Mijn vijfentwintigste land. Ik ben voor de gein eens gaan tellen in hoeveel landen ik al ben geweest. Met Portugal staat de teller nu op 25. Ik tel alles mee. Ook Liechtenstein waar ik vorige zomer bijna een heel uur ben geweest. En ook Qatar staat op de lijst. Daar heb ik een paar uur zitten wachten op een vlucht naar Nepal.
Mijn eerste indrukken van Portugal is onder andere dat het niet een soort extra provincie van Spanje is. Ze spreken Portugees en ik kan me beter verstaanbaar maken in het Engels dan in het Spaans. En het is hier leeg. Zulke grote stukken met grond waar niets te zien valt. Geen stadje, geen dorpje, geen boerderij, niets. Ik fiets van Merida naar Badajoz en daar steek ik de grens over. Dat is nog een heel gedoe. Het prulli prulli navigatie systeem van Garmin stuurt me over de snelweg. Ik ontdek echter ook een klein weggetje waarmee ik de snelweg kan ontwijken. Ik moet namelijk een rivier over en de enige brug lijkt wel de snelweg te zijn. Via een mini mini weggetje kom ik er echter ook. Ik moet wel twee keer van de fiets om een stuk water door te waden. Daarna weer mijn voeten afspoelen, voeten afdrogen en de wielrenschoenen weer aan.
In het eerste dorpje dat ik tegenkom in Portugal ga ik 's middags iets eten. Het dienstdoende meisje spreekt Portugees en een beetje Engels. Ze heeft zwart haar, een tand staat een scheef en ze heeft een enorme bos hout door de deur. Het is geen schoonheid maar ze haalt wel heel lekker eten uit de keuken. Vooral het toetje was smullen. Opgeklopt eiwit, verdeeld in lagen met tussen elke laag een hele zachte en zoete siroop.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten