Doelen
Leven zonder doel, werken zonder doel of fietsen zonder doel;
dat kan niet een daarom is het nu weer doelen tijd. Het zijn van die existentiële
levensbehoeften van de moderne mens. De aloude vraag, wat is de zin van het
leven? Zonder onszelf een doel op te leggen, zien we geen nut in verder leven.
De menselijk oerdrang om te overleven is al decennia lang gemoderniseerd in de
vorm van industriële grootschalige landbouw en supermarkten. Van de honger
zullen we niet meer omkomen; van verveling misschien wel.
Overal ter wereld stellen mensen zich een doel. Van je
school afmaken tot 10 kg afvallen; en van zwanger raken tot olympisch goud
winnen. Ik hou ook van doelen; het geeft je leven invulling. Zonder mensen met
een doel zou onze samenleving ook tot stilstand komen. Als geen enkele
wetenschapper zich meer een doel stelt, is het gedaan met de vooruitgang. Onze
grote welvaart waar we nu in baden, is een gevolg van jarenlang hard ploeteren
van de mensheid om vooruit te komen. Zelfs dat ene kleine doel van die scholier (zijn
school afmaken) heeft gevolgen. Een slimme leerling extra, een goede
arbeidskracht extra die weer iets kan maken van de samenleving. Bijna elk klein
doel is wel goed.
OK,. Tot zover de filosofische start van mijn fiets blog. Een
blog waar het sinds mijn Vietnam-Cambodja-Thailand avontuur wat stil is
geworden. De winter is ook niet een tijd waar er op fietsgebied zo heel veel
gebeurt. Het natte weer zorgt ervoor dat ik weinig te schrijven heb over lange
fietstochten. Over het sporten in de sportschool om mijn conditie op peil te
houden, valt weinig zinnigs te schrijven. Maar nu heb ik weer iets wat ik graag
kwijt wil. Ik heb besloten om dit jaar weer gewoon een cyclo te rijden. Ben ik
dan weer 100% genezen van mijn gecompliceerde bekkenbreuk van afgelopen
voorjaar? Nee, er is restschade. Schade die wellicht nooit meer herstelt;
misschien ook wel maar het laatste stukje gaat heel langzaam. Ik denk wel dat
ik weer voldoende fit ben om een monstertocht door de Alpen aan te kunnen. Uit
voorzorg heb ik mijn plannen deze keer eens voor elegd aan mijn huisarts. Wijsheid
komt kennelijk toch met de jaren. Mijn huisarts deed echter een verassende
uitspraak. Ik dacht nog, weet je eigenlijk wel wat je zegt? Ze vertelde me dat
er geen bezwaren waren. Mijn fiets hobby is niet belastend voor het heup
gewricht. Ga toch vooral lekker en veel fietsen, zei ze. Als een huisarts mij
gaat vertellen dat ik vooral veel en lekker mag gaan fietsen, is dat voor mij
een soort van ongelimiteerde vrijbrief om me helemaal suf te gaan trainen. Laat
ik toch maar goed naar mijn lichaam blijven luisteren en opkomende pijntjes en
blessures goed in de gaten houden. Straks raak ik nog overtraind ook.
En het doel van dit jaar is de Vaujany!!
De Vaujany is ook wel bekend als het kleine broertje van de
veel bekendere cyclo ‘la Marmotte’. Klein in deelnemersaantallen is de Vaujany
zeer zeker. Er doen hooguit 500-1000 man mee terwijl de marmotte duizenden
deelnemers trekt en tegenwoordig ook een numerus fixus kent die snel bereikt
wordt. In afstand en hoogtemeters doet de Vaujany niet veel onder voor de Marmotte.
Er moet nog steeds 173 km worden gefietst en een slordige 4000 hoogtemeters
worden overwonnen. De route gaat o.a. over de col d’Ornon, de col de la Sarenne
en de slotklim is naar het skidorp La Vaujany. En alleen al om de col de la Sarenne
is deze cyclo de moeite waard. Het is domweg een schitterend pietepeuterig weggetje
door de Alpen waarde scheidingslijn tussen schoonheid van het landschap en
fysiek afzien flinterdun is. En om een doel een doel te maken, verbind ik er
ook maar direct een tijd aan. Onder de 7 uur! Dat wilde ik twee jaar geleden
ook maar toen gooide slecht weer roet in het eten. Kou en veel regen deed me
uiteindelijk uitkomen op 7h24. Mijn doel van 7 uur is dus scherp; ik ben
inmiddels ook weer 2 jaar ouder en een bekkenbreuk verder. Behalve fietsdoelen zijn
er dit jaar ook weer werkdoelen. Mijn werkgeven heeft het plan opgevat om weer
persoonlijke doelen op te stellen. Dat lag de afgelopen twee jaar door allerlei
reorganisaties stil maar wordt nu weer nieuw leven ingeblazen. Mijn huidige
manager heeft me opgedragen om 3 doelen te stellen. Zonder verdere uitleg. Geen
uitleg wat het bedrijfsdoel is, wat een daaruit voortvloeiend afdelingsdoel is of
een andere vorm van handvat. Gewoon, bedenk maar wat. Tsja,…. Ik ben daar nooit
zo goed in geweest om voor mijn werk persoonlijke doelen te stellen. Maar nu
moet ik ze dus wel verzinnen. Tot nog toe heb
ik de volgende doelen bedacht. De Vaujany dus onder 7 uur fietsen, minimaal
8 weken vakantie opnemen en lief zijn voor mijn vriendin. Die laatste is trouwens
niet echt volgens het s.m.a.r.t. principe; de eerste twee dan weer wel. Wat
mijn werkgever er verder mee opschiet, zie ik ook totaal niet in. Maar ik heb
wel weer een leuk fietsdoel voor deze zomer. Trainen, trainen, trainen en
sterven in de Alpen om ergens op plek honderd-en-nog-wat in het klassement te
eindigen voor een cyclo die bijna geen mens kent.
