Mont Ventoux

Onderweg naar de top kom ik vier verschillende fotografen tegen die allemaal een commercieel greintje van het Ventoux gevoel proberen mee te pikken. Ik noem dat felle concurrentie, zeker gezien het aantal fietsers op de berg. Al klimmen heb ik vandaag 15 man ingehaald op een klim van 21 kilometer. Bij Châtelet Renard kwam er een renner met een moordend tempo over mijn gezwoeg heen. Hij kwam vanuit de makkelijk kant (Sault) maar ik kon hem daarna onmogelijk bijhouden. Veder is het vandaag betrekkelijk rustig op de reus van de Provence.

Mijn route van vandaag is een soort van buiten spelen op de Ventoux en dat met een boel tegenstanders. Geen wedstrijd of zo maar meer tegenstanders die het gezwoeg van vandaag extra lastig maken. Ten eerste loop ik nog steeds rond met het aangezicht van een bokser die een harde rechtse hoek op zijn kaak heeft opgevangen. De verwondingen van de val van afgelopen zondag zijn nog goed zichtbaar en ook voelbaar. Een blauw oog, een dikke wang, korsten op mijn wang en nog steeds een verdoofd gevoel in een deel van mijn kaak en nog wat pijn met kauwen. Deze kwetsuur zit mijn fietsprestaties niet echt in de weg maar prettig is anders. Behalve mijn gehavende wang heb ik in de val ook ergens een tik opgevangen met mijn linkerbeen en die is nog steeds wat stijfjes. Een van de meer geduchte tegenstanders van vandaag is de zon. Het is warm in de Provence. Warm warm. In getallen heet zoiets 33 graden Celsius en weinig wind. Maar de echt tegenstander luistert gewoon naar de naam mont Ventoux. Als je dacht dat alpe d'Hueze een zware klim was, dan vergis je je. De Nederlandse berg is een lachtertje vergeleken met de kale berg.

Om er eens wat statistieken tegen aan te gooien om duidelijk te maken welke berg nu zwaar is en welke berg nog zwaarder. Op de site salite.ch kunnen profielen van zo'n duizend verschillende passen worden bekeken. En er wordt ook een moeilijkheid cijfer aan een klim toegekend. Dit is een beetje arbitrair maar doorgaans geldt dat hoe langer een klim en hoe meer stijle stroken in de klim, hoe hoger het cijfer. Een relatief korte klim met een zeer steil stuk kan het qua punten dan toch nog winnen van een wat langere klim met wat meer meer bescheiden percentages. Behalve deze methode zou ook gebruik kunnen worden gemaakt van de categorieën die de Tour de France aan klimmen toekent. Zo is er categorie een tot en met vier waarbij vier de laagste categorie is en boven de eerste categorie staat nog de buiten-categorie. Deze methode is helaas totaal onbruikbaar. In de tour is iets nog al eens snel eerste of buiten-categorie. Alpe d'Huez is buiten-categorie maar de Tourmalet en de mont Ventoux zijn dat ook. En er zit echt wel verschil tussen deze klimmen. Zo krijgt Alpe d'Huez 913 punten van Salite en de Tourmalet 1013 of 1076 (afhankelijk van welke zijde de berg beklommen wordt). De mont Ventoux vanuit Bedoin is goed voor 1269 punten en de col de la u Morte die eerder deze week de 15 kilometer tellende start klim was van de Vaujany telt 719 punten. Een echte knaller van een klim zoals de passo dello Stelvio vanuit Prato telt maar liefst 1411 punten. Zo zie je maar dat dat indelen in categorieën zoals de tour doet, niet werkt. De col de la Morte zou 1ste categorie zijn, Alpe d'Huez dus buiten categorie maar op basis van de statistieken zouden we de mont Ventoux moeten bestempelen als een soort über buiten-categorie. 

Ondanks alle tegenstanders geniet ik van deze rit. De Provence is mooi, de berg is goed zwaar maar ik ben niet steendood op de top. En het uitzicht op de top is schitterend. Er staat bijna geen wind op de top wat redelijk uitzonderlijk is. En ik geniet een tijdje van het top moment alvorens ik me in de afdaling naar Malaucene induik.