Zachtjes gepiep vult de ruimte terwijl ik sta te wachten in de centrale hal. Maandag morgen op Utrecht centraal. Het is druk in de stationshal, de pas geopende nieuwe stationshal, de nog niet helemaal voltooide nieuwe stationshal die al tekenen van lekkage heeft getoond. Als er een trein leegstroomt en er een nieuwe golf reizigers uitcheckt, draaien de pas scanners overuren. Straks pak ik de trein naar Schiphol maar nu sta ik hier een partij te blauwbekken. Mijn kleding keuze is gericht op iets meer omgevingswarmte. Alle kleding die ik bij me heb, is gericht op 4 weken fietsen onder tropische temperaturen in zuid-oost Azië, niet op koukleumen op Utrecht centraal. Alles wat ik aan warme kleren gepakt heb, en dat is bitter weinig, heb ik nu aan. Sandalen met warme sokken. Een lange maar helaas ook dunne broek, een warm onderhemd, overhemd, fleece trui en winddicht regenjack. Muts, handschoenen? Nee, dat niet.
In de trein en op Schiphol is het aangenamer en begin ik langzaam te ontdooien. Als ik een fietsdoos heb gekocht en de fiets heb geprepareerd om in de doos te proppen, heb ik het eindelijk weer warm. Nu nog even met de mega doos door half Schiphol heen rollen om in te checken en het geheel af te geven bij de 'odd size luggage'. Koffie drinken, mijn vriendin een dikke kus geven en dan ga ik de gate door. Ik ga naar Vietnam toe.
Vietnam stond al langer op mij todo list. Duidelijk uitleggen waarom Vietnam er prominent opstond en andere landen in deze wereld niet, kan ik niet uitleggen. China staat ook heel hoog op mijn lijstje van landen waar ik beslist een keer wil zijn geweest. Japan trouwens ook en de lijst is mogelijk nog wel langer dan dat ik ooit bezocht kan krijgen. Er vallen wel eens landen af van het lijst, maar eerder nog komen er weer nieuwe landen bij. Zuid-Korea moet ook en zuid-Afrika ook. En het Midden-Oosten ook nog eens maar die regio is veel te onrustig. De komende 10 jaar of langer zal dat er wel niet in zitten. Nagenoeg alle landen in zuid-Amerika staan niet op de lijst. Een paar midden Amerikaanse landen dan weer wel. Er is echt geen peil op te trekken op mijn todo landen lijstje. Want de redenen die ik aanhaal om Vietnam te willen zie, zou je net zo goed op andere landen in deze wereld kunnen toepassen. Lekker eten, mooi weet, dat soort dingen. In het geval van Vietnam zit het hem waarschijnlijk in de geschiedenis van dit land. De Vietnam oorlog waar Amerika tot op de dag van vandaag nog een trauma over heeft. De legendarische films over die oorlog. De bootvluchtelingen, de jarenlange afzondering, het communisme. Het beeld van het typische Vietnamese hoofddeksel, de kung fu films. Alhoewel ik niet eens zeker weet of dat laatste Vietnamees is. Ik wil dit land gewoon zien.
Maar echt zeker van mijn zaak ben ik nog niet. Ik heb niet gekozen voor vier weken Vietnam; dat had namelijk ook gekund. Ik fiets deze reis ook nog door Cambodja en Thailand heen. Veel reizigers keren na een Vietnam niet reis niet terug naar het land. Thailand gangers blijven terugkomen. Daar moet iets achter schuilen. Zou reizen in Thailand dan echt zo veel prettiger zijn dan reizen in Thailand? Ik ga het deze vakantie meemaken. Vietnam en Cambodja, beide landen met een zeer heftige geschiedenis plus nog wat kilometer in het land de eeuwig glimlach. Ik ga het zien. Nu eerst nog twee lange vluchten in een kist van Qatar airways. Eerst naar Doha en daarna naar Ho Chi Minh City. Een paar uur lang hangen en wachten op luchthavens en vliegtuigstoelen.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten