De operatie

Grote terugslag in fysieke gesteldheid,. Ik had gehoopt wat prettiger uit de operatie te komen maar het tegendeel is waar. Woensdag ochtend hebben ze vier uur onder algehele narcose in mijn lichaam gesneden en ik lag pas om half acht 's avonds weer terug op mijn kamer. Ik had het gevoel zes keer de marmotte te hebben gefietst. En wie niet weet wat de marmotte is, zes keer overreden zijn door een tram is ook wel een goede omschrijving. Ik was doodop en ik had vooral pijn in mijn buik. Ze hebben slechts een snee gemaakt terwijl er drie beloofd waren en die ene is het best vergelijkbaar met een keizersnede. Ik heb een kind gebaard, zo voel het ongeveer. De pijn in mijn buikspieren wordt veroorzaakt door het feit dat die doorgesneden zijn. Dat doen ze ook bij zwangere vrouwen. Ik kan nu ook meepraten met de bevallingsverhalen van vrouwen. En als ze me niet geloven kan ik altijd nog een jaap van litteken laten zien op mijn onderbuik, net boven het geslacht. Kijk, het was een tweeling.

Gisteren en vandaag is het nog steeds niet veel soeps. Ik heb last van koorts en bewegen gaat bijzonder moeizaam. Ik kan wel mijn bed uit maar na een half uur zitten op een stoel ben ik al weer moe. Straks ga ik poging tot een douche wagen. Ik hoop dat ik daar al voldoende kracht voor heb. Gelukkig zijn er ook wat lichtpuntjes. Ik heb geen last van misselijkheid gehad na de OK en ik heb geen hallucinaties gehad van de morfine die ik krijg toegediend. De stalen plaat die is gemonteerde zit volgens de foto netjes op zijn plek. De chirurg vertelde dat de ingreep volgens planning was verlopen en dat er geen groot bloedverlies is geweest. Slechts een halve liter. De pijn die ik nu ondervind zit hem vooral in de buikspieren en het been is niet zo heel pijnlijk. Ik hoop dat ik vanavond weer wat beter kan slapen en dat er dan weer wat vooruitgang in zit.