Ik twijfelde echter wel een beetje over de uitvoerbaarheid. Ik fiets niet op mijn racefiets, maar op mijn woon werk fiets en ik heb voor mijn doen best wat bepakking bij me. Gemiddeldes op het vlakke met deze fiets liggen op de 25-26, zonder bagage. Met bagage eerder 24, en geheel vlak is de route nu ook weer niet. Maar ik was gisteren wel lekker vroeg weg en ik had goed ontbeten bij de Family Mart. Koffie, zoete broodjes, een yoghurtje, banaan en een beetje sushi. Ik dacht eerst maar eens een lang stuk door kachelen en dan eens kijken wat het lichaam er van vindt. Of het al na vijftig kilometer niet zo'n zin meer heeft of het idee heeft nog niks geleden te hebben. Het laatste was het geval. Ook na 100 kilometer zit ik nog steeds frisjes op mijn fiets. Een blik op de klok en de teller leert me dat het goed haalbaar moet zijn. Ik ga voor het donker in Fukuoka arriveren en ik heb nog tijd over om onderweg te eten. Doorgaan dus. Ik verlies wel wat tijd in een lange tunnel plus wachten op een pont, maar tegen de klok van zes arriveer ik in Fukuoka. Nu nog een hotel zoeken en eten. Monsterrit voltooid en vandaag rust. Waar een tyfoon al niet goed voor is.
Gelukkig overigens zorgt de tyfoon voor niet al teveel ellende, tenminste van wat ik uit het nieuws begrijp. Hij waait een beetje boven Japan langs en gaat via de zeestraat van Japan en zuid Korea verder. Beide landen krijgen alleen een boel regen te verduren en de ferries zijn buiten dienst natuurlijk. So far, so good. Morgen op weg naar Zuid Korea.

Geen opmerkingen:
Een reactie posten