Utrecht Groningen

Valt er een verhaal te schrijven over een fietstocht van tweehonderdenvijf kilometer? Nee, eigenlijk niet. Niet dat er niks gebeurt onderweg maar echt heel boeiend is het allemaal niet. De tocht van vandaag gaat van Utrecht naar Groningen over een slordige 200 kilometer. En ik zie vooral veel fietspaden, kleine weggetjes, een paar bruggen en ik haal wat fietsers en e-bikers in. Ik maak een praatje met een meneer die ook met zijn fiets staat te schuilen bij het tankstation. Op dat moment breekt de hemel open en ik maak van de nood een deugd door even te gaan plassen en de voorraad voedsel en water aan te vullen. De man grapt nog dat ze in de tour gewoon doorrijden in zo’n hoosbui. Dat klopt, zeg ik maar zij krijgen er ook goed voor betaald. Ik doe dit soort onzin voor de lol.

Het verhaal zit wel een beetje over de treinreis terug. Bij Zwolle stapt een meneer in en die kan zijn fiets niet goed kwijt omdat het fietsenrek al vol is. En om een of andere onduidelijke reden ben ik de sjaak om een hele verzameling verwensingen naar mijn hoofd geslingerd te krijgen. Ik pas voor dit soort onzin en negeer die debiel. Geen zin om hem verbaal met de grond gelijk te maken, iets waar die eigenlijk wel recht op had. Er zit ook een beetje verhaal in de conducteur die tegenwoordig van zijn baas geen ‘dames en heren’ mag zeggen. De transgenders zouden namelijk een boos kunnen worden. Dus werden we vandaag aangesproken met ‘beste mensen en andere levende wezens’. Het verhaal zit hem toch vooral in de bagger software van Garmin. Mijn edge 810 besloot vandaag om na 139 kilometer op zwart te gaan, gewoon spontaan in een keer uit. De firma Garmin zegt, zoek het maar uit. Gewoon zomaar. Geen hobbel in de weg, geen te lange tocht waardoor het geheugen vol loopt, niet nat geworden, die bui kwam pas later. Gewoon, zoek het maar uit.

Ik zet het speelgoed (een andere naam dan dat kan ik er echt niet aan geven) weer aan en de tocht is niet opgeslagen. En de reden dat ik me hier zo aan kan irriteren is dat ik het gewoon leuk vind om een monstertocht te fietsen en om de paar minuten op mijn speeltje kan kijken. Zo van, al 130 km gefietst nog 75 te gaan. En 4 minuten later, 132 km gefietst nog 73 te gaan. Zoiets vind ik gewoon leuk. Ook om daarna op strava de route te bekijken en het filmpje van relive terug kijken. Dat vind ik geinige technologie waar ik als ingenieur, techneut en wieler verslaafde op kick. Maar dat zat er dus vandaag niet in dankzij Garmin en hun bagger software. Het blijft jammer dat de marktleider op fiets navigatie gebied zulke magere kwaliteit spul verkoopt. En het erge is dat de concurrenten nog grotere rommel maken. Tijd dat ze daar eens een keer echte IT-ers in dienst nemen.