Tijd voor een echte training dit weekend. Geen lange duurtocht of een koers, maar gewoon allebei tegelijkertijd. Op de fiets naar Amsterdam (45 km); koers van 58 km en dan weer terug. Goede voor 148 en pijn in de benen. Dit zijn de echt gemene training. Ik begin net niet helemaal meer fris aan de koers. Ik rij mee vooraan in de koers ben meer dan peloton vulling. En daarna naar huis fietsen. De benen zitten dan vol met afvalstoffen en willen rust maar dat komt er dus niet van. Nog anderhalve uur met volle benen rijden. Zwaar, vermoeiend en een enorm endorfine kick!
Het is een typische hollen-en-stilstaan-koers. Het peloton telt ongeveer 40 renners en dat is waarschijnlijk net klein genoeg om het in stukken uiteen te laten vallen. Met 70 man gebeurt dit niet zo snel. Als er 6 goede renners weg zijn, zitten er ook nog minstens 20 goede renners in het peloton. Als de helft daarvan wil rijden, dan hebben de 6 voorop geen kans. Maar hoe kleiner het peloton wordt, hoe eerder een ontsnapping tot stand kan komen. Er blijven domweg te weinig goede renners achter in het peloton. Niet dat dat gebeurt vandaag maar er worden wel allerlei uitloop pogingen gewaagd. Alles wordt echter terug gepakt. Het gevolg is dus peloton dat 30-35 kmh rijdt. Vervolgens demarreren er 2 man, daar rijden weer 4 man achter aan en het peloton doet niets. De twee en de vier renners vinden elkaar en gaan rijden. Het peloton kijkt nog even of het wat is en dan besluiten 5 renners de oversteek te willen wagen. Gevolg 6 man, vooruit, 5 erachter aan en het peloton wordt wakker en gaat ook rijden. En dus rijden we weer 50+ totdat na een ronde de rust is weer gekeerd. En dan begint het hele spel weer van voor af aan. Je kunt je klok erop gelijk zetten. Een groepje van 5 komt tot 20 sec voorsprong maar het peloton doet iets wonderlijks. We werken samen en rijden in perfecte trein met 45 kmh. Samen met nog 20 renners rij ik mee in de trein en het doet geen eens pijn in de benen. Zo voelt wielrennen echt machtig. Uiteindelijk rijdt er niemand weg en sprint er iemand naar de zege. Dat ben ik dus duidelijk niet. Goede benen ontbraken me vandaag niet, maar ik zat wel heer erg te suffen in de laatste kilometer. Ik ben geen held in wringen maar de manier waarop ik nu andere renners aan me voorbij liet gaan, was gewoon sneu. Met beleefd koersen wint je niets.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten