zaterdag 10 maart 2012

Koersdag 3

Het kampioenschap van Amsterdam.
Dat klinkt al wat beter dan het vertrouwde rondje op Sloten. Toch is het allemaal niet veel anders. Normaal zijn er 2 wedstrijden op Zaterdag; een voor de trimmers en een voor de licentie houders. Het begrip trimmers klinkt overigens nogal suf. Het tempo van de trimmers ligt doorgaans op iets boven de 40 kmh. Dat is toch wat anders dan wat ik bij het begrip trimmen voorstel. Vandaag zijn er echter meer wedstrijden voor verschillende categorieën. We rijden nu niet 1 uur en 6 ronden maar 20 ronden wat overigens minder is dan normaal. Er zijn ook nog eens 2 premies onderweg. Ook niets nieuws onder de zon. Wat wel anders is dat er na afloop een heuse prijsuitreiking is met podium. Daarnaast hebben we recht op een ronde voor depannage. Niemand heeft overigens een tweede setjes wielen bij start/finish staan. Maar toch, als we lek zouden rijden mogen een rondje minder rijden om het wiel te kunnen vervangen.

De samenvatting van de koers:
Strontkoers met massasprint.

Ik twijfel na een rondje inrijden of ik nog een rondje kan doen. Ik kijk op mijn teller en mijn hartslagmeter en beide klokjes geven 10h22 aan. Om 10h30 is de start en een rondje kost 5 minuten. Moet kunnen, dunkt me. Maar ik ben wel de enige die nog een rondje inzet. Overige renners rijden al terug naar de start. Onderweg besef ik dat ook nog moet plassen. Driehonderd meter voor de finish stop ik voor een snelle plaspauze. Ik zie het peloton al staan en de speakers kondigt de koers aan. Stik, nu heb ik niet veel tijd meer. Ik kan het peloton zien, dus de speaker kan ook zien dat er nog een renner staat te pissen. Hij trekt zich er niets van aan. Net als ik mijn plas gedaan heb, valt het startschot. De koers is begonnen en ik lig nu al op achterstand. Mooi begin. Na een halve ronde heb ik peloton bijgehaald. Eerst even uit hijgen. De rest van de koers is dodelijk saai. Er zijn een paar uitloop pogingen maar niemand slaagt. Meer dan 100 meter krijgt niemand. Er zal en moet gesprint worden op het einde. En het regent. Of het geeft geregend. Een van de 2 is minimaal waar. Het resultaat is dat ik al na één ronde constateer dat dit wielertenue vanavond in de was mag. Het is echt smerig. Na ruim een uur koers zit iedereen onder de modder. Iedereen heef een zwart gezicht van de modder. Mijn fiets en kleding hebben minimaal een halve kilo aan zand aan zich hangen. Mijn oversokken zijn nat; mijn schoenen zijn nat en op het eind kan ik mijn sokken uitwringen. En overal zit zand. In mijn ogen, mond, oren en god weet waar nog meer.

De eindsprint is gelijk als vorige week een groot drama. Met nog 400 meter te gaan moet ik nog een keer remmen om ongelukken te voorkomen. Er zit geen lijn is en vooraan rijden is een kwestie van veel wringen en duwen. 50 man rijden de laatste 5 rondes relatief rustig op de finish af en op 500 van de meet gaat iedereen staan in een poging te winnen. Ik heb goede benen vandaag en sprint met speels gemak naar een snelheid van 55 kmh en er zat nog veel mmer macht in de benen. Ik heb daar echter niets aan. Ik eindig ergens op P20. En straks ga ik mijn fiets maar eens poetsen.

Geen opmerkingen: