Valt
er een verhaal te schrijven over een fietstocht van tweehonderdenvijf
kilometer? Nee, eigenlijk niet. Niet dat er niks gebeurt onderweg maar echt
heel boeiend is het allemaal niet. De tocht van vandaag gaat van Utrecht naar
Groningen over een slordige 200 kilometer. En ik zie vooral veel fietspaden,
kleine weggetjes, een paar bruggen en ik haal wat fietsers en e-bikers in. Ik
maak een praatje met een meneer die ook met zijn fiets staat te schuilen bij
het tankstation. Op dat moment breekt de hemel open en ik maak van de nood een
deugd door even te gaan plassen en de voorraad voedsel en water aan te vullen. De
man grapt nog dat ze in de tour gewoon doorrijden in zo’n hoosbui. Dat klopt,
zeg ik maar zij krijgen er ook goed voor betaald. Ik doe dit soort onzin voor
de lol.
Het
verhaal zit wel een beetje over de treinreis terug. Bij Zwolle stapt een meneer
in en die kan zijn fiets niet goed kwijt omdat het fietsenrek al vol is. En om
een of andere onduidelijke reden ben ik de sjaak om een hele verzameling
verwensingen naar mijn hoofd geslingerd te krijgen. Ik pas voor dit soort onzin
en negeer die debiel. Geen zin om hem verbaal met de grond gelijk te maken, iets
waar die eigenlijk wel recht op had. Er zit ook een beetje verhaal in de
conducteur die tegenwoordig van zijn baas geen ‘dames en heren’ mag zeggen. De
transgenders zouden namelijk een boos kunnen worden. Dus werden we vandaag
aangesproken met ‘beste mensen en andere levende wezens’. Het verhaal zit hem
toch vooral in de bagger software van Garmin. Mijn edge 810 besloot vandaag om
na 139 kilometer op zwart te gaan, gewoon spontaan in een keer uit. De firma
Garmin zegt, zoek het maar uit. Gewoon zomaar. Geen hobbel in de weg, geen te
lange tocht waardoor het geheugen vol loopt, niet nat geworden, die bui kwam
pas later. Gewoon, zoek het maar uit.
Ik
zet het speelgoed (een andere naam dan dat kan ik er echt niet aan geven) weer
aan en de tocht is niet opgeslagen. En de reden dat ik me hier zo aan kan
irriteren is dat ik het gewoon leuk vind om een monstertocht te fietsen en om
de paar minuten op mijn speeltje kan kijken. Zo van, al 130 km gefietst nog 75
te gaan. En 4 minuten later, 132 km gefietst nog 73 te gaan. Zoiets vind ik
gewoon leuk. Ook om daarna op strava de route te bekijken en het filmpje van
relive terug kijken. Dat vind ik geinige technologie waar ik als ingenieur,
techneut en wieler verslaafde op kick. Maar dat zat er dus vandaag niet in
dankzij Garmin en hun bagger software. Het blijft jammer dat de marktleider op
fiets navigatie gebied zulke magere kwaliteit spul verkoopt. En het erge is dat
de concurrenten nog grotere rommel maken. Tijd dat ze daar eens een keer echte
IT-ers in dienst nemen.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten