Suffe koers op Sloten

Suffe koers op Sloten

Ik denk dat het beter is om het maar geen koers meer te noemen. Het woord wedstrijd is de trimmerskoers op Sloten domweg niet waardig. Een wedstrijd houdt namelijk in dat er strijd is, en dat ontbreekt jammerlijk genoeg vandaag. Er gebeurt niks, werkelijk niks, 57,6 km lang is het zien groeien van gras velen malen interessanter dan dit wielren ‘wedstrijdje’. Vervolgens wordt er nog meter of 200 gesprint en dat was het dan. 41,7 kilometer per uur gemiddeld op de teller en ik kan weer naar huis.

Om een beetje in vorm te geraken voor de cyclo les Ballons Vosgiens waar ik me voor ingeschreven heb, probeer ik de komende weken wat fanatieker te trainen. Lange tochten en korte felle trainingen. En ik dacht dat de trimmerskoers hier wel goed in paste maar ik ben nauwelijks moe en ik had gehoopt op wat meer pijnlijden, maar niks van dat alles geschiedde. De trimmerskoers op Sloten is een licentieloze koers waar afhankelijk van het weer een man of 60 tot 100 op af komen, soms rijden er ook een paar vrouwen mee. Er wordt gereden over een uur plus 6 ronden wat doorgaans neerkomt op 57,8 km en een gemiddelde van tweeënveertig. En het kan zwaar zijn. Dat kan echt, maar niet vandaag. Het is een niemand-mag-ontsnappen-koers en iedereen poging of iets wat lijkt op een poging wordt in de kiem gesmoord. Er is geen ziedende fase in de koers waarbij het ganse peloton in stukken breekt en je aan 50 per uur moet vechten voor het wiel voor je. Het kabbelt verder en op het eind gaan we sprinten.

Ik wil eigenlijk graag aanvallen, ik moet tenslotte moe worden. Verder dan dat heb ik eigenlijk geen doel. Dat lukt niet, en niet omdat ik de benen er niet voor heb maar domweg omdat de ruimte ervoor ontbeert. De laatste 4 ronden rijdt een blok renners van een man of 30 met 35 tot 40 per uur breeduit over de weg en blokkeert iedere doorgang. Ik moet er hier eerst een paar de berm in duwen vooraleer ik iets kan ondernemen. Nu heb ik de laatste week wel eens geklaagd over hoe saai de tour de France wel niet is maar dit slaat werkelijk alles. In een vlakke etappe in de tour zijn de eerste 200 km het aanzien niet waard en wordt het pas interessant in de laatste 10 kilometer. Dan wordt er aan 55 tot 60 per uur gekoerst om te voorkomen dat er nog uitloop pogingen zijn. Op Sloten zijn alleen de laatste 200 meter het aankijken waard. De kilometers daarvoor rijdt een compact peloton als een kudde gnoes over de weg heen. Gezapig, saai, niet-boeiend, vervelend, geen bal aan. Ik had namelijk dolgraag een gaatje gevonden voor een demarrage,  niet om te winnen maar gewoon om leven in de brouwerij te gooien.

Ik zeg, douchen, vergeten, nooit meer over hebben en volgende keer beter. Hopen dat er dan weer iets gebeurt.