Om half tien opent Sporza al de uitzending met de start van de koers vanuit het centrum van Brugge. De renners zetten hun handtekening op het grote bord op het podium. Daar achter staat een verslaggever van Sporza om renners te interviewen. Dit is eigenlijk het leukste van de hele koers. Als je alleen tijd hebt om even te kijken, pak dan alleen dit stukje mee. Björn Leukemans krijgt 3 standaard vragen. Hoe voel je je? Wat kun je vandaag en wie zijn de favorieten. Er komt alleen maar dom geklets uit zijn mond. Heerlijk, dit is geen licht. Stein de Volder blinkt uit in eueueuhhh zeggen. Op elke vraag 13 keer euh zeggen en dan nog niets. Ook Boonen komt aan het woord. De top favoriet voor de Belgen. Tom staat te glunderen gelijk een klein kind. Hij heeft er zin in. Boonen heeft een stijve. Chavanel spreekt Frans. Geen idee wat hij te melden had. Cancelara, de tweede grote top favoriet houdt een filosofische verhaal. Hij geeft aan vertouwen te hebben in zichzelf, zijn ploeg en de ploegleiding. Bah, ik houd niet van gezwets om een sponsor te plezieren. De start is om 10 uur in Brugge maar dat is een show start. Er wordt in een rustig tempo door de straten gereden achter de wedstrijd auto. Buiten Brugge valt de officiële start op de ring ergens ter hoogte van de Citroën garage. Dat klinkt wat minder glorierijk.
De
eerste aanvaller is een Duitser. Hij krijgt 10 meter en wordt na 300
meter weer gegrepen. De volgende vluchter is een Rus. Vladimir
Isaichev pakt 50 meter, daarachter een groep van 15 renners en dan
het peloton. Volgende aanval. Hovelink in een lelijk groen tenue.
Groen is geen kleur voor wielrenners. Ook dit is geen succes. Wie nu?
de Ronde telt pas 6 officiële kilometers. Een Spaanse renner van
Euskatel rijdt weg in Zerkegem. Hovelink zit weer mee. Nu dan toch?
Nee, peloton op een lang lint. De uitzending stopt nu. Tijd om een
zelf even een rondje te gaan rijden. Om half een ben ik weer thuis en
de koers wordt weer live uitgezonden. Het is nog 149 km. De heren
coureurs hebben een dikke 90 km gedaan in 2 uur tijd.
De
koers gaat verder met de gebruikelijke beelden. Brede doorgaande
wegen worden afgewisseld met smalle binnendoor weggetjes. Af en toe
rijdt er een renner lek. Links boven in beeld staat hoe ver het nog
is en wat de achterstand van peloton is. G1 122km P. 4:17 Bij tijd en
wijle een valpartij. Plus een heleboel buts wegen. Kassei hellingen,
kassei stroken en ander mislukt asfalt. Welkom in Vlaanderen. In
tegenstelling tot de ronde van Frankrijk, komen hier nooit pittoreske
plaatjes in beeld. De commercie heeft dus nog wat te leren van de
Fransozen. Elke kasteel dat in la grand boucle in beeld komt, heeft
daarvoor betaald. Een minuut helikopter beeld betekent gewoon dat er
geld is gedokt. In Vlaanderen is er alleen maar koers in beeld.
Koers, koers en nog een koers. Er zijn alleen maar renners te zien.
Niet een keer wordt uit gezoomd om een of ander gebouw deftig in
beeld te brengen. Zo hoort het ook. Ondanks dat dit een volksfeest is
waar honderdduizenden mensen op af komen, is er tijdens de uitzending
geen seconde aandacht voor de randverschijnselen van de koers.
Na
77 km beginnen de renners aan de eerste beklimming van de oude
Kwaremont. Dit is het begin van de finale; de rest was slechts
voorspel. Eenmaal in mijn leven heb ik de Kwaremont gereden en dat
was wel genoeg. De helling stelt weinig voor; geen steile stroken en
niet echt lang. Als dit een asfalt weg zou zijn, dan was het niet
meer dan een lang stuk lichtjes klimmen. Maar het venijn zit in de
kasseien. Kasseien komen er in soorten en maten en er zijn al boeken
over volgeschreven. De kasseien op de Kwaremont liggen ronduit
slecht. En dat bedoel ik ook echt slecht. Er zijn 2 snelheden die
prettig zijn op kasseien. Twaalf en zesendertig kilometer per uur.
Alles daar tussen voelt als een castratie. En de Kwaremont is niet
echt steil. Dus de snelheid zit in de pijnzone. De Paterberg die rap
na de Kwaremont volgt, is makkelijker. Dat is een steil bult van 360
meter lang waar je 47 meter stijgt. De kasseien liggen ook iets
netter. Hier is het een een kwestie van even flink rammen en dat ben
je boven. Na de Pater is de kopgroep nog 15 man groot en het peloton
telt nog zo'n 80 man. De Ronde begon vanmorgen in Brugge met een
deelnemersveld van 200 man. Er zijn dus al meer dan 100 renners naar
huis gereden. Bij elke bult dunt het peloton uit. En na elke bult
groeit het peloton ook weer aan. De Kwaremont en de Paterberg zorgt
voor een schifting. Na een beklimming liggen er 30 man af. Twintig
daarvan weten in de tussenliggende stukken weer aansluiting te
vinden. Na 255 km en 16 bulten is het peloton doorgaans uitgedund tot
een mannetje of 20. Dat is de kracht van deze koers. Steile korte
hellingen en butswegen.
Op kilometer 195 en nog 60 te gaan, wordt de koers onthoofd. DE topfavoriet Fabian Cancelara komt ten val en kan niet verder. Hij blijft liggen en het ziet er slecht uit. Dit is geen val van snel opstaan en direct doorgaan. Dit is een val in de categorie einde koers en wellicht ook in de categorie einde voorjaar. Zelfs de Belgische commentator vloekt hardop in de uitzending. Maar ik vraag me af of dit nu echt erg is. De eerste geruchten duiden op een gebroken sleutelbeen. Dat is natuurlijk erg en is duidelijk de categorie einde voorjaar. Maar wat zouden anderen renners nu denken. Jammer, maar wel meer kansen voor mij dus. Sport is sport en geen liefdadigheid. Sport gaat over winnen. Niet over mooi koersen of sociaal verantwoord gedrag. Wat doe je als je tegenstander half kreupel op de grond ligt? Juist! Je geeft hem een trap na, pakt zijn eten af en gaat er vandoor.
Op km 42 voor het eind zien we Langeveld heel hard onderuit gaan. De manier waarop hij naar zijn schouder grijpt zegt mij genoeg. Dat is het tweede gebroken sleutelbeen van vandaag. Op een brede baan wordt door een peloton van 80 man vaart gemaakt. Met meer dan 70 kmh knalt het over de langzaam dalende weg. Iedereen wil vooraan rijden want straks volgt de tweede beklimming van de Kwaremont. Dit is een gegarandeerd recept voor valpartijen. Langeveld duikt rechts het fietspad om naar voren te rijden. Een paar toeschouwers schrikken van zijn actie en willen terug rennen naar het trottoir. Langeveld rijdt er vol op en zijn fiets verliest in deze knal een voorwiel en landt 20 meter verderop.
Op kilometer 195 en nog 60 te gaan, wordt de koers onthoofd. DE topfavoriet Fabian Cancelara komt ten val en kan niet verder. Hij blijft liggen en het ziet er slecht uit. Dit is geen val van snel opstaan en direct doorgaan. Dit is een val in de categorie einde koers en wellicht ook in de categorie einde voorjaar. Zelfs de Belgische commentator vloekt hardop in de uitzending. Maar ik vraag me af of dit nu echt erg is. De eerste geruchten duiden op een gebroken sleutelbeen. Dat is natuurlijk erg en is duidelijk de categorie einde voorjaar. Maar wat zouden anderen renners nu denken. Jammer, maar wel meer kansen voor mij dus. Sport is sport en geen liefdadigheid. Sport gaat over winnen. Niet over mooi koersen of sociaal verantwoord gedrag. Wat doe je als je tegenstander half kreupel op de grond ligt? Juist! Je geeft hem een trap na, pakt zijn eten af en gaat er vandoor.
Op km 42 voor het eind zien we Langeveld heel hard onderuit gaan. De manier waarop hij naar zijn schouder grijpt zegt mij genoeg. Dat is het tweede gebroken sleutelbeen van vandaag. Op een brede baan wordt door een peloton van 80 man vaart gemaakt. Met meer dan 70 kmh knalt het over de langzaam dalende weg. Iedereen wil vooraan rijden want straks volgt de tweede beklimming van de Kwaremont. Dit is een gegarandeerd recept voor valpartijen. Langeveld duikt rechts het fietspad om naar voren te rijden. Een paar toeschouwers schrikken van zijn actie en willen terug rennen naar het trottoir. Langeveld rijdt er vol op en zijn fiets verliest in deze knal een voorwiel en landt 20 meter verderop.
Op de tweede beklimming van de Kwaremont is het eindelijk oorlog. Eindelijk na meer dan 4 uur koers wordt er serieus aangevallen. Even daarna is er op Pater een valpartij en het halve peloton staat stil. Dit doet me denken aan een spotje van de Nederlandse overheid. In het spotje wordt uitgelegd dat het beter is om bij kleine ongelukje niet op de snelweg te blijven maar een parkeer plaats op te zoeken. Dit wordt geïllustreerd door 2 veldrijders die een kleine aanrijding hebben gehad en midden op het parkoers gaan staan bakkeleien over de schuldvraag. Niemand kan er langs. Deze val op Paterberg lijkt er sprekend op. Alleen stappen in dit geval de renners gewoon over het ongeluk heen.
Op
de derde beklimming vind de beslissende aanval plaats. Ballan rijdt
weg op de Kwaremont. Dit is een echt Flandrien actie. Gewoon harder
gaan rijden op strontwegen en kijken wie kan volgen. Ballan is mijn
held. Daar komt zelden tot nooit een inteligent woord uit. Hij kan
knoerdhard fietsen en wil altijd kopwerk doen. Heerlijk! Zonder dit
soort renners zou de koers geen koers zijn. Ballan krijgt Pozzato en
Boonen mee. Deze drie heren gaan beslissen wie de ronde wint. Boonen
heeft de sterkste sprint en dus de beste papieren. Ballan snapt nog
net dat hij beter nog een keer kan demareren. Pozzato hoopt gewoon op
de sprint. Ballan demareert in totaal 3 keer. De laatste keer zelfs
van kop af. Prachtig, onhandiger kan gewoon niet. Ballan trekt ook
nog de sprint aan voor Boonen en Pozzato. Die man verdient een
standbeeld. Boonen wint met gemak de sprint. Hij wint zijn derde
Ronde. Boonen blij. Vlaanderen blij. En laat het bier nu maar komen.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten