Fietsvakantie in Thailand

Ik ben nog geen 2 dagen verder en ik heb nu al verhalen genoeg voor een halve roman. Dit is niet begonnen als een relax vakantie. Dit begon allemaal heel anders en nu ik dit verslag zit te typen, is er pas een beetje rust gekomen aan de hectiek van de eerste 2 dagen.

Het verhaal van deze vakantie is eigenlijk heel simpel. Ik vlieg op Chiang Mai, dat is in het noorden van Thailand en 3 weken later vlieg ik vanaf Bangkok weer naar huis. En ik neem, een fiets. De kortste route is ongeveer 800 km maar ik ben van plan om een langere lus door de bergen te maken en zo uit te komen op 1400 km.Tot nu toe klinkt dat allemaal overzichtelijk en deels ook avontuurlijk. Ik ga namelijk niet op reis met een gezelschap maar ik reis solo. En dat betekent dus dat er geen backup is. Geen volgbusje, geen reisorganisatie die iets kan regelen indien er iets mis gaat. Ik moet er alleen zelf voor zorgen dat ik niet in 7 sloten tegelijk loop. Dat vergt dus wat voorbereiding. Meer dan dat ik gemiddeld doe voor een fiets vakantie. Ik zorg dat mijn fiets in orde is en vervang alles wat bijna of helemaal versleten is. Nieuwe achterband, cassete, ketting, remblokken en remkabels. En daarnaast neem ik ook nog eens wat reserve onderdelen mee waarvan ik denk dat ik ze moeilijk kan vinden in Thailand. Een setje spaken en een achterpat. Plus nog wat basis gereedschap. Over Thailand zelf doe ik weinig moeite om wat in te lezen. Ik laat me wel verassen. Er schijnen wegen te liggen waarover je goed kan fietsen en het is er veilig reizen als solo reiziger. Veel meer hoef ik niet te weten.

Het gestress begint al op donderdag ochtend. Mijn kist naar Parijs vertrekt om 10h45 en ik moet zo'n 3 uur van te voren inchecken. Rara, hoe kom ik daar? Ik moet namelijk ook nog de fiets inpakken. Optie 1 is er gewoon heen te fietsen en op Schiphol een fietsdoos te kopen en de fiets daarin te proppen. Optie 2 lijkt op optie 1 maar dan ga ik met de trein. Helaas mag ik van de NS mijn fiets niet tussen 6h30 en 9h00 in de trein meenemen. Optie 3 en verder zijn allemaal ingewikkelder. Een doos halen bij de lokale FM, met de auto naar Schiphol en daar ergens zien te parkeren. Of de fiets in de auto en ergens in buurt van Schiphol gratis parkeren en dan nog een stukje fietsen. Optie 1 is gewoon het gemakkelijkst en het is een fiets vakantie, dus die 45 km naar de luchthaven kunnen er ook wel bij. Maar voor optie 1 moet wel het weer meezitten. Regen, sneeuw of gladheid kan ik dan niet gebruiken. Dan wordt het toch met de trein en dan gewoon de trein van 6h03 pakken. Ik hou daarom de weervoorspellingen al 2 weken voor vertrek nauwlettend in de gaten. En op woensdagmiddag is de voorspelling voor donderdag uiterst gunstig. Droog, geen kans op gladheid en rond de nul graden. Om 5h15 gaat de wekker nadat ik niet echt briljant heb geslapen. Ik was toch nog wat zenuwachtig. Ik ontbijt en pak mijn spullen en ik ga op weg. Het fietsen voelt echt fantastisch. Ik hoop ook heel hard dat ik onderweg met iemand een praatje kan maken. Waar ga je naar toe? werk? Nee, ik ben op weg naar Thailand. Zoiets.


Na 10 km trek ik abrupt aan de rem. En ik neem 10 seconden de tijd om mezelf helemaal de huid vol te schelden. Ik ben mijn rugzak vergeten. Hoe ongelofelijk stom. De twee fietstassen zitten op de fiets en mijn minirugzak met bammetje voor onderweg, paspoort, portemonnaie en telefoon ligt nog thuis. Barst, 10 km terugfietsen waar ik het goed warm van krijg want ik heb nu plots heel veel haast. Terug naar huis. Rugzak ophalen en snel maar Almere CS fietsen. Toch maar een kaartje kopen en hopen dat de conducteur niet moeilijk gaat doen. Of dat ik geen conducteur zie; dat is nog makkelijker. Het is redelijk druk op het station met mensen die wachten op de intercity naar Den Haag. In de trein zelf is het gelukkig redelijk rustig en ik kan zonder mensen in de weg te zitten mijn fiets kwijt. Normaal wordt ik zelden gecontroleerd in de trein maar nu komt de conducteur wel langs. "eigenlijk mag dat niet" begint hij. "Ik weet het", vervolg ik en ik leg hem kort mijn verhaal uit. Hij doet gelukkig niet moeilijk en ik arriveer op 8 uur op Schiphol. Bij de incheckbalie voor de vlucht naar Parijs staat gelukkig nog geen mens. Alle tijd dus om een fietsdoos te kopen en de Gazelle in te pakken. De kosten vallen me alleszins mee. De doos kost 23 euro en de fiets mag gratis mee. Ik blijf net onder de 23 kg. Daarvoor moet ik wel een fietstas als handbagage meenemen maar dat vinden ze bij KLM geen probleem. En vooraf hadden ze me bij cheaptickets nog wijs gemaakt dat AirFrance/KLM altijd 200 euro rekende voor een fiets. Of die nu wel of niet veel woog en ook of je nu wel of niet 1 stuks bagage had. Een fiets is een fiets en dat kost geld. Niet dus.

En daarna volgde het lange wachten. zo'n 20 uur lang hangen en wachten. Eerst naar Parijs en dan snel door naar Bangkok. De kist gaat met wat vertraging weg uit Parijs en mijn aansluitende vlucht naar Chiang Mai komt wellicht nog in gevaar. Maar ik wil eerst nog iets kwijt over de ongelukkige vliegtijden. Ik vlieg om 13h30 weg uit Parijs en zo'n 11 uur later sta ik dan in Bangkok. Daar zetten ze dan de tijd even 6 uur vooruit en is het ineens half acht 's ochtends. Ik raak zo een volledig nacht kwijt. In het vliegtuig heb ik niet geslapen en nu is het alweer ochtend. En gisteren sliep ik ook al niet goed. Zoals ik al eerder schreef, dit is geen relax vakantie. Op de luchthaven van Bangkok wordt ik opgewacht door een thai met een kerstmuts op. Hij moet 3 passagiers zo rap als hij kan naar de juiste gate leiden. Hij staat met een bordje klaar met 3 namen en roept tegen elke uitgestapte pasagier: "connecting flight to Chiang Mai; check your name please". En dat op een soort thai-engels uitgesproken. Ik ben verbaasd dat ik mijn naam op een bordje zie. Meer een wonder dat ik hem tref want daar had ik niet op gerekend. Met 2 andere pasagiers spurten we als bezetenen door de luchthaven. Dit is geen lopen, dit is rennen. Nog snel een boarding pass uitprinten, door de douane heen en snel de volgende kist in. Op naar Chiang Mai.

Een uur later, sta ik op het mini luchtveldje van Chiang Mai bij de International luggage pick-up. En drie keer raden wat daar niet van de band komt gerold? Juistem, een grote bruine doos met een fiets erin. Een van de andere 2 pasagiers is een Duitse die in Chiang Mai woont. Ze was op bezoek geweest bij familie en is nu op weg naar huis. In haar tas zat oa 10 kg kaas en 5 kg huisgemaakte christmas cookies met chocolade. Die tas staat nu ergens in de hitte van Bangkok. Ze baalt want ze had ook nog 100 euro moeten betalen vanwege het overgewicht en de kans dat de kaas nog gekoeld aankomt is minimaal. Mijn fiets zal later op de dag bij mijn hotel worden afgeleverd. Zo'n ramp is het allemaal niet. Ik stap met de Duitse een lokale taxi in. We rijden eerst langs haar huis en daarna mag ik met een niet-engelse-sprekende thai op zoek naar mijn hotel. Gelukkig heb ik een print bij me van booking.com en daar staat ook het Thaise adres op. Ondanks dat is het allemaal even zoeken. Ik kan gelukkig wel direct mijn hotel kamer in. En daar staat een heel groot 2-persoonsbed. Hoe blij kan een mens zijn met bed.