Beetje verdwaald

Mijn route door Vietnam verloopt soms volgens planning maar vandaag gingen er toch een paar dingetjes mis. Ik heb een paar kaarten van het gebied. Een echte papieren kaart, de open street maps die ik op mijn gps heb geladen, een Apple kaart en de maps.me kaarten. En dat is er ook nog de echte Vietnamese werkelijkheid die dan toch weer anders is dan een van die kaarten. De route van vandaag telt in totaal 130 km en dat is dus de eerste langere tocht deze vakantie. De eerste twee dagen heb ik me beperkt tot 92 en 72 km. Ik had wat moeite om te wennen aan de warmte. Want warm is het hier, overdag 33C en veel zon. Het is dat ik fiets en dus rijwind koeling heb maar het is hier eigenlijk te warm op gewoon in de zon te kunnen staan.

Ergens op km 85 moet ik in mijn route een brede rivier oversteken. Mijn berekende route geeft aan dat ik een kleine pietepeuterig weggetje op moet draaien om bij het het oversteek punt te komen. De doorgaande route buigt echter iets naar rechts af en alles wijst erop dat deze weg naar het oversteek punt zal leiden. Bij de rivier aangekomen zie ik een brug liggen, of eigenlijk meer iets dat misschien ooit als brug bedoeld was. Maar er staat alleen maar een hek. Ik sta even te kijken als een jongetje van een jaar of acht me lijkt te komen helpen. Ik vraag hem hoe ik aan de overkant kom. Hij wijst dat ik een klein weggetje linksaf moet. Ik gok er op dat zijn moeder hem gestuurd heeft en hij me dus de goede kant op wijst. Helaas is zijn zijn tip compleet waardeloos want na 5 km over hele smalle weggetjes tussen de rijstvelden door sta ik weer op mijn oorspronkelijke route, zo'n 2 km verwijderd van dat hek. Terug rijden is niet echt een optie dus ik ga maar eens proberen of mijn oorspronkelijke route toch klopte.

Na 3 km over een soort smalle dijk tussen de rijstvelden in kom ik aan bij een houten huisje en een soort van steigertje. Hier kan geen auto de boot op rijden. De steiger is van hout, mist soms een plank en is nauwelijks iets breder dan een meter. Er staan ook drie brommertjes te wachten maar een veerpont is nergens te bekennen op de rivier. In mijn beste Engels vraag ik aan de aanwezige Vietnamese hangjongeren of er een boot komt en zo ja ook vandaag nog. Maar wat ik ze ook vraag, ik krijg alleen maar Vietnamese antwoorden. Ze spreken nul Engels. Ik pak mijn iPad om de wat en hoe Vietnamese vertaling erbij te pakken. Direct staan er vijf jongens om me heen, mee te gluren naar het nieuwerwetse speelgoed voor verwende westerlingen. Ik kan het woord boot en hoe laat er mee opzoeken en ik krijg zowat ook nog een zinnig antwoord. Het bootje dat 5 minuten later komt is klein. Genoeg om 4 brommers plus een fiets en 8 mensen mee te nemen. Ik mag 5000 dong afrekenen, zo'n 22 cent.