Voedselmarkt in Can Tho

Vietnam kent n tegenstelling tot Thailand een wat mindere voedselstalletjes cultuur. Er wordt hier meer in 'gewone' restaurants gegeten. En in luxere en meer toeristische plekken zijn er ook echte gewone restaurants. Het echte gewone restaurant heeft echte stoelen en een tafel met heus bestek. Het 'gewone' restaurant kenmerkt zich door plastic stoelen en tafeltjes in de maat kindermeubilair. Plus een prullenbak onder het tafeltje om etenswaren en servetten in te gooien. Bestek bestaat uit stokjes en een lepel, er is geen andere keuze. De prullenbak is niet altijd aanwezig, in dat geval worden alles simpelweg op de grond gemikt. Ik heb al een keer een tafel gezien waar zes mannen hadden zitten eten en bier zitten drinken. Allemaal een lange zwarte broek en een wit overhemd of polo. De tafel zag er uit alsof er een kinderfeestje was geweest. De grond lag vol met botjes, garnalenresten, eetstokjes en servetten. Het tafeltje stond vol lege bierflessen, halfvolle glazen met nog ijsklonten erin en een grote verzameling lege bakjes en schaaltjes. Direct nadat de mannen weggingen, werd alles opgeruimd. Lege schaaltjes en borden terug naar de keuken. Plastic tafel en mini stoeltjes aan de kant en met bezem en veger alles in de afvalzak vegen. Tafel en stoeltjes weer terug, natte doek erover heen en klaar voor de volgende eters.

Maar een nacht markt met voedselstalletjes is hier veel minder gangbaar. Toch tref ik er een in Can Tho en ik merk direct een paar verschillen met de Thaise voedselmarkten. Ze doen hier alles per brommer. Je hoeft je brommer niet af als je eten gaat halen op de markt. Hoe ziet zoiets er uit? Op een grote boulevard met brede middenberm staan de voedsel stalletjes. Waar normaal de parkeervakken zijn voor de auto's die met hun neus tegen de middenberm aan zouden parkeren, staan de stalletjes opgesteld. Aan beide zijde van de middenberm staan stalletjes en er is dus nog voldoende weg over om langs alle stalletjes af te rijden. Veel Vietnamezen rijden naar het stalletje toe, bestellen hun eten, betalen, wachten en rekenen af. Daarna moeten ze een beetje manoeuvreren om de brommer weer achteruit te krijgen en daarna rijden ze 30 meter verder naar het volgende stalletje waar hetzelfde ritueel zich weer afspeelt. Kennen wij in Nederland een eten breng brommertje fenomeen, hier is het feitelijk precies andersom.

De Thaise voedsel markt is overigens niet veel anders. Alleen daar manoeuvreren de brommers zich nooit langs de stalletjes. Daar is vaak een smalle straat met links en rechts voedselstalletjes. Iedereen is daar te voet en er is een iemand die overal zijn hoofd tegenaan stoot en dat ben ik. De lokale bevolking heeft daar geen last van. De brommers parkeren de Thai aan de rand van de markt en na bij drie stalletjes eten te hebben gehaald gaan ze weer op de brommer er vandoor.