maandag 7 mei 2018

Taiwan fietsland?

Nee. Er zijn ook wel een aantal redenen om er een ja van te maken, maar de tegen argumenten zijn er in overvloed. En ze doen goed hun best om het te worden, maar ze zijn er nog lang niet. Het grootste argument om geen fietsland te zijn, is de mentaliteit van de overige weggebruikers. Ze zien simpelweg de gevaren niet. Bijna elke auto hier heeft verduisterde ramen. Niet alleen aan de achterkant maar de ook voorruit en de zijramen. In Nederland mag dat niet en ik snap nu goed waarom dat verboden is. Ik kan geen oogcontact maken met de bestuurder, sterker nog ik zie niet eens of er überhaupt iemand in zit. Ik kan niet gebaren van, eerst jij en dan ik. De reden dat die verduistering verboden is, wordt gevormd door de basis gedachtengang dat fietsers en voetgangers zwakkere verkeersdeelnemers zijn extra bescherming genieten. Een automobilist heeft gewoon meer verantwoordelijkheid en zal altijd net iets beter moeten opletten. Bij een ongeval tussen een auto en een fietser is altijd de fietser de Sjaak. Hij zit met een gebroken pols, sleutelbeen en/of een boel schaafwonden. De automobilist heeft hooguit een kras op zijn ego en zijn auto. Je kan aan alles hier zien dat deze gedachtengang compleet ontbreekt. Ook de politie autos hebben verduisterde ramen. Een automobilist let niet beter op voor een fietser, voetganger of andere verkeersdeelnemers. Absoluut gezien is er ook geen probleem. Absoluut in getallen dan. Er zijn namelijk maar heel weinig fietsers en met de onvoorzichtige rijstijl van veel brommers en auto's zullen er heus wel ongelukken gebeuren. Maar omdat er zo weinig fietsers zijn, valt dat in de verkeersstatistieken niet zo snel op. Pas als iedereen hier op de fiets stapt, gaat het kwartje pas vallen.

Nou heb ik wel erg gemakkelijk praten. Ik woon in het mooiste fietsland ter wereld. Ik weet niet of hier lijstjes voor zijn, maar hoogstwaarschijnlijk staan wij dan op een, of anders Denemarken op een en wij op twee.

Ze kennen hier geen fietspaden, ik deel altijd de weg met het overig verkeer. En die vrachtwagens en bussen hier stinken enorm. Ik krijg op deze manier nog longkanker van al dat fijn stof. Ze kennen geen geduld met inhalen. Auto's moeten inhalen, en wel direct. Ze kunnen geen honderd meter wachten totdat er wat meer ruimte is. Ze zien domweg het gevaar niet. Ik kan als fietser zomaar een halve meter uitwijken om een putdeksel te ontwijken of om even over mijn linkerschouder te kijken. Daarom word ik graag ruim ingehaald. Maar de meesten automobilisten en brommers lijken dat gewoon niet te snappen. Ze gaan er blind van uit dat ik geen decimeter van mijn lijn zal afwijken en dus kan je er dan best rakelings langs rijden. En zo haalt alles en iedereen elkaar hier in. Er vlak langsaf want wachten is geen optie. Alleen als er ruimte om ruim in te halen, dan nemen ze de moeite. Ik ben al een paar keer heel boos geworden. Schrik zorgt vaak voor veel woede en menig buitenspiegel heeft het moeten ontgelden. Maakt ook niet uit, ze kijken er toch niet in.

En ja, ze hebben prachtige bergen om over het algemeen erg goede wegen en ze doen hun best om het te verbeteren en dat is allemaal zeer lovenswaardig. Er zijn ook veel wielrenners te zien in de weekenden. En ik geef ze geen ongelijk want de wegen in de bergen zijn een genot om te fietsen. Even er van uitgaand dat het rustig is op de weg. En natuurlijk heb ik makkelijk praten als het over fietsen gaat. Ik woon in Utrecht. Ze hebben de tour naar de stad gehaald om de wereld te laten zien hoe goed onze fietsinfrastructuur is. In Taiwan zitten in de grote fietsroute die het hele eiland rond gaat een paar enge tunnels. Op de schitterende weg langs de oostkust zitten deze tunnels. Je mag als fietser niet door enkele van deze tunnels heen en er is geen alternatief. Ik bedoel, zo word het me wel heel makkelijk gemaakt om dat fietsplan hier een beetje belachelijk te maken. 

Geen opmerkingen: