Ik zit in de sportschool op een spinning fiets en ik heb zin
om alles eruit te rammen. Geen medelijden en vol in de verzuring rijden. En dat
3 kwartier lang. Ik heb beetje een baaldag gehad op kantoor en er moet wat
frustratie uit. Ik houd namelijk niet van wachten. Ik kan er gewoon niet tegen;
ik ben er niet voor gemaakt. Geduld zit gewoon niet in me. En mijn PC op mijn
werk is er nog eentje uit het jaar kruik. Ik niet eens hoeveel geheugen erin
zit en welke processor, of oud het beestje inmiddels is. Twee jaar geleden was
het ding al rijp voor de schroothoop en vandaag de dag is het gewoon niet meer
vooruit te branden. Ik heb de PC vandaag 3 keer opgestart, 17 keer doodlopende
processen geforceerd gestopt en vaak minutenlang naar een zandloper zitten
turen. Dat verhaal over snelle jongens uit de IT. Neem dat gerust met een
korreltje zout. Beter nog, een hele hand vol. Woensdag ga ik eindelijk mijn
nieuwe laptop krijgen. Ik moet nog een dagje tegen zandlopers aankijken. Apparaten
waar ik op moet wachten zijn foute apparaten. Apparaten wachten maar op mij. Ik
heb niet voor niets een motor die 200 kmh kan rijden. Uit pure zelfbescherming
heb ik niet een nog snellere gekocht. Snelheid is goed. Ik kan het iedereen
aanraden om af en toe 200 kmh te razen op de snelweg. Zoiets lucht enorm op.
Geduld of lang wachten heeft nooit in me gezeten. Zelfs mijn eigen bevalling
was binnen een minuut gebeurd.
Nog een dagje eikelen met een vooroorlogse PC. Ik hoop dat
ik morgen mijn geduld niet verlies en het ding het raam uit keil. Niet dat dat
helpt want ik zit op de begane grond en de ramen kunnen trouwens toch niet open
vanwege de beveiliging. En de
spinningles luchtte op. Alle energie en frustratie van vandaag is eruit. Het
vliegwiel van de spinningfiets was na afloop te warm op vast te houden.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten