De oostkust was al heel mooi en nu fiets ik een beetje via het binnenland terug naar Taipei. En het is best lastig om een goede route te vinden. Teveel via de westkust is druk, saai en lelijk. En heel veel wegen liggen er niet in de bergen. En een paar van die wegen gaat over passen van 2500 meter of hoger. Dat is best heftig om dat met bagage te moeten fietsen. En mijn lichaam heeft de afgelopen maanden nogal een knauw gekregen qua conditie. Ik zit nu zo'n beetje aan de rand van de drukke westkust en ik plan mijn dagtrips zo dat ik eerst de bergen in rijd en dan een aantal kilometers noordelijker weer de bergen uit fiets. Hemelsbreed schiet ik niet eens zo heel veel op maar ik fiets wel een hele dag door mooie natuurschoon heen. Gisteren rondom het Tsengwen stuwmeer en vandaag langs de hooggelegen Alishan thee plantages.
Gisteren was een mooie rustige dag met niet eens zo gek veel hoogtemeters, 1500 en dat op 90 km. Mijn blik op de kaart gaf mij de indruk dat ik vandaag ook zoiets voor mijn kiezen zou krijgen. In de praktijk was het echter 20 km meer en 2400 hoogtemeters in totaal. Op het eind van de dag heb ik het dan ook zwaar gehad. Zeker op die klim waar het regelmatig boven de 10 procent uitkomt. De laatste twee klimmen zijn wel een stuk rustiger dan de eerste lange klim van 15 km. Alsof half Taiwan vandaag vrij was en ze allemaal specifiek deze berg wilden zien. Ik erger me groen aan elke automobilist die me met drie centimeter speling inhaalt. Wachten tot er ruimte is, lijkt geen mentaliteit te zijn hier. Als ik in Douliou aankom, check ik in een luxe hotel. Lekker uitrusten en morgen een halve rustdag doen door naar Sun Moon Lake te fietsen. Nog zo'n Taiwanese topper qua toeristen drukte.
1 opmerking:
Voor wielrenners geldt: Pijn is fijn, bloed is goed!
Een reactie posten