Ik had al een paar dingen bedacht voor deze zomer. Naar Oslo fietsen en terug met de boot. Of naar Kiev fietsen en terug vliegen. Later bedacht ik dat andersom eigenlijk makkelijker te organiseren is. Ergens naar toe vliegen in Europa en dan terug naar huis fietsen. Ik had al Sofia bedacht en Athene en Madrid en Sicilië. Maar echt tot daadwerkelijk actie ondergaan was ik nog steeds niet gekomen. Een soort van twijfel gedoe. Misschien is dat andere stuk door Europa toch mooier, misschien is die ene stad toch handigere, misschien heb ik geen zin om helemaal naar huis te fietsen en wil ik nog een trein pakken. Misschien, misschien, misschien. Ik zat gewoon teveel te denken en te twijfelen. Totdat er plots een paar collega’s terug kwamen uit Japan. Leuke verhalen, nogal in tegenspraak met mijn Japanse vooroordelen en een snelle blik op google street view leerde me dat dit waarschijnlijk een top fietsland is. Wat een mooie bergen, meren en vergezichten. Plus een verzameling tempels en een geweldige eetcultuur. Wat zit ik dan te klooien om naar Oekraïne te gaan fietsen of zo. Alsof je daar fatsoenlijke Ramen noedelsoep kunt eten of zo. Of verse vis die nog beweegt op je bord. Ik ben Azië fan, wat heb ik op de Balkan te zoeken?
Ik dacht niet moeilijk doen en niet teveel nadenken, ticket boeken en klaar.
Het enige wat ik vooraf gecontroleerd heb is het klimaat, of er een boot vaart
tussen Japan en Busan en wanneer de Zuid-Koreaanse variant van thanksgiving
valt. Dat was zo ongeveer de voorbereiding tot nu toe. Nu de rest nog. Hotels
in Osaka even regelen, eens een route gaan
bedenken, een kaart downloaden, bepalen welke fiets meegaat en of ik een tentje
meeneem. Plus een beetje verder inlezen maar een ding staat nu al vast. In september ga ik naar Japan toe.
