zaterdag 5 mei 2018

Steile wand klimmen

Ik heb al aardig wat kilometers in de bergen gemaakt en ik ben nu in het vlakkere gedeelte van Taiwan. Toch zijn de steigingspercentages vandaag en gisteren de steilste tot nog toe. Ik heb vooraf twee routes als gpx bestand gedownload die als bron dienen voor mijn routes. Een van de twee routes is zo vlak mogelijk en de andere is een klim gpx. De bedenker daarvan had alleen maar in zijn hoofd, hoe maak ik zoveel mogelijk hoogtemeters. Er zitten bijvoorbeeld twee lussen in die route waarin een pas van 3000+ meter wordt gedaan. Die heb ik overgeslagen, zo goed is mijn conditie momenteel nu ook weer niet. Dat plus het feit dat het daarboven in de bergen nogal fris kan zijn, er regen kan vallen en de overnachtingen onzeker waren. Het leek me gewoon niet zo'n goed idee om dat met bagage solo te gaan fietsen. Het merendeel van mijn route gaat echter wel op basis van de klim gpx.

En vandaag zat ik ook even foeterend op mijn fiets. Er is namelijk ergens in de route gekozen voor een soort van short cut. Gisteren had ik een vergelijkbaar akkefietje. Toen liet ik me door Garmin naar mijn hotel navigeren en die zag ook een short cut liggen. De short cut van vandaag bestond uit een kilometer of vijf waarbij ik blij was als het ergens acht procent klom. Het merendeel van het stuk bestond uit tien tot twaalf procent klimmen. Een kilometer met twaalf procent omhoog, gevolgd door een kilometer met twaalf procent omlaag. Ik weet niet precies wie hier nu een liefhebber van is, maar doorgaans ben ik niet zo gecharmeerd van steigingspercentages met dubbele cijfers. Klimmen is best leuk, maar ik wil ook nog kunnen ademhalen. De klim van gisteren was er een in de categorie kort maar krachtig, misschien beter gezegd, ultrakort en super heftig. Het was slechts 400 meter klimmen, maar ik sta wel 70 meter hoger. Dat is ruim 17 procent. En eenmaal boven dook ik via een soort vergelijkbare vrije val weer naar beneden. Die short cut was om 500 meter in een route te besparen van vijf km. Tuurlijk, leuk bedacht hoor, Garmin.

Behalve al dat steile klimmen beland ik vandaag ook nog in een klein wielerpeloton. Het is zaterdag en de sportieve Taiwanees trekt er dan op uit op de racefiets. Net als ik een foto heb gemaakt en mijn telefoon opberg, word ik ingehaald. Ik besluit te volgen. Zo rap gaan ze niet en als het licht klimt, trekt de groep uiteen. Ik besluit om nog steeds te volgen. Ik moet mijn hartslag er voor in de hoogte gooien, maar ik fiets met de voorsten mee de licht hellende weg op. In de afdaling komt de bagage nu goed van pas. Ik rij ze uit het wiel. Die hebben straks ook een verhaal thuis te vertellen, eraf gereden worden door een bagage toerist. Niet veel later stoppen ze bij een 7/11 om te drinken en de groep weer samen te laten smelten. Ik stop ook en probeer een praatje te maken, maar ze spreken nul Engels. Wel jammer, maar heel zelden kom ik hier iemand tegen om even mee te kunnen kletsen. Zij spreken geen Engels en ik geen Mandarijn.


Geen opmerkingen: