Super kleine weggetjes op de kaart komen in verschillende verschijningsvormen. Smal en slecht asfalt, mooie nieuwe brede geasfalteerde tweebaansweg, of onverharde gravel met grote kuilen. En alles valt volgens de kaart onder dezelfde noemer. De breedte van de weg maakt mij niet zoveel uit. De staat van het wegdek wel. Mooi gravel is mooi, mooi asfalt ook. Mooi gravel is zelfs mooier dan lelijk asfalt. Mooi asfalt gaat eigenlijk boven alles.
De route van vandaag kende geen mooi gravel, wel lelijk gravel en de route kende voornamelijk asfalt. Meestal ook van het goede soort. Wat dat betreft blijft Spanje te prefereren boven het vaak belabberde wegdek van de Fransozen. Daarentegen is Frankrijk dicht bevolkter en kom ik meer bevoorrading tegen onderweg. Als ik honger heb, stop ik bij de eerste de beste bakker. In Spanje kun je de pech hebben pas over twee uur bij een restaurant terecht te kunnen, dat dan ook nog eens een twintigtal km fietsen is. Campings zijn ook dik gezaaider in Frankrijk. Eigenlijk is alles hier in het noorden wel dun gezaaider. Af en toe kom ik een beetje verkeer tegen. Het merendeel van mijn tijd zit ik eenzaam en alleen tegen de wind in een flauwe helling omhoog te harken.
En waaien doet het vandaag. Orkaankracht 17 tegen en het houdt maar niet op. Fluitend giert de wind tussen mijn fiets door. De laatste 50 kilometer zijn verre van grappig. Ik wordt van mijn fiets geblazen en ik moet bijtrappen in de afdaling om niet stil te vallen. Het einde van de rit kenmerkt zich met pech. Garmin stuurt me de verkeerde kant op, alle hotels zijn vol of nemen de telefoon niet op. De voornaaf met dynamo heeft gefaald om de externe powerbank op te laden. En als ik uiteindelijk een camping vind, sla ik de haringen kapot op de keiharde ondergrond
Hopelijk gaat het morgen gemakkelijker.
1 opmerking:
Altijd weer die garmin die je in het ootje neemt. Is er nu echt geen beter merk ;)
Een reactie posten