een klim is hier vooral nooit een klim. Een afdaling geen afdaling en een top al helemaal geen top. Tijdens de klim daal ik af en toe een stukje en afdalend moet ik soms klimmen. Het stuk over de bergkam is vandaag ronduit vervelend. Zo'n 20 km gaat het steeds op en af. En dan niet met van die kinderachtige percentage. Vandaag moet ik 2 keer van de fiets op een 20% helling. 20% omhoog; dan 20% omlaag en dan direct weer 20% omhoog. Ik krijg geen tijd om te schakelen. Als ik eenmaal in het dal ben, wordt de weg weer normaal. Ik kom op dag1 ook niets tegen onderweg. Zelfs geen winkeltje of restaurant waar ik kan eten. Pas na 93 km zie ik een winkel. Mijn 2 bidons staan al heel lang droog. Ik koop 3 flesjes water en 2 flesjes frisdrank. Twee flesjes water gaan in de bidon en de rest drink direct op. Het is nog maar 20 km naar Mae Salit waar gelukkig nog een guesthouse zit. Met wat zoeken en vragen in gebarentaal vind ik het enige restaurant. Dag2 verloopt soepeler. Ik vul mijn derde bidonhouder met een extra fles en de wegen lopen nu beter.het is nog steeds warm. Overdag zo'n 30 C en dat met een tropisch brandende zon. Tijdens het klimmen hoor ik nu soms wat aanlopen maar ik kan niet zien wat het is. Ik stop en inspecteer mijn fiets. Er zit geen slag in het wiel en de spaken staan recht. Ik snap het niet zo goed totdat ik voel hoeveel druk er op mijn achterband staat. Ik schat zo'n 6 bar op een 50 mm band. Dat is absurb veel. Door de hoge temperatuur is de druk ook flink opgelopen en de band staat nu zol bol dat hij ergens tegen het frame schuurt. Ik laat wat lucht uit de band ontsnappen en het probleem lijkt opgelost. Terwijl ik sta te prutsen aan mijn fiets stopt een lokale taxi en een monnik stapt uit. Een toeriste maakt vanuit de open taxi een foto van mij. Ik blijf blijkbaar een bezienswaardigheid.