Het is weer winter in Nederland; gewoon
echt winterweer zoals dat hoort half februari. Het is koud overdag en
's nachts schampt de temperatuur het vriespunt. Het is nat en het er
waait een stevige Noordwesterbries. De ene depressie volgt de andere
op. Zo hoort het te zijn in februari. Zo is het al jaren alleen af en
toe verslikt de natuur zich en is ze in de war. Dat was vorige week
en de week daarvoor. Dat was niet normaal meer. Het is -20 geweest
bij mij in het dorp en overdag kwam de temperatuur niet boven de -9
uit. Dat zijn geen grappen; dat is je reinste terrorisme. De horror
winter die in de herfst werd voorspeld, kwam eindelijk uit. Iedereen
leek er blij mee te zijn. Behalve ik dan. Plus waarschijnlijk nog een
grote groep mensen die wijselijk hun mond hielden. Klagen over kou
wordt om een of andere mij totaal onduidelijke reden niet gewaardeerd.
Fietsen bleek ook onmogelijk tijdens de
horror winter. Fietspaden zijn lang niet allemaal gestrooid en zijn
dus onbegaanbaar of spekglad. En tegen -10 kun je jezelf niet kleden.
Dan moeten er zoveel warme lagen over elkaar heen worden gedragen dat
je een soort mummy wordt en normaal bewegen onmogelijk is. Vandaag
is het eindelijk weer eens normaal winter weer en ook nog eens een vrije dag, dus
de racefiets maar weer eens van stal gehaald.
En ook vandaag was fietsen lang niet
altijd even leuk. Fietspaden zijn nat en er ligt veel troep op de
weg. Het is nog steeds gewoon koud en er staat ook nog een
Noordwesterbries mij van de weg af te blazen. Wielrennen gaat over
snelheid maar met de wind vol op kop, komt mijn teller niet boven de
18 kmh uit. Toch beschouw ik deze weersomstandigheden als een
godsgeschenk. Ik kan weer buiten fietsen, eindelijk. Hehe, poehpoeh,
tsjonge tsjonge, pffffff .... het is gedaan met de horror winter. En
nu op naar het voorjaar.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten