Zuid Korea telt 51 miljoen inwoners en met 511 inwoners per vierkante kilometer is dit het derde dichtstbevolkte land ter wereld. Bangladesh en Taiwan staan op een en twee. Ik tel de stadstaten in deze even niet mee. Singapore, Monaco en zelfs Vaticaanstad zijn nog dicht bevolkter. Maar dat zijn ook alleen maar steden, daar hoort geen achterland bij. Nederland staat overigens wereldwijd op P5 met 412 inwoners per vierkante kilometer. Toch voelt het merendeel van Korea super super rustig. Zelfs Drenthe of een lukrake lege weg in de Flevopolder zijn nog druk vergeleken met dit schiereiland. Hoe kan dat?
Ten eerste is de bevolking sterk geconcentreerd in steden. De metropool Seoul is goed 25 miljoen, Seoul zelf alleen al 10 miljoen. Busan 3,5 miljoen, Daegu 2,5 miljoen, Daejeon 1.5 miljoen ,Gwangu 1,5 miljoen, Suwon 1,2 miljoen, Ulsan 1,1 miljoen. En ten tweede, Koreanen wonen in torenflats van 20 verdiepingen of meer. Zelfs in relatief kleine nederzettingen komen deze hoge woontorens voor. Die twee dingen zorgen ervoor dat ik me soms afvraag of ik nog eens iemand tegen ga komen onderweg. Een uur fietsen en dan acht tegemoet komende medefietsers treffen. Dat soort werk. Ik vraag me ook af waarom er zoveel geld in het fietspad van Seoul naar Busan is gepompt. Vijf honderd kilometer lang en afgezien van het begin- en eindpunt, zie je er bijna geen kip
Ook Japan kent super grote metropolen. Tokio is de tweede grootste metropool ter wereld met 40 miljoen inwoners. Osaka staat op plek 15 met 17 miljoen inwoners. Door die laatste ben ik heb gefietst. Bizar gewoon hoe daar de verstedelijking niet leek op te houden. Ik heb honderdzeventig kilometer achter elkaar door stad gereden. Probeer je dat eens voor te stellen. Dat is van Utrecht tot aan Maastricht, een lang lint met bebouwing. Garages, winkelcentra, flatgebouwen, kantoren, restaurants, opslagloodsen, weer een garage, weer een Albert Heyn, nog een flatgebouw en nog een kantoor. En dat dus 170 kilometer lang. Die mega drukte hield op toen ik de boot nam naar Shodoshima eiland, of toen ik bij Hiroshima vanaf de kust het binnenland indraaide. Hemelsbreed vijf kilometers landinwaarts en alles was plots anders. Van super druk naar rustig. Alsof elke Japanners persé in een metropool wil wonen of toch op zijn minst aan de kust. Maar toch vooral niet ergens midden in de bergen.
Behalve deze geografische wetenswaardigheden zijn er nog meer opvallende zaken. Korea is een stukje goedkoper dan Japan en vooral de hotelkamers zijn groter dan de puzzelstukjes kamer die je in Japan krijgt. Het eten is ook goedkoper en vooral veel lekkerder. Nu ben ik op dit vlak enigzins bevooroordeeld omdat ik een Koreaanse vriendin heb gehad die me de liefde voor deze keuken heeft bijgebracht. De Koreaanse keuken kent vooral meer kruiden, meer sesamolie en vooral meer pepers. Vooral die pepers miste ik in Japan en een echte sushi fan ben ik toch al nooit geweest. Is de Japanse keuken dan niet de moeite? Nee, totaal niet. Ik heb echt super lekkere verse vis gegeten. Bizar lekker.
Nog een opvallend dingetje. Koreanen rijden in mooie auto, grote luxe sedans. Japanners rijden in dinky toys.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten