Airco vlucht

Het is hier warm, verzengend warm, niet in de zon kunnen staan warm. Ik doe een dagje rust in Trang, wederom zo'n plaats die voor toeristen een tussenstop plaats is voor een van de eilanden of een ander strand. Het is er verder lekker rustig. Het Thaise leventje van alledag vind hier plaats. Het centrum is een rommelig allegaartje van winkeltjes. Alles zit door elkaar heen. Mini supermarktjes, kapperssalons, brommer winkels, restaurants en juweliers. Op de markt is het druk; veel van de producten die hier worden verkocht herken ik niet. Ik vraag me af wat er 's avonds op mijn bord ligt. Het zal toch echt wel hier vandaan komen. En als iets geen winkel of eetgelegenheid is dan is het een rommelig 'woonhuis' waarin nog wel wat verhandeld wordt maar daar krijg ik geen vat op als ik voorbij slenter. Harder lopen dan slenteren zit er ook niet in vandaag. Ik zweet nu al in mijn iets te warme t-shirt en luchtige korte broek. De meeste Thai lopen overigens vaak met een lange broek en sommigen dragen ook nog een trui ook. Nadat ik twee uur in de schaduw in het park een boek hebben zitten lezen, ben ik toch maar een lokaal café ingevlucht om airco te voelen. Samen met een bosbessen smoothie.

Naast ze zit een Thaise moeder met haar kind. Haar telefoon heeft momenteel haar aandacht terwijl het jochie met zijn eten speelt. Ze heeft een half verorberde kop noedelsoep voor haar neus staan die ze bij de buren heeft laten halen. Nog niet eens zo'n slechte gedachte, ik heb ook wel honger.