La velomédiane

Dankzij Max Verstappen krijg ik op weg naar La Roche-en-Ardennes een nek massage. Geen Thaise dame, maar vermoedelijk een Limburgse, het gebeurt tenslotte onder Maastricht. Ik herken echter geen zacht Limburgs accent. Ze hoort bij de Bovag stand. Waarom ze eigenlijk gratis massages aanbieden, is me een raadsel. Ik zie de link niet zo met de overige stands die hier staan. Officiële merchandise van ons Max, een Vredestein caravan en Mini's met een mega nep Red bull blikje erop. Plus knappe jonge meiden in skinny jeans die er een beetje verveeld omheen hangen. Ik was helemaal vergeten dat Max dienst had dit weekend een ook nog eens op Spa Francorchamp. Daar komt zondag 'iets' meer volk kijken dan mijn fietst tochtje op zaterdag. In mijn geval zijn er meer deelnemers dan toeschouwers. Voor de derde keer sta ik aan de start van La Velomédiane en dat nadat ik na de laatste keer gezworen had om niet meer in België te fietsen. Ik had schoon genoeg van dat vooroorlogse asfalt. Maar het geheugen is selectief en ik wilde nog een cyclo fietsen voordat ik naar Japan afreis.

De cyclo telt deze keer 163 km en 3300 hoogtemeters. Ze hebben de tijden voor goud wat aangescherpt zag ik op de website die door drie tieners in elkaar is geflanst. Daar mogen ze wel eens een keer wat aandacht aan besteden. Volgens mij is de route ook iets korter dan voorafgaande jaren en ze zullen wel een helling hebben moeten schrappen. Of ze zijn aan het asfalteren of de weg is echt onbegaanbaar geworden. Of we moeten dit jaar domweg harder fietsen om een gouden diploma te krijgen. 

Na mijn niet zo succesvolle cyclo op de Rad am Ring een paar weken geleden heb ik vandaag geen doel. Althans geen tijdsdoel of een beoogde plek in het klassement. Ik dacht voorafgaand aan de Ring echt dat ik nog jong was en goede benen had. Dat was nogal een domper. Dus vandaag heb ik maar een plan. No stress, me totaal geen zorgen maken om wat dan ook. Het zal me jeuken wie me inhaalt vandaag. Ik besluit om alles in D2 te fietsen met een hoge cadans en heel veel te drinken. Op de semi-vlakke stukken en afdalingen zie ik wel of er een handig groepje rijdt, waar ik me in de wielen kan verschuilen. Dat plan gaat 75 kilometers lang super. Ik klim rustig en ik word nauwelijks moe. OK,... behalve op de mur van Maboge dan, maar wat wil je ook met zeventien procent? Dat is niet voor normale mensen bedoeld.Op kilometer 75 krijg ik het grote blad voor niet goed geschakeld. Even prutsen met de voorderailleur wil het euvel niet helpen. Als ik nog een keer probeer te schakelen, breekt de schakelhendel af met als gevolg dat de shifter ter ziele is en het grote blad nooit meer er op te krijgen is. Dat ik wel een typische gevalletje K met peren. Dat betekent nog zo'n 90 kilometers alles op het kleine blad fietsen. Ok,.... andersom was nog erger geweest maar dit is ook verre van ideaal. Mijn tactiek voor vandaag werkt namelijk best goed. Ik krijg nergens kramp en op de laatste hellingen kan ik mijn pols nog gewoon naar 160 krijgen.Maar na elke helling verlies ik tijd. Al klimmend haal ik veel volk  langzaam in, maar 5 km later in de afdaling komen ze me weer doodleuk voorbij. Alleen in de echt steile afdalingen is dat grote blad geen gemis, maar op die vier procent daalstukken, kan iedereen makkelijk 55 per uur gaan trappen en ik blijf steken op 42. Zeker de laatste 7 km was die wel wat tenenkrommend, allemaal 4-5 procent dalen en ik kon alleen maar lijdzaam op de 34/12 proberen vaart te maken wat niet lukte. Aan 45 uur trapte ik een cadans van 130. Harder dan dat ga ik mijn benen echt niet rond krijgen. 

Na 145 kilometer kregen we de laatste drie hellingen, de côte de Beffe, de Côte de Laidprangeleux en de Côte de Dochamps. Ging alles tot nog qua klimmen, nu begin ik toch ook moe te worden. Ik begin te mopperen. Mopperen op de steile stroken van de Beffe, de harde tegenwind en het crimineel slechte wegdek. Gaten, kuilen, bulten, scheuren en god weet wat nog voor meer ellende. Feitelijk kun je stellen dat België als land onder curatele gesteld moet worden. Ze kunnen domweg geen land besturen. Een van de dingen die er met belastingscenten moet gebeuren, is infrastructuur aanleggen. Zelfs dat kunnen ze niet. België heeft zolas  dat heet een duur politiek systeem, dat is geen grap, zo noemen de Belgen het zelf echt.In België heb je verkiezingen en overleggen en commissies en besturen en vergaderingen en afschuifbeleid en weer verkiezingen en ga zo maar door. Aan het einde van het liedje zijn veel belastingscenten opgegaan aan oeverloos gekissebis en dus blijven wegen decennia wachten op nieuw wegdek. Ik heb in veel afdalingen echt bijzonder voorzichtig gedaan omdat ik domweg geen zin had in een nieuwe ziekenhuis blog.

Uiteindelijk rol ik na 5h56 over de finish. 11 minuten langzamer dan in 2016. Toen had ik alleen de warmte als excuus. Vandaag was het ook puf warm en miste ik snelheid in de licht dalende stukken. Voor mijn gevoel was het dus niet eens zo'n slechte dag. En bij de finish hebben ze Worst met Bier! Dat is goed, want ik heb nu honger als een paard.