Een overzichtelijke bestaan

Fietsvakantie is terug naar de basics. Aan de ene kant super vermoeiend omdat ik allemaal over hoge bergen aan het fietsen ben en de fiets met bagage samen zo'n 25 kg weegt. Aan de andere kant ben ik alleen maar bezig met eenvoudige dingen. Geen complexe levensvragen, geen ellende in het nieuws om me druk over te maken.

Hoe is de vorm?
Ga ik nog even door vandaag?
Waar zit een restaurant?
Waar een camping?
Is dat nog een berg over?
Hoe laat is die winkel open?
Hoe krijg ik de was droog?
Waar kan ik mijn telefoon opladen?
Waar is een waterpunt?
Hoe zien de kleding was faciliteiten op de camping eruit?
Wel of niet naar de wc?
Wat zegt de maag?
Hoe blijf ik koel?
Zonnebrand al gesmeerd?
Hoe loopt de globale route?
Wat gaan die wolken daar doen in de verte?
Waar vind ik een Spaanse betrouwbare buienradar?
Honger?
Dorst?
Kramp op de loer?

Dat zijn echt de enige vragen die me bezig houden. Het gekrakeel in de Nederlandse politiek? Het zal me jeuken? Gaza, Oekraïne, Trump? Allemaal een groot drama. Ga ik daar iets aan veranderen? Ook niet. Dan kan ik maar beter onzinnig veel kilometers maken in de brandende Spaanse zon. Echt niemand wordt er wijzer, een paar campings en restaurants uitgezonderd, het is vooral goed voor mijn innerlijke gemoedsrust.

Tis vakantie.