Leven als een god in de Vercors

Mijn leven als een god in Frankrijk bestond afgelopen nacht uit onrustig slapen en bidden en hopen dat de tent de vele regen goed kon verduren. Plus hopen dat de storm ergens anders ging stormen. Ze hadden voor dit gebied code geel voorspeld. En als je denkt dat ze bij het KNMI voor elke mogelijke poep en scheet een code geel of oranje uit de kast trekken, in Frankrijk zijn ze nog voorzichtiger. Bijna elke dag is er ergens in Frankrijk wel een departement dat op geel staat. Niks om je echt zorgen over te maken. Het kan er waaien, het kan er regenen, het kan er warm worden.

Gewaaid heeft het niet gisterennacht. Ik zag wel rode plukken op de buienradar mijn kant op komen. Dat hoefde van mij niet persé om mijn tent leeg te regenen. Hoeveel regen er is gevallen, weet ik ook niet echt, ik sliep ook deels. Maar niet heel vast. Het begon om tien uur en een pas tegen zessen werd het droog. Om vier uur werd ik wakker en ik moet heel hoognodig plassen. Grrr,....  De tent uit en nat regenen? En dan ook met het buiten en binnen stappen van de tent een boel water en vuil mee te nemen? Eigenlijk niet zo'n zin in. Ik had net constateerd dat alles in de tent nog schoon en droog was. Godzijdank. Maar ophouden gaat niet lukken. Hmmm,..... wat dan? De afwasteil, dan dat maar. Dat maak ik morgen wel schoon. Oef,.... Dat lucht op.

'S morgens lijkt het leven wat meer op een god in Frankrijk. Het is droog, het blijft droog, het gaat zonnig worden. Ik heb mijn wielrenfiets bij me en ik ben ondanks de wat matige nacht toch goed uitgerust. Kopje thee, pain au chocolat, stokbrood met brie en worst. En een bakje yoghurt. Water in de bidons en fietsen met die hap. Het is  mooi in de Vercors, zonnig in het dal, een beetje mistig op elf honderd meter. Veel wielrenners onderweg, een paar toeristen, rustig met auto's. Morgen nog mooier weer, dan ook boven op de berg zonnig. Morgen maar weer eens een menu du jour doen onderweg. Dan is het echte leven van een God in Frankrijk weer terug.