De weg naar Italie gaat als vanouds over de Duitse autobaan. Het weer is knudde vandaag. Dit lijkt vooralsnog helemaal niet op voorjaarsvakantie. Het is bewolkt en van tijd tot tijd vallen er pittige buien. De temperatuur blijft steken op 9 graden. Ik blijf rijden pauzeer nergens. Ten eerste omdat het vandaag gewoon ver rijden is en en ten tweede omdat niets aan de buitenwereld uitnodigend is om even een ommetje te maken op een parkeer plaats. Op de weg is het druk. In het Ruhrgebied stonden een paarkorte files en verder is er gewoon veel verkeer op de weg. Pas na Stutgart begint het rustiger te worden. Maar nu laat het weer zich pas echt van zijn minst vriendelijke kant zien. Het wordt steeds kouder en het gaat steeds harder regenen. Mijn auto geeft een buitentemperatuur aan van 4 graden en de regen gaat over in hagel en later natte sneeuw. Ik rij Oostenrijk binnen via de Fernpass. Dat is een vrachtwagen col die tot 1200 meter hoogte gaat. De boord computer geeft nu nul graden aan. Het sneeuwt nog steeds en de weg wordt wit. Ik heb meelij met de paar motorrijders die ik zie. Zij hadden zich vast wat anders voorgesteld dan dit. Leuk, even rondom Hemelvaart een beetje toeren op de motor en dan beland je in een sneeuwbui. Zij liever dan ik.
Bij een tankbeurt nabij Insbruck staan
er plots 5 Mercedes SLR AMG naast me. Ik vermoed dat zij straks een
grotere rekening mogen betalen. Voor wie de SLR niet kent; dit is
het topmodel sportauto van Mercedes. Een dikke v12 voorin, rare
vleugeldeuren en een zeer laag model waarin je meer ligt dan zit. Het
zijn cabrios met een softtop. Later, zie ik ze ook rijden in Italie.
Het weer is inmiddels beter geworden en 2 van de 5 auto hebben de
softtop opgevouwen en rijden nu kaal rond. Ik schiet in een deuk van
het lachen als ik dit zie. Het is net Thunderbuird met de mannen van
International Rescue in actie. De auto heeft geen dak meer en ook
geen vooruit. Twee rolbeugels boven beide hoofden en beide
inzittenden hebben een helm op. Ze zien eruit om een snelle rondetijd
op de Nurnburgrring te gaan zetten maar in werkelijkheid tuffen ze
met 120 kmh over de snelweg. Het is gewoon hilarisch. 2 kleine
kinderen in een groot stuk speelgoed die perse hun oorlogstenu willen
dragen. Maar niet beseffen dat ze voor aap staan. Ik hoef geen helm
te dragen in mijn auto en ik rij ook 120. Ik heb ook geen last van de
windruis. Ik kom ook niet bij van het lachen. This is International
rescue; we are saving the world from all its problems with high-tech
machines and brave actions. We also do stop for the next traffic
light.
Bij wielrennen wil dit soort apenkolder
ook wel eens voorkomen. Een man op een gloednieuwe Pinarelo Dogma met
Campagnolo record groep en Bora wielen. Een supergelikt profi
aandoenend fietstenu en peperdure helm. Geschoren benen en de duurste
schoenen die Sidi in het assortiment in huis heeft. En dan als een
natte krant een bult van niets omhoog zwalken.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten