Van Bangkok naar Kuala Lumpur

In het Engels zouden ze zeggen, this is a road trip. Ik weet niet of daar een mooie Nederlandse vertaling voor is. Een reis over de weg klinkt een beetje suf. Maar dat is wel de essentie, dit is een verslag van fietstocht van Bangkok naar Kuala Lumpur. Dat gezegd hebbende kan ik eigenlijk wel ophouden met schrijven. Veel meer dan dit gaat er niet gebeuren. Fietsen, smeren met zonnebrand, blaffende honden, stinkende pick-up trucks, brommertjes, verbaasde Thaise gezichten, massages en noedel soep. Dat is het zo'n beetje. En dat vier weken lang.

Dit lijkt op een stoer verhaal omdat er toch wel wat dingen inzitten die niet helemaal alledaags zijn. Ik reis solo, ik heb geen back-up plan in de vorm van een reisorganisatie die iets voor me kan regelen. Ik heb een ticket naar Bangkok geboekt en een ticket terug vanuit Kuala Lumpur plus twee hotelovernachtingen in Bangkok. En dat was zo'n ongeveer de gehele voorbereiding. Verder is het een graf eind fietsen, 1800 km in totaal waar ik 4 weken voor heb. Een route heb ik deels en ik nog geen idee waar ik tussendoor overnacht. Toch is ook allemaal niet zo heel spannend. Ze hebben hier ook gewoon mooie verharde wegen. Onderweg kun je overal heerlijk eten en Thai zijn doorgaans hele vriendelijke behulpzame mensen. Wat zou er nu in vredesnaam mis kunnen gaan? OK, ik zou door een rabide dier kunnen worden gebeten en hondsdolheid oplopen wat een dodelijke ziekte is. Ik kan geschept worden door een onoplettende pick-up truck. Of na 150 km nog steeds geen hotel kunnen vinden en geen water en voedsel meer bij me hebben. Of dat er iemand drugs in mijn bagage stopt en dat ik daarvoor in de lokale gevangenis beland. De kans is echter veel groter dat ik elke dag met een hele grote grijns op mijn gezicht rondfiets en elke avond heerlijk zit te eten.

De meeste Thai die het reisdoel horen, kijken me verbaasd aan. Malloot, denken ze waarschijnlijk. Misschien ook wel terecht. Er zijn ook treinen en bussen en taxi's en dat verplaatst allemaal een stuk comfortabeler. Wat ik doe, is pure zelfkwelling. Ik heb ook besloten om niet te koop te lopen met mijn fietsreis. Als ze er naar vragen dan vertel ik ze wel met wat voor malle fratsen ik bezig ben. Een van de redenen hiervoor is een gesprekje dat ik zag op de dag dat ik uit Bangkok vertrok. Daar zag ik een Europese blanke man van ver in de zestig samen ontbijten met een Thaise schone van nauwelijks 25. Hij had haar opa kunnen zijn. Aan haar kleding te zien heeft hij haar gisteren opgepikt uit een gogo bar. Ze heeft maar mini mini jurkje nog aan plus stiletto hakken. Alles aan haar straalt uit, ik heb zin in seks. En eerlijk gezegd lijkt me het geen straf ook om het met haar te moeten doen. Dit soort gesprekken tussen te oude mannen die te jonge dames hebben opgepikt, heb ik vaker gezien. Dit verloopt volgens het boekje. Het is hij die het gesprek gaande moet houden. Hij stelt vragen en zij zegt nauwelijks iets terug. Als hij kapt met praten dan valt er direct een pijnlijke stilte. Zij zit er alleen maar voor zijn geld. Als hij niet meer voor haar drankjes, diners,  kapper afspraken en boodschappen betaalt, dan is het gedaan. Hij wil een jong mokkel om sex mee te hebben. Misschien dat de man er zelf een wat romantischere uitleg bij heeft maar daar zou ik toch geen snars van geloven. 

Ergens halverwege het ontbijt gesprek begint de man uit te leggen dat hij een fietstocht met vrienden heeft gedaan. Aan zijn glunderende uitstraling kun je zien dat hij wil laten blijken hoe jong en vitaal hij nog is. Hij is grijs, heeft rimpels en hij heeft sandalen met sokken aan. Wat wil je nu precies duidelijk maken opa? Dat je rikketik het nog doet? Aan de 47 vraagtekens op haar gezicht kun je zien dat ze denkt, wat is dit voor maloot. Die vragende blik zorgt ervoor dat de man nu een fietsende beweging met zijn armen gaat maken om zijn verhaal duidelijk te maken. De 47 vraagtekens in haar gezicht veranderen in een blik die meer denkt van, oh shit waarom heeft nu net deze eikel me eruit gepikt. Hoe lang gaat die ongein nog duren, zie ik haar denken. Misschien besluit ze wel om net zo vaak om seks te vragen dat opa na een paar dagen uitgeblust is.

Die overdreven glunderende blik van opa heeft me geleerd dat wat ik doe misschien wel sportief is. De rest van de normaal denkenden wereld snapt er toch geen barst van. Ik ga geen poging doen om indruk op iets of iemand te maken met een monster fietsreis. Ik, plus nog een handje vol andere fiets idioten, zien er de lol van in. De rest ligt lekker aan het strand met een cocktail binnen handbereik.