Fietsen langs de Han rivier in Seoel is een nieuwe beleving die ik kan toevoegen aan mijn lijstje van niet alledaagse fiets tochten. Klimmen naar Doi Suthep in Thailand was er ook zo een. Zoveel nieuwe ervaringen op zo weinig kilometers. Een van de eerste dingen die opvalt aan het fietspad langs de Han rivier is hoeveel geld hier is ingestoken. En ook hoe wonderbaarlijk populair. Er fietst veel volk over dit fietspad wat als het goed is helemaal tot aan Busan, de zuidelijke havenstad van Korea, doorloopt over zo'n slordige 500 kilometer. Zo ver ga ik vandaag niet. Ik doe een rondje heen langs de ene oever en terug langs de andere. Het volgende wat opvalt is de truttige maximum snelheid van 20 kilometer per uur. Twintig? Welke veiligheidsfantast heeft dit nu weer bedacht. Toch lijkt het erop dat iedereen zich er aan houdt, behalve ik dan. Ik haal alles in en iedereen fiets langzaam. Behalve de e-bikes, die gaan ongeveer met mijn snelheid van zo'n 28-30 kmh. Na enige tijd ontdek ik dat de spaarzame wielrenners hier ook harder fietsen. Het zijn voornamelijk grote groepen van mountainbikers die truttige langzaam fietsen.
Daarnaast is het pad dat ik vandaag heb gevolgd een lange strook van 50 kilometer geweest met om de paar kilometers bankjes, buiten sport school apparaten, water tappunten, wc's en af en toe een winkeltje en een terrasje buiten. En al die faciliteiten zijn gratis en voor niks. Je mag rustig stellen dat hier fors is geïnvesteerd en dat fietsers meer dan welkom zijn in de stad. Dat laatste is overigens verre van waar. Als ik me niet meer op de mooie fietspaden bevind die niet alleen langs de rivier maar ook door de stad heen lopen, sta ik weer onderaan de lijst van verkeersdeelnemers. Op hetzelfde niveau als de voetgangers. Ik heb nergens meer voorrang, ik moet deels over de stoep fietsen en oversteken bij een zebra. Dan is het helaas gedaan met de mooie infrastructuur.
De meeste opvallende fietser vandaag was naast een Nederlander met een voorliefde voor fietsen op exotische plekken op deze aarde, een e-biker. Hoe kan het ook anders? Zelfs hier kom ik er niet onderuit. Ze rijden rond de 30 per uur wat ik een prettige snelheid vind en ze laten het motortje het werk doen. Kracht zetten doen ze zelf niet, alleen de pedalen een beetje lagen bewegen. De opvallendste was een man van waarschijnlijk over de 70 die een hele serie witte led lampjes op de achtervorken had gemonteerd en rode op de voorvorken. Op het moment dat ik hem wil inhalen, vertoont hij wat vaag verkeersgedrag. Hij vertraagt, stuur half naar links en inhalen is zo geen optie. Tenminste nu even niet want vanuit de tegenovergestelde richting komt een groep renners aan van een man/vrouw of 10 die netjes op hun eigen weghelft blijven. Net als ze bij de e-biker zijn, claxonneert hij. Met een auto claxon! Die flapdrol heeft een auto claxon op zijn fiets gemonteerd. Ok,.... Het zal vast nog bizarder kunnen maar ik moest even moeite doen op mijn lach in te houden. Relax, denk ik, man relax. Denk aan je hart of zo, en dat van anderen.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten