Korte broeken weer

Dit is een dag met alleen maar mooie dingen.

• Eindelijk zomer!! Gewoon echt een zomerse dag. Geen gedoe meer met armstukken, beenstukken, oversokken, windbreakers en andere warme kleding. Ik kan voor het eerst weer trainen in een korte broek. Blauwe luchten, een warm zonnetje, een beetje Oostenwind en een mooie route over de Veluwe.
• Ik heb weer afgetekende streep op mijn bovenbenen. Mijn knieën zijn mooi bruin en precies boven de rand van mijn koersbroek is alles nog melkwit.
• 154 km gefietst en dat in een ruk zonder ergens te stoppen. Geen last van pijntjes in mijn rug, knieën of heup. Geen echte vermoeidheid. Alles in D1 gereden en toch een gemiddelde van 30,6 kmh.
• Iedereen (nou ja, bijna iedereen) is vandaag vrij vanwege Koninginnedag. Tijd voor een feestje dus. Iedereen viert feest op zijn eigen manier. Ik ga fietsen, andere gaan golfen, de volgende werkt de hele dag in de tuin. En er zijn ook mensen die met een oranje kroon op het terras oranje tompouces gaan eten. Of met oranje slingers in je haar aan WC pot slingeren doen. Dat is de moderne variant van de aloude Koninginnedag activiteiten. Iedereen zijn afwijking.

Trainen in de regen

Het is 8 graden, het regent en het waait. Ik zou willen zeggen dat het stormt maar dat is niet waar. Maar zoveel scheelt het ook niet. Ik fiets buiten in een troosteloze polder. Wat doe ik hier? Simpel antwoord natuurlijk. Trainen, wat anders. Over 5 weken sta ik aan de start van de Gran Fondo Marcialonga in de Italiaanse Dolomieten en dan wil ik in vorm zijn. Maar die regen van vandaag had van mij echt gehoeven. Ik hou niet van regen. Tsjaa,... wie wel zou je zeggen.

Michael Rasmussen hield van regen. Zoveel zelfs dat het hem noodlottig werd. Hij won bijna de tour van 2007 maar werd met het geel om de schouders door zijn werkgever Rabobank op staande voet ontslagen. Rabo knikkerde de Deen uit de ploeg uit lijfsbehoud. Rasmussen had zitten sjoemelen met de dopingregels en Rabo moest iets doen om zijn hachje en een tour deelname voor 2008 te redden. Rasmussen was woest en is dat jaren gebleven. De grootste fout die de Deen maakte was dat hij teveel van regen hield. Op mooie dagen traint iedere renner was zijn gedachtegang. Maar als het strontweer is, dan zitten mijn concurrenten thuis op de bank. Rasmussen genoot van een regen training. Hij trainde wel en de rest niet. Hij werd beter en de rest niet. Op mooie dagen trainde iedereen, dan pak je geen voorsprong.

In de aanloop van de tour van 2007 besloot Rasmussen bewust te liegen en fingeerde een trainingsstage in Mexico. In werkelijkheid zat hij in de Dolomieten. Hij wilde even geen doping autoriteien om zich heen hebben en had geen zin in een onverwachte out-of-competition controle. Verdachter dan dit kan gewoon niet. Deze leugen kwam uit tijdens de tour en dat kostte hem de kop. Op een dag met enorm strontweer zag Davide Cassani Rasmussen trainen in de Dolomieten en maakte even een praatje. Cassani verkende een etappe die hij voor de RAI moest verslaan. Het gesprek was kort ban duur maar Cassani herinnerde het zich wel tijdens de tour. Het Mexico verhaal viel hiermee door de mand en dit was de druppel die de emmer deed overlopen. Rasmussen mocht naar huis. Rabo had genoeg van zijn geklooi met de regels.

En waarom reed ik vandaag in de regen? Omdat mijn concurrentie dan niet traint? Nee, gewoon omdat de weervoorspelling er faliekant naast zat. Die brede opklaringen waar weeronline over schreef, bleken een grove leugen.

In het zog van de wereldkampioen

Na de straffe training tijdens de Paasdagen (609 km in 5 dagen) is het vandaag wel weer tijd voor een leuke klim toertocht. Vanuit Bennekom organiseert de stichting C.B.F.B. de Tour de Haute Veluwe. Geen idee waarom ze deze naam gekozen hebben. Ik vind het nogal kolderiek klinken. De route is echter zeer mooi. Vaak goede wegen door de bossen met een paar mooie beklimmingen over de heuvelrug. Niet de pietepeuterige rot weggetjes maar juist de lange klimmen over goed lopend asfalt. Ik kies bewust voor deze tocht en sta niet aan de start van de toer versie van de Amstel Gold Race die vandaag wordt verreden. Er is een wereld van verschil tussen deze twee tochten. De twee grootste verschillen zijn de prijs en de sfeer. De AGR is 8 keer zo duur (echt waar!) en de sfeer is opgefokt en commercieel. Nee, dan liever een kleinschalige tocht.

Als ik me in sta te schrijven zie ik dat Marianne Vos naast me staat. Negenvoudig wereldkampioene op de weg, veld en baan. Nooit geweten dat zij interesse zou hebben om een toertocht te fietsen waar doorgaans louter goedbedoelde wielertoeristen aan deelnemen. Ik start net iets eerder dan haar en 5 km later wordt ik ingehaald door Vos, nog een Rabo renster en 4 man die er om een of andere reden ook bij horen. Toch maar even aansluiten, denk ik.

Op dat idee komen meer mensen en ik vrees dat we dadelijk met 50 man in het zog van een vrouw gaan rijden. Dat lijkt me best gênant. Als dat gaat gebeuren dan haak ik af. Maar dat gebeurt niet. Veel groter dan een man of 15 wordt de groep niet. Het merendeel dat we inhalen kan of wil niet volgen. Op de Berg en Dalse weg wordt na 60 km gas gegeven. Voorheen reden we nog met 35 kmh op het vlakke. Nu klimmen we met 35 kmh. Ik hang als enige nog aan het groepje en later sluit nog een renner aan. De rest is eraf gereden. Na 85 kmh rijdt de wereldkampioene rechtdoor waar het parkoers rechtsaf gaat.

Ik ga voor het parkoers en laat de groep verder voor wat het is. Wel jammer. Nu komen de beklimming van de Posbank en de Zijpenberg er aan. Al het voorafgaande werk was buiten blad werk. Deze twee klimmen zijn het serieuzere werk. Ik had nu wel eens willen zien hoe lang ik had kunnen volgen. Na 4 uur en 42 minuten sta ik weer in Bennekom. Dat is een gemiddelde van 32,1 kmh op een parkoers van 151 km met zo'n 800 tot 1000 hoogtemeters. Dat is lang niet slecht. Met dank aan een wereldkampioene.

De ronde van Vlaanderen

Vandaag is Vlaanderens volkfeest. De ronde van Vlaanderen. Dit is een slotstuk van koersen op Vlaamsche bodem. De driedaagse van de Panne, Gent Wevelgem en de E3 prijs hebben wel al gehad. En volgens mij vergeet ik er dan nog een paar. Sporza zendt bijna de gehele dag beelden uit. De kranten staan al dagenlang vol. Er zijn al meer woorden over de Ronde geschreven dan dat de Ronde aan meters telt.

Om half tien opent Sporza al de uitzending met de start van de koers vanuit het centrum van Brugge. De renners zetten hun handtekening op het grote bord op het podium. Daar achter staat een verslaggever van Sporza om renners te interviewen. Dit is eigenlijk het leukste van de hele koers. Als je alleen tijd hebt om even te kijken, pak dan alleen dit stukje mee. Björn Leukemans krijgt 3 standaard vragen. Hoe voel je je? Wat kun je vandaag en wie zijn de favorieten. Er komt alleen maar dom geklets uit zijn mond. Heerlijk, dit is geen licht. Stein de Volder blinkt uit in eueueuhhh zeggen. Op elke vraag 13 keer euh zeggen en dan nog niets. Ook Boonen komt aan het woord. De top favoriet voor de Belgen. Tom staat te glunderen gelijk een klein kind. Hij heeft er zin in. Boonen heeft een stijve. Chavanel spreekt Frans. Geen idee wat hij te melden had. Cancelara, de tweede grote top favoriet houdt een filosofische verhaal. Hij geeft aan vertouwen te hebben in zichzelf, zijn ploeg en de ploegleiding. Bah, ik houd niet van gezwets om een sponsor te plezieren. De start is om 10 uur in Brugge maar dat is een show start. Er wordt in een rustig tempo door de straten gereden achter de wedstrijd auto. Buiten Brugge valt de officiële start op de ring ergens ter hoogte van de Citroën garage. Dat klinkt wat minder glorierijk.

De eerste aanvaller is een Duitser. Hij krijgt 10 meter en wordt na 300 meter weer gegrepen. De volgende vluchter is een Rus. Vladimir Isaichev pakt 50 meter, daarachter een groep van 15 renners en dan het peloton. Volgende aanval. Hovelink in een lelijk groen tenue. Groen is geen kleur voor wielrenners. Ook dit is geen succes. Wie nu? de Ronde telt pas 6 officiële kilometers. Een Spaanse renner van Euskatel rijdt weg in Zerkegem. Hovelink zit weer mee. Nu dan toch? Nee, peloton op een lang lint. De uitzending stopt nu. Tijd om een zelf even een rondje te gaan rijden. Om half een ben ik weer thuis en de koers wordt weer live uitgezonden. Het is nog 149 km. De heren coureurs hebben een dikke 90 km gedaan in 2 uur tijd.

De koers gaat verder met de gebruikelijke beelden. Brede doorgaande wegen worden afgewisseld met smalle binnendoor weggetjes. Af en toe rijdt er een renner lek. Links boven in beeld staat hoe ver het nog is en wat de achterstand van peloton is. G1 122km P. 4:17 Bij tijd en wijle een valpartij. Plus een heleboel buts wegen. Kassei hellingen, kassei stroken en ander mislukt asfalt. Welkom in Vlaanderen. In tegenstelling tot de ronde van Frankrijk, komen hier nooit pittoreske plaatjes in beeld. De commercie heeft dus nog wat te leren van de Fransozen. Elke kasteel dat in la grand boucle in beeld komt, heeft daarvoor betaald. Een minuut helikopter beeld betekent gewoon dat er geld is gedokt. In Vlaanderen is er alleen maar koers in beeld. Koers, koers en nog een koers. Er zijn alleen maar renners te zien. Niet een keer wordt uit gezoomd om een of ander gebouw deftig in beeld te brengen. Zo hoort het ook. Ondanks dat dit een volksfeest is waar honderdduizenden mensen op af komen, is er tijdens de uitzending geen seconde aandacht voor de randverschijnselen van de koers.

Na 77 km beginnen de renners aan de eerste beklimming van de oude Kwaremont. Dit is het begin van de finale; de rest was slechts voorspel. Eenmaal in mijn leven heb ik de Kwaremont gereden en dat was wel genoeg. De helling stelt weinig voor; geen steile stroken en niet echt lang. Als dit een asfalt weg zou zijn, dan was het niet meer dan een lang stuk lichtjes klimmen. Maar het venijn zit in de kasseien. Kasseien komen er in soorten en maten en er zijn al boeken over volgeschreven. De kasseien op de Kwaremont liggen ronduit slecht. En dat bedoel ik ook echt slecht. Er zijn 2 snelheden die prettig zijn op kasseien. Twaalf en zesendertig kilometer per uur. Alles daar tussen voelt als een castratie. En de Kwaremont is niet echt steil. Dus de snelheid zit in de pijnzone. De Paterberg die rap na de Kwaremont volgt, is makkelijker. Dat is een steil bult van 360 meter lang waar je 47 meter stijgt. De kasseien liggen ook iets netter. Hier is het een een kwestie van even flink rammen en dat ben je boven. Na de Pater is de kopgroep nog 15 man groot en het peloton telt nog zo'n 80 man. De Ronde begon vanmorgen in Brugge met een deelnemersveld van 200 man. Er zijn dus al meer dan 100 renners naar huis gereden. Bij elke bult dunt het peloton uit. En na elke bult groeit het peloton ook weer aan. De Kwaremont en de Paterberg zorgt voor een schifting. Na een beklimming liggen er 30 man af. Twintig daarvan weten in de tussenliggende stukken weer aansluiting te vinden. Na 255 km en 16 bulten is het peloton doorgaans uitgedund tot een mannetje of 20. Dat is de kracht van deze koers. Steile korte hellingen en butswegen.

Op kilometer 195 en nog 60 te gaan, wordt de koers onthoofd. DE topfavoriet Fabian Cancelara komt ten val en kan niet verder. Hij blijft liggen en het ziet er slecht uit. Dit is geen val van snel opstaan en direct doorgaan. Dit is een val in de categorie einde koers en wellicht ook in de categorie einde voorjaar. Zelfs de Belgische commentator vloekt hardop in de uitzending. Maar ik vraag me af of dit nu echt erg is. De eerste geruchten duiden op een gebroken sleutelbeen. Dat is natuurlijk erg en is duidelijk de categorie einde voorjaar. Maar wat zouden anderen renners nu denken. Jammer, maar wel meer kansen voor mij dus. Sport is sport en geen liefdadigheid. Sport gaat over winnen. Niet over mooi koersen of sociaal verantwoord gedrag. Wat doe je als je tegenstander half kreupel op de grond ligt? Juist! Je geeft hem een trap na, pakt zijn eten af en gaat er vandoor.

Op km 42 voor het eind zien we Langeveld heel hard onderuit gaan. De manier waarop hij naar zijn schouder grijpt zegt mij genoeg. Dat is het tweede gebroken sleutelbeen van vandaag. Op een brede baan wordt door een peloton van 80 man vaart gemaakt. Met meer dan 70 kmh knalt het over de langzaam dalende weg. Iedereen wil vooraan rijden want straks volgt de tweede beklimming van de Kwaremont. Dit is een gegarandeerd recept voor valpartijen. Langeveld duikt rechts het fietspad om naar voren te rijden. Een paar toeschouwers schrikken van zijn actie en willen terug rennen naar het trottoir. Langeveld rijdt er vol op en zijn fiets verliest in deze knal een voorwiel en landt 20 meter verderop.

Op de tweede beklimming van de Kwaremont is het eindelijk oorlog. Eindelijk na meer dan 4 uur koers wordt er serieus aangevallen. Even daarna is er op Pater een valpartij en het halve peloton staat stil. Dit doet me denken aan een spotje van de Nederlandse overheid. In het spotje wordt uitgelegd dat het beter is om bij kleine ongelukje niet op de snelweg te blijven maar een parkeer plaats op te zoeken. Dit wordt geïllustreerd door 2 veldrijders die een kleine aanrijding hebben gehad en midden op het parkoers gaan staan bakkeleien over de schuldvraag. Niemand kan er langs. Deze val op Paterberg lijkt er sprekend op. Alleen stappen in dit geval de renners gewoon over het ongeluk heen.

Op de derde beklimming vind de beslissende aanval plaats. Ballan rijdt weg op de Kwaremont. Dit is een echt Flandrien actie. Gewoon harder gaan rijden op strontwegen en kijken wie kan volgen. Ballan is mijn held. Daar komt zelden tot nooit een inteligent woord uit. Hij kan knoerdhard fietsen en wil altijd kopwerk doen. Heerlijk! Zonder dit soort renners zou de koers geen koers zijn. Ballan krijgt Pozzato en Boonen mee. Deze drie heren gaan beslissen wie de ronde wint. Boonen heeft de sterkste sprint en dus de beste papieren. Ballan snapt nog net dat hij beter nog een keer kan demareren. Pozzato hoopt gewoon op de sprint. Ballan demareert in totaal 3 keer. De laatste keer zelfs van kop af. Prachtig, onhandiger kan gewoon niet. Ballan trekt ook nog de sprint aan voor Boonen en Pozzato. Die man verdient een standbeeld. Boonen wint met gemak de sprint. Hij wint zijn derde Ronde. Boonen blij. Vlaanderen blij. En laat het bier nu maar komen.