Suffe koers op Sloten
Ik denk dat het beter is om het maar geen koers meer te
noemen. Het woord wedstrijd is de trimmerskoers op Sloten domweg niet waardig. Een
wedstrijd houdt namelijk in dat er strijd is, en dat ontbreekt jammerlijk genoeg
vandaag. Er gebeurt niks, werkelijk niks, 57,6 km lang is het zien groeien van
gras velen malen interessanter dan dit wielren ‘wedstrijdje’. Vervolgens wordt
er nog meter of 200 gesprint en dat was het dan. 41,7 kilometer per uur gemiddeld
op de teller en ik kan weer naar huis.
Om een beetje in vorm te geraken voor de cyclo les Ballons
Vosgiens waar ik me voor ingeschreven heb, probeer ik de komende weken wat
fanatieker te trainen. Lange tochten en korte felle trainingen. En ik dacht dat
de trimmerskoers hier wel goed in paste maar ik ben nauwelijks moe en ik had
gehoopt op wat meer pijnlijden, maar niks van dat alles geschiedde. De
trimmerskoers op Sloten is een licentieloze koers waar afhankelijk van het weer
een man of 60 tot 100 op af komen, soms rijden er ook een paar vrouwen mee. Er
wordt gereden over een uur plus 6 ronden wat doorgaans neerkomt op 57,8 km en
een gemiddelde van tweeënveertig. En het kan zwaar zijn. Dat kan echt, maar niet
vandaag. Het is een niemand-mag-ontsnappen-koers en iedereen poging of iets wat
lijkt op een poging wordt in de kiem gesmoord. Er is geen ziedende fase in de
koers waarbij het ganse peloton in stukken breekt en je aan 50 per uur moet
vechten voor het wiel voor je. Het kabbelt verder en op het eind gaan we
sprinten.
Ik wil eigenlijk graag aanvallen, ik moet tenslotte moe
worden. Verder dan dat heb ik eigenlijk geen doel. Dat lukt niet, en niet omdat
ik de benen er niet voor heb maar domweg omdat de ruimte ervoor ontbeert. De laatste
4 ronden rijdt een blok renners van een man of 30 met 35 tot 40 per uur
breeduit over de weg en blokkeert iedere doorgang. Ik moet er hier eerst een
paar de berm in duwen vooraleer ik iets kan ondernemen. Nu heb ik de laatste
week wel eens geklaagd over hoe saai de tour de France wel niet is maar dit
slaat werkelijk alles. In een vlakke etappe in de tour zijn de eerste 200 km
het aanzien niet waard en wordt het pas interessant in de laatste 10 kilometer.
Dan wordt er aan 55 tot 60 per uur gekoerst om te voorkomen dat er nog uitloop
pogingen zijn. Op Sloten zijn alleen de laatste 200 meter het aankijken waard. De
kilometers daarvoor rijdt een compact peloton als een kudde gnoes over de weg
heen. Gezapig, saai, niet-boeiend, vervelend, geen bal aan. Ik had namelijk
dolgraag een gaatje gevonden voor een demarrage, niet om te winnen maar gewoon om leven in de
brouwerij te gooien.
Ik zeg, douchen, vergeten, nooit meer over hebben en
volgende keer beter. Hopen dat er dan weer iets gebeurt.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten