zaterdag 14 april 2012

In het zog van de wereldkampioen

Na de straffe training tijdens de Paasdagen (609 km in 5 dagen) is het vandaag wel weer tijd voor een leuke klim toertocht. Vanuit Bennekom organiseert de stichting C.B.F.B. de Tour de Haute Veluwe. Geen idee waarom ze deze naam gekozen hebben. Ik vind het nogal kolderiek klinken. De route is echter zeer mooi. Vaak goede wegen door de bossen met een paar mooie beklimmingen over de heuvelrug. Niet de pietepeuterige rot weggetjes maar juist de lange klimmen over goed lopend asfalt. Ik kies bewust voor deze tocht en sta niet aan de start van de toer versie van de Amstel Gold Race die vandaag wordt verreden. Er is een wereld van verschil tussen deze twee tochten. De twee grootste verschillen zijn de prijs en de sfeer. De AGR is 8 keer zo duur (echt waar!) en de sfeer is opgefokt en commercieel. Nee, dan liever een kleinschalige tocht.

Als ik me in sta te schrijven zie ik dat Marianne Vos naast me staat. Negenvoudig wereldkampioene op de weg, veld en baan. Nooit geweten dat zij interesse zou hebben om een toertocht te fietsen waar doorgaans louter goedbedoelde wielertoeristen aan deelnemen. Ik start net iets eerder dan haar en 5 km later wordt ik ingehaald door Vos, nog een Rabo renster en 4 man die er om een of andere reden ook bij horen. Toch maar even aansluiten, denk ik.

Op dat idee komen meer mensen en ik vrees dat we dadelijk met 50 man in het zog van een vrouw gaan rijden. Dat lijkt me best gĂȘnant. Als dat gaat gebeuren dan haak ik af. Maar dat gebeurt niet. Veel groter dan een man of 15 wordt de groep niet. Het merendeel dat we inhalen kan of wil niet volgen. Op de Berg en Dalse weg wordt na 60 km gas gegeven. Voorheen reden we nog met 35 kmh op het vlakke. Nu klimmen we met 35 kmh. Ik hang als enige nog aan het groepje en later sluit nog een renner aan. De rest is eraf gereden. Na 85 kmh rijdt de wereldkampioene rechtdoor waar het parkoers rechtsaf gaat.

Ik ga voor het parkoers en laat de groep verder voor wat het is. Wel jammer. Nu komen de beklimming van de Posbank en de Zijpenberg er aan. Al het voorafgaande werk was buiten blad werk. Deze twee klimmen zijn het serieuzere werk. Ik had nu wel eens willen zien hoe lang ik had kunnen volgen. Na 4 uur en 42 minuten sta ik weer in Bennekom. Dat is een gemiddelde van 32,1 kmh op een parkoers van 151 km met zo'n 800 tot 1000 hoogtemeters. Dat is lang niet slecht. Met dank aan een wereldkampioene.

Geen opmerkingen: