Wateroverlast

Na al twee weken onheilsberichten in het nieuws te hebben gelezen over overstromingen in Maleisië zie ik ze nu zelf voor het eerst. Ik dacht dat alle overlast aan de oostkant van Maleisië zat maar hier hebben ze ook hun deel gekregen. Ik fiets vandaag over lekker rustige wegen langs een rivier af. De weg glooit een beetje op en af langs de rivierbedding en zoals zo vaak staat vandaag de wind alweer mee. Best handig zo'n moesson wind. Deze weg is feitelijk een kleine omweg naar Kuala Lumpur toe maar ik ben blij deze weg te hebben gekozen. Gisteren zat ik op een drukke doorgaande weg waar de bebouwing, stoplichten en  het verkeer eindeloos leek. En de kortste route naar KL ging over die weg verder. Ik had geen zin meer om constant het razende verkeer om me heen te hebben. Dan maar wat extra kilometers en een rustige weg. 

Halverwege de route kom ik de getroffen noodweer gebieden tegen. Mijn weg loopt langs de rivier af die nu rechts van me ligt. Rechts zie ik veel huizen die met hun voetjes onder water staan. De oprit, de tuin en een stukje huis staan blank. De weg die iets hoger ligt, is droog. Maar links van me zie ik dezelfde huizen met dezelfde hoeveelheid water in de tuinen. Dat water kan maar op een manier daar zijn gekomen. Het heeft hier nog minstens een halve meter hoger gestaan zodat het water over de weg naar de andere kant kon stromen. De enige last die ik nu nog heb, is dat op iets lagere gelegen delen van de weg, de straat nog blank staat. Allemaal niets onoverkomelijks, het staat hier hooguit 10 cm hoog. Totdat,.... Totdat ik bij een punt kom waar het duidelijk hoger staat. Hoe hoog weet ik niet exact maar ik zie vanaf de andere kant een pick-up truck door het water komen aanrijden. Het water komt nog niet eens tot aan zijn kentekenplaat, dus misschien heb ik geluk. Maar als de truck uit het water komt, zie ik pas hoe hoog zijn banden zijn. Het is hier een centimeter op 60-70 diep. En dat ga ik niet redden op de fiets. 

Er staan een paar auto's achter me die nu wijselijk rechtsomkeer maken. Als ik nog eens achterom kijk, zie ik een pick-up truck die mijn kant op moet. Yes! Ik hoef niet eens iets te vragen. Fiets opladen en in de bak gaan zitten. Voorzichtig stuurt de man zijn truck nu door het water en als we er uit zijn, geeft hij gas en gaat hard rijden. Ooooohhhh,..... nu wordt het verre van leuk. Mijn fiets staat recht overheid in de laadbak boven op twee kruiwagens. Een local houdt fiets vast en ik zit in een ongelukkige houding op de rand van de bak. Christus, als dit maar goed gaat. Na nog twee diepe doorwadingen over de ondergelopen weg, zijn we uit de ellende en de man blijft nu hard doorrijden. 98 km per uur, zie ik later op mijn gps. Na een stuiter stuk vraag ik aan de local of die de bestuurde alstublieft wil laten stoppen. Dat doet hij gelukkig ook. Ik bedank hem en hij wil me nog een meloen meegeven. Ik pas voor de meloen van 3 kg en ben heel blij dat ik weer zelf mijn snelheid mag bepalen.